671. Morris Debrah OgrĂłd po deszczu
Strugaccy Arkadij i Borys Pora deszczĂłw
King Stephen Pora deszczowa
McKillip Patricia A. Mistrz zagadek 02 Dziedziczka Morza i Ognia
Hagan_Patricia_ Zawsze_bede_cie_kochac_472
13.Wilson_Gayle_Pamietna_noc
Aubrey Ross [Enslaved Hearts 02] Pleasures [EC Aeon] (pdf)
Han_Jenny_ _Lato_#2
Janice Kaiser Dramat w Hollywood
Zelazny Roger Amber 08 Znak Chaosu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Forsythe wygląda na ważną personę w tym kraju - stwierdził
Ray.
- To jego firma budowała tę tamę, a właścicielem firmy jest
jego szwagier. Tutejszy minister kultury jest również jego
przyjacielem. Jeśli mamy pomyślnie zakończyć naszą pracę, to
lepiej nie zadzierajmy z nim.
Gdy Natalie znalazła się sam na sam z Rayem, by
przedyskutować z nim zdjęcia, zapytała go:
- A skąd ty właściwie wiesz o tym, że w czasie choroby
przebywałam w domu Kipa?
- Twój ojciec powiedział mi o tym. Zauważyła, że Ray nie
zachowywał się teraz tak
jak zawsze: niefrasobliwie i po sztubacku.
- Co ci właściwie dolega? - spytała.
- Neil Bradshaw mi dolega. Mógłbym w każdej chwili
rozwalić jego kołtuńską gębę.
- Dlaczego?
RS
92
Ray odwrócił się od mej i zrobił parę kroków w kierunku
okna.
- Gdy zaraz po przybyciu tutaj zorientowałem się, że jest ci
obojętny, przyjąłem to z największym zadowoleniem.
- Jeśli chodzi o mnie, to raczej wstydzę się tego. Kiedy zaczął
pracować dla naszej firmy, był już niezłym filmowcem. Do
dzisiaj nie wiem, dlaczego właściwie zaczął u nas pracować.
- No, nie oszukujmy się! Po prostu wpadłaś mu w oko!
- A potem wpadła mu w oko Paula - dokończyła Natalie. - Ale
o co właściwie chodzi? Do tej pory niewiele przejmowałeś się
ludzmi, a teraz Neil tak ci zalazł za skórę?
- Chodzi o Paulę - odpowiedział Ray siląc się na szczerość. -
Wygląda na to, że wkrótce zawiedzie się. A jest przecież takim
niewinnym, bezbronnym stworzeniem. Niech więc Bradshaw
trzyma swoje łapska z dala od ciebie.
- Przecież nic takiego jeszcze nie zrobił. I w ogóle myślę, że
mocno przesadzasz - ucięła Natalie.
Jej myśli znów wróciły do Kipa. Wczoraj w nocy uznał ją za
niewinną dziewczynę. Nie miała żadnych wątpliwości, że
celowo dosiadł się przy lunchu, by pogodzić się z nią i dać do
zrozumienia, że uważa ją za uczciwą kobietę. A teraz zmienił o
niej zdanie! Ach, jakby chciała, żeby jej koledzy nie przybyli
jeszcze do Madembi. Ile by dała, żeby być teraz w Londynie.
Kiedy zeszła z powrotem do holu, zauważyła, że Neil ma
minę niezwykle zadowoloną. Po raz pierwszy dostrzegła w nim
coś z kołtuna.
- Rozmawiałem przez telefon z Forsythem. Przyjął nasze
zaproszenie na obiad. Przyjdzie razem ze swoją dziewczyną.
Będzie nas sześć osób, zapowiada się niezle - rzekł Neil.
- Nie przyjechaliśmy do tego kraju po to, by wydawać
przyjęcia - wybuchnęła Natalie.
- Za godzinę będzie całkiem ciemno. Zbyt pózno, by zabrać
się do jakiejś pracy, kochanie.
RS
93
Kochanie"! Zauważyła, jak na dzwięk tego słowa oczy Pauli
otworzyły się szerzej, a twarz Raya pociemniała ze złości. Ale
nikt z nich nawet nie mógł sobie wyobrazić, jak ona czuła się w
tej chwili. Kip przyjdzie na obiad z Anetą Shelton!
- A niech was diabli wezmą! - zawołała i pobiegła do swojego
pokoju.
Jeśli natychmiast stąd nie wyjedzie, będzie zgubiona. W tej
chwili nienawidziła wszystkich mężczyzn: Raya, Neila, a nawet
Kipa.
Wiedziała już bowiem, że Neil nigdy nie będzie wierny
swojej narzeczonej. Wiedziała także, że dziś wieczorem zrani ją
widok Kipa siedzącego przy stole razem z Anetą i myśl o tym,
dokąd pójdą razem po skończonym obiedzie.
Zgodnie z obietnicą daną Neilowi Kip przyszedł z Anetą.
Natalie wybrała na tę okazję czarno-złoty strój, ten sam w
którym Kip ujrzał ją po raz pierwszy.
- Wyglądasz wspaniale! - mruknął jej do ucha Neil i od razu
poczuła wokół siebie ciężką aurę, która zapowiadała burzę.
Ray od razu to zauważył i w opiekuńczym odruchu przysunął
się bliżej do Pauli. Natalie chciała zachować dystans, być
chłodną, ale przeszkadzała jej w tym obecność Kipa, który
obserwował wszystko i wszystkich swymi przenikliwymi
oczyma.
Starała się więc mówić bez przerwy i wzbudzać w
towarzystwie wesołość, by nikt nie dostrzegł jej wewnętrznego
niepokoju. Nerwowy wigor, z jakim bawiła gości, i błyski jej
szmaragdowych oczu potęgowały tylko jej naturalną urodę i
przyciągały oczy wszystkich mężczyzn. Wreszcie Kip przerwał
rozmowę.
- Co by państwo powiedzieli na to, by spędzić resztę wieczoru
w klubie?
- Tutaj jest klub? - zapytał Neil uszczypliwie. Wypił za dużo i
niemal dorównywał Natalie wigorem.
RS
94
- Gdziekolwiek znajdą się Europejczycy, od razu zakładają
klub - poinformował go zwięzle Kip. - Nasz specjalizuje się w
pływaniu, golfie i różnych akcjach społecznych. A dziś jest
wieczór taneczny. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
