Cartland Barbara NajpiÄkniejsze miĹoĹci 02 Niewolnicy miĹoĹci
Barbara Cartland Love, Lords & Lady Birds (pdf)
Dussler Barbara AnioĹy naprawdÄ istniejÄ
Cartland Barbara Poskromienie lady Lorindy
Cartland_Barbara_Tajemnica_Anuszki
Cartland_Barbara_ _PrzeÄšâşladowana_KsiĂâ˘ÄšÄ˝niczka
Cartland Barbara W ramionach ksiÄcia
Cartland Barbara Rapsodia miĹoĹci
McMahon Barbara RozwaĚĽny i romantyczna
Doc Savage DS182 The Red Sp
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
A jednak nie mogłam doczekać się przyjazdu
Petera. W sobotę miałam takie wrażenie, jakby od
naszego rozstania minęły cztery tygodnie, a nie
zaledwie cztery dni.
Pojechałam odebrać Petera z lotniska w Bangor.
Kiedy go zobaczyłam, poczułam identyczne kłucie
w sercu, jak tydzień wcześniej na wernisażu.
Z chwilą, gdy pojawił się w hali przylotów, wszyst
ko inne znikło, rozpłynęło się. Tym razem nie
musiałam niczego udawać. Ruszyłam w jego stronę,
najpierw normalnym krokiem, potem trochę szyb
szym, wreszcie truchtem. Postawiwszy torbę na
ziemi, Peter rozpostarł ramiona. Rzuciłam mu się na
szyję.
Długo się całowaliśmy. Długo i namiętnie.
- Chodzmy stąd - mruknął wreszcie. Z torbą
przewieszoną przez ramię poprowadził mnie w kie
runku parkingu.
Przez całą drogę do domu usta nam się nie
zamykały. Rozmawialiśmy o pracy Petera, o Co
operze i Benie, o moim niedawnym pobycie w No
wym Jorku. Kiedy Peter milkł, żeby nabrać od
dechu, ja zaczynałam mówić, a kiedy ja na moment
milkłam, on przejmował pałeczkę. Słuchając nas,
można by pomyśleć, że albo mamy sobie bardzo
dużo do powiedzenia w bardzo krótkim czasie, albo
DOM NA KLIFIE
218
że nie widzieliśmy się od lat i jesteśmy zlaknieni
rozmowy z sobą.
Nie jestem pewna, czy akurat rozmowy byliśmy
zlaknieni. Jak tylko weszliśmy do domu, Peter
rzucił torbę na podłogę i chwycił mnie w objęcia.
- Gdzie pójdziemy? - spytał chrapliwym szep
tem.
Ale w jego oczach ujrzałam inne pytanie. Pyta
nie, które sama zadawałam sobie od powrotu do
Maine. Kochać się na neutralnym gruncie, w hotelu
w Nowym Jorku, a kochać się w domu, który
dzieliłam przed laty z Adamem, to były dwie różne
sprawy. Oczywiście wiedziałam, że będziemy się
kochać... ale gdzie? W mojej sypialni? W sypialni
gościnnej? Na jego łóżku? Na moim małżeńskim
łożu?
Cztery dni temu powiedziałabym bez wahania,
że w pokoju gościnnym. Tak jak w Nowym Jorku,
mając do wyboru mieszkanie Petera i hotel, wy
brałam hotel. I hotel, i pokój gościnny kojarzyły mi
się bardziej bezosobowo; były bezpieczniejsze, bo
nie wiązały się z żadnymi wspomnieniami. Jednak
w ciągu ostatnich trzech dni dokonała się we mnie
przemiana. Jeszcze nie mogłam powiedzieć Petero
wi, że go kocham, ale mogłam mu pokazać, jak
wiele dla mnie znaczy.
- Do mojego pokoju - szepnęłam.
Wniósł mnie na górę i zaczął mnie namiętnie
całować. Liczyły się teraz tylko zmysły i to, że
wreszcie znowu byliśmy razem, tylko my dwoje,
Barbara Delinsky
219
spragnieni siebie, nienasyceni. Ani razu nie pomyś
lałam o Adamie. O tym, że dawniej to było nasze
łóżko i że przysięgłam, iż nigdy nie będę go dzielić
z innym mężczyzną. Nie miałam wahań, wątpliwo
ści i wyrzutów sumienia.
Nie miałam ich również pózniej. Miałam wraże
nie, jakby tu było miejsce Petera: w mojej sypialni,
w moich ramionach, w moim życiu.
Opowiedziałam Peterowi o rozmowie, jaką od
byłam z Cooperem. Wciąż o niej myślałam i słowa
Coopera nie dawały mi spokoju. Po południu wpad
liśmy z wizytą do Swansy i znów poruszyłam temat
Coopera.
- Cooper prosił, żeby nie mieszać do tego Bena.
Prosił, to jeszcze mało powiedziane. On wręcz
nalegał - rzekłam. - Ten jego upór i stanowczość
wydały mi się podejrzane. O co chodzi, Swansy?
Niczego się nie domyślasz?
Staruszka pokręciła przecząco głową. Po chwili
Peter wtrącił się do rozmowy; liczył, że może on
będzie miał więcej szczęścia.
- Szanse na uniewinnienie są całkiem spore.
Urząd prokuratora nie potrafi znalezć przekonu
jącego motywu ani wskazać na związek Coopera
z jakimikolwiek przemytnikami lub przestępcami.
Celników powiadomił o przemycie anonimowy
rozmówca. Jedynym dowodem przemawiającym
na niekorzyść Coopera są brylanty. Wydaje mi
się, że zdołam zasiać wątpliwości w członkach
ławy przysięgłej. Ale nie mam stuprocentowej pe-
220 DOM NA KLIFIE
wności. Wszystko może się zdarzyć. I jeśłi coś
pójdzie nie tak, wtedy Cooper trafi za kratki. Pani
musi nam pomóc, Swansy.
- Ja? Przecież nic nie wiem o żadnych przemyt
nikach! - obruszyła się staruszka, zupełnie jakby
śmy to ją oskarżyli o szmugiel.
- Ale znasz Coopera i Bena - powiedziałam.
- Jak myślisz, dlaczego Benjie się tak zachowuje?
Jakby to wcale go nie obchodziło, po prostu umywa
ręce. I dlaczego Cooper za wszelką cenę stara się go
chronić? [ Pobierz całość w formacie PDF ]
