Cartland Barbara NajpiÄkniejsze miĹoĹci 02 Niewolnicy miĹoĹci
Barbara Cartland Love, Lords & Lady Birds (pdf)
Dussler Barbara AnioĹy naprawdÄ istniejÄ
Cartland Barbara Poskromienie lady Lorindy
Cartland_Barbara_Tajemnica_Anuszki
Cartland_Barbara_ _PrzeÄšâşladowana_KsiĂâ˘ÄšÄ˝niczka
Cartland Barbara W ramionach ksiÄcia
Cartland Barbara Rapsodia miĹoĹci
Dom na klifie Barbara Delinsky
Cassel Emily Absolwentka
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ze sobą wiele wspólnego, choć Rennie o tym nie wie. Tylko że
jej matka wyszła za Theo i wtedy wszystko się odmieniło, a on
dalej żył w biedzie i samotności. Tylko on i ojciec.
- I co zrobisz, gdy już będziesz miała tuzin dzieci? - zapy
tał, odpychając od siebie przykre wspomnienia.
- Przede wszystkim ograniczę pracę. Gdy po śmierci taty
mama musiała iść do pracy, okropnie za nią tęskniłam. Coś
wymyślę. Eve czy ktoś inny przejmie część moich obowiązków,
a ja będę miała czas dla dzieci. Będę z nimi chodzić na spacery,
do zoo. Wiesz, że tam czasem wpuszczają w nocy? Można
wtedy obserwować zwierzęta w ciemności. To niesamowite
przeżycie. Tylko koniecznie trzeba zabrać latarkę. Możemy też
76
wybrać się do parku Yosemite albo powłóczyć się po sklepikach
w chińskiej dzielnicy.
- Poślesz je do szkoły, do której sama chodziłaś?
Rennie zmarszczyła nos.
- Wątpię. Nie było tam zle, a Theo bardzo na to nalegał, bo
moja mama, Patty i jego siostra też tam chodziły. To już się stało
rodzinną tradycją. Otrzymałam doskonałe wykształcenie. Ale
w zwykłej szkole, do której chodziłam wcześniej, też mi się
podobało i równie dobrze uczyli. Skończyłeś prywatną szkołę?
Potrząsnął przecząco głową.
- Byłem od tego jak najdalej - odrzekł wymijająco, niechęt
nie wracając myślą do tamtych czasów.
- No i widzisz, wcale nie wyszedłeś na tym zle. Uważam,
że publiczne szkoły w San Francisco są naprawdę niezłe. I tam
właśnie poślę swoje dzieci.
Zerknęła na niego spod rzęs, uśmiechnęła się zalotnie.
- Nasze dzieci raczej nie będą miały okazji, by się spotykać,
co? Nie zamierzam wysyłać ich na wszelkie możliwe zajęcia
dodatkowe, poczynając od baletu, a kończąc na łucznictwie.
Tym bardziej do ekskluzywnej prywatnej szkoły. Znajdą we
mnie oparcie, jeśli zapragną uczyć się czegoś więcej, ale ja nigdy
nikogo do niczego nie zmuszam, tym bardziej dzieci.
- Ja moim dzieciom chciałbym zapewnić to, czego sam nie
miałem - powiedział Marc. - Dać im wszystko, co można mieć
za pieniądze. Mam na to środki. Moim dzieciom niczego nie
będzie brakować.
Zamrugała, popatrzyła na niego dziwnie.
- Mówisz, jakbyś zamierzał kupić im wszystko, czego tylko
zapragną.
- Bo tak jest.
- Najlepszy sposób, by je rozpuścić. Wyrosną w przeświad
czeniu, że wszystko im się należy. A tak nigdy nie jest.
77
- Chcę je rozpuszczać. Stać mnie na to.
- Marc, dzieciom do szczęścia nie są potrzebne rzeczy.
Dziecku potrzeba miłości. Poczucia bezpieczeństwa, przekona
nia, że zawsze może liczyć na rodziców, że jest chciane i ko
chane, że rodzice się o nie troszczą. To jest baza, na której
kształtuje się jego charakter. Zabawki są dobre jako prezent czy
nagroda. Ale to nie dziecko dyktuje warunki.
- Będą miały właściwą opiekę. Moja żona nie będzie pra
cowała, zajmie się dziećmi. Ja będę miał dla nich wieczory
i weekendy.
- Będziesz musiał zmienić przyzwyczajenia - mruknęła.
- Myślisz, że nie zmienię?
- Pewnie tak, skoro sam chcesz. Muszę już się zbierać. To
był świetny dzień. Dziękuję, że ze mną pojechałeś.
Podniósł się, wziął ją za rękę. Miękka, o silnych, drobnych
palcach. Nie cofnęła dłoni. A gdyby tak zostali przyjaciółmi,
przebiegło mu przez myśl. Machnąć ręką na jej salon, na ewen
tualne kandydatki, które Rennie miała mu wyszukać, po prostu
cieszyć się życiem. Nigdy nie przyjaznił się z kobietą i wątpił,
by było to możliwe. Ale może warto spróbować?
- Umówię się z Julie i wtedy dam ci znać. Może być dowol
ny dzień? - zapytała, gdy szli w stronę motoru.
- Zadzwonię, gdyby mi coś wypadło.
- Dobrze. Postaram się, by to było na początku tygodnia.
Gdy podjechali pod dom, Rennie zeskoczyła z motoru, nim
Marc wyłączył silnik.
- Dziękuję za dzisiejszy dzień. - Podała mu kask.
- Odprowadzę cię. - Wyjął kluczyk i zdjął kask.
- Nic mi nie będzie.
- Pewnie tak, ale jednak pójdę.
Już od wyjścia z kawiarni czuł zmianę jej nastroju. Nie pró
bował wziąć jej za rękę, w milczeniu wszedł za nią na piętro.
78
Przyglądał się, jak wyjmuje klucze z kieszeni dżinsów i otwiera
drzwi, choć kusiło go, by pochwycić ją w ramiona.
- Wracając do twoich rachunków... - zaczął.
Popatrzyła na niego czujnie. Ta sroga mina zachwyciła go
do tego stopnia, że dotknął dłonią jej policzka, pochylił ku niej
głowę. Przez cały dzień o tym marzył.
- Co z nimi? - zapytała, oblewając się lekkim rumieńcem.
Ten rumieniec połaskotał jego męską ambicję.
- Musimy nad nimi trochę posiedzieć. Może umówimy się
na wieczór w tym tygodniu?
- Zwietnie. Ja nie wysiaduję w pracy do nocy. Zwykle wy
chodzę o szóstej.
- Zadzwonię do ciebie. - Pochylił się jeszcze bardziej, aż
dotknął jej ust. Przesunął dłoń na jej kark, zanurzył palce we
włosach. Rennie przywarła do niego z cichym westchnieniem,
zacisnęła palce na jego ramieniu. Przytulił ją mocniej, oszoło
miony bliskością i pocałunkiem.
Minęła dobra chwila, nim oboje się opamiętali. Marc oparł
się czołem o jej czoło, zajrzał jej w oczy.
- Zadzwonię do ciebie - powtórzył.
- Dobrze. - Oblizała usta. Jeszcze się nie pozbierała. - Po
winnam być w domu. Więc jeśli... - Urwała, przesunęła palcem
po linii jego ust, cofając się lekko, by lepiej widzieć, - Nie
jestem pewna, czy ten pocałunek przyspiesza sprawę.
Marc zwolnił uścisk.
- Co chcesz przyspieszyć?
- Znalezienie ci żony, byś zostawił w spokoju mój salon.
Cofnął się, jakby go uderzyła.
- Nie zapomniałem o naszej umowie, Rennie. Ty zrobisz
swoje, a ja dotrzymam słowa.
Odwrócił się i odszedł. Był wściekły. Po co to powiedziała?
Cóż się takiego stało? Większość mężczyzn liczy na pożegnalny
79
pocałunek. Przecież nie zaciągnął jej do łóżka. Chodziło mu to
po głowie, ale nie da się zwieść pokusie. Musi znalezć żonę,
a Rennie ma mu w tym pomóc. Ich układ jest jasny, czysty
biznes. Dlaczego więc ta uwaga tak go rozezliła? Przecież po
wiedziała prawdę. Zobowiązała się wyszukać mu właściwą
dziewczynę, a on za to umorzy jej dług. Prosty, jednoznaczny
układ.
Dlaczego więc ta dziewczyna tak go kusi, skoro zupełnie nie
przystaje do jego wyobrażeń?
Musi ją trochę przycisnąć, skłonić do szybszego działania.
Nie zrobiła na nim wrażenia kogoś, komu zależy na szybkim
sfinalizowaniu sprawy. Gdy tylko znajdzie odpowiednią pannę,
umorzy tę pożyczkę i zapomni o Rennie.
Wsiadł na motor, popatrzył w jej okna. Paliło się, ale przez
zaciągnięte firanki nic nie było widać. Ciągle brzmiały mu
w uszach jej słowa. Jeśli wyjdzie za mąż, to tylko z miłości.
Wyłącznie.
Pchnął motor, silnik zawył. Dojechał do głównej ulicy, dodał
gazu. Pędził w kierunku zatoki, gdzie miał swoje mieszkanie. Mi
łość jest złudzeniem, pięknym słowem bez pokrycia. Tak naprawdę
jest tylko namiętność i pożądanie, pragnienie stabilizacji, potrzeby
domagające się zaspokojenia. Nie da się zwieść iluzjom. Jeśli się
ożeni, to wyłącznie z rozsądku, z pełnym przekonaniem, że dla obu
stron ma to być związek do końca życia.
ROZDZIAA PITY
We wtorek, tuż przed dwunastą, Marc przekroczył próg Lon
don Pub. Zgodnie z obietnicą Rennie zostawiła mu wiadomość,
że umówiła się tam z Julie. Przyjechał parę minut wcześniej, by
być przed nimi. Może od razu zrezygnuje z poznawania tej Julie,
gdy tylko ją zobaczy. Nie ma ochoty zawierać kolejnej znajo
mości z kimś, kto ocenia innych przez pryzmat portfela tatusia.
Dystyngowane wnętrze urządzone było w stylu starego an [ Pobierz całość w formacie PDF ]
