Cartland Barbara NajpiÄkniejsze miĹoĹci 02 Niewolnicy miĹoĹci
Barbara Cartland Love, Lords & Lady Birds (pdf)
Dussler Barbara AnioĹy naprawdÄ istniejÄ
Cartland Barbara Poskromienie lady Lorindy
Cartland_Barbara_Tajemnica_Anuszki
Cartland_Barbara_ _PrzeÄšâşladowana_KsiĂâ˘ÄšÄ˝niczka
Cartland Barbara W ramionach ksiÄcia
Cartland Barbara Rapsodia miĹoĹci
Dom na klifie Barbara Delinsky
Carol A Freeman As The Eagle Cries Sharon's Journey Home (pdf)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Posłuchaj swojej żony, chłopcze. Dobrze ci radzę.
- Czy taka rozmowa czeka mnie za każdym razem,
kiedy się lekko skaleczę?
- Och, przestań już, Nick, bo tracę cierpliwość - po
wiedziała Caroline tonem nie znoszącym sprzeciwu.
Nick z trudem powstrzymywał się przed wybuchem
śmiechu. Caroline wyglądała przy nim jak drobina, kie
dy z wysoko zadartą głową wydawała polecenia.
- No, dobrze już. Oddaję się pod twoją opiekę-powie
dział, ironicznie się uśmiechając.
- Powinieneś się teraz położyć i nie wstawać z łóżka aż
do obiadu.
- No, no. To brzmi niezle.
Zaczerwieniła się, a George znacząco chrząknął.
- Sam widzisz, dziadku, że Caroline chce się mną za
opiekować. Mam nadzieję, że się nie obrazisz, jeśli popro
szę cię, żebyś wyszedł.
Nick spojrzał na Caroline z rozbawieniem i pociągnął
ją w stronę łóżka.
Nagle usłyszeli Amandę, która wzywała ich ze swojego
pokoju.
MAA%7łECSKA UMOWA 49
- Na razie, mój mężu, odpoczniesz sam. A ja tymcza
sem przygotuję ci rosół - powiedziała Caroline i czym prę
dzej wyszła z pokoju.
Zajrzała do Amandy, pomogła jej poukładać klocki,
a następnie zeszła na dół do kuchni. Po kilku minutach
wróciła z herbatą i aspiryną. Nick siedział na łóżku prze
pasany białym prześcieradłem. Jego spodnie i buty leżały
obok. W pierwszej chwili Caroline była tak zaskoczona, że
stanęła w progu, nie mogąc uczynić kroku. Czy Nick miał
coś na sobie oprócz prześcieradła? W końcu na drżących
nogach podeszła do niego.
- Nie mogłam znalezć kostek rosołowych - powiedziała.
Postawiła na szafce obok łóżka tacę z herbatą i wysy
pała na dłoń dwie pastylki apiryny.
- Nie potrzeba mi rosołu - powiedział.
Podniósł jej otwartą dłoń do ust i językiem zsunął oby
dwie pastylki. Następnie posadził ją koło siebie na łóżku.
Spojrzała nieśmiało na Nicka, który małymi łykami po
pijał herbatę.
- W moich rodzinnych stronach chorym często podaje
się rosół. Ma podobno właściwości lecznicze.
- Jeśli tak, to trzeba będzie go ugotować. Obawiam się,
że w tej chwili nie mamy kostek rosołowych w domu.
- To prawda. Lodówka jest prawie pusta.
- To również twój dom, Caroline. Nie zapominaj o tym
- powiedział, mrużąc groznie oczy.
- Wiem.
Uśmiechnęła się pojednawczo, udając, że nie czuje jego
dłoni na swojej ręce.
- Chyba powinnam zobaczyć, co się dzieje z Amandą.
- Nie przesadzaj. Nic jej się nie stanie.
- Nie lubię jej zostawiać długo samej.
50 MAA%7łECSKA UMOWA
Caroline próbowała zabrać swoją rękę, ale Nick nie
zwolnił uścisku.
- Myślałem, że moja żona będzie się mną lepiej opie
kować - powiedział, udając obrażonego.
- Nick, czy ty masz na sobie jakieś ubranie?
To pytanie zupełnie go zaskoczyło. Odstawił filiżankę
z herbatą i zbliżył rękę Caroline do swego nagiego torsu.
Następnie przesuwał ją powoli w dół.
Serce Caroline waliło jak oszalałe. Wreszcie poczuła
pod palcami rozkoszną miękkość jego skóry opiętą na
wspaniałych mięśniach. Nick opuszczał jej rękę coraz ni
żej, aż wyczuła pod palcami gumkę od majtek.
- Może chcesz pobawić się w lekarza? - zapytał mięk
ko, przesuwając jej rękę w górę.
Przecząco potrząsnęła głową i powiedziała:
- Na dzisiaj wystarczy już chyba tej zabawy.
- No cóż, to może kiedy indziej.
- Mam nadzieję, że już nigdy nie będę musiała cię
opatrywać. Naprawdę bardzo się o ciebie dziś bałam.
- Jak widzisz, zupełnie niepotrzebnie. Jestem zdrów jak
ryba. Na farmie zdarzają się różne rzeczy. Dziadek przeżył
tu całe życie i nigdy mu się nic nie stało. A biedny Alex
tylko się stąd ruszył do Sydney i od razu zginął w wypadku
, samochodowym.
- No tak, ale robi mi się słabo, kiedy pomyślę, że gdyby
nie twój koń, pewnie już byś nie żył.
- Nie warto zastanawiać się, co by było, gdyby. Naj
ważniejsze, że żyję i czuję się dobrze.
Nick położył rękę na jej plecach i zaczął je delikatnie
gładzić.
- Powinieneś teraz odpocząć - powiedziała. - Ja też
mam jeszcze kilka rzeczy do zrobienia.
MAA%7łECSKA UMOWA 51
- Opuszczasz mnie?
- Tak będzie bezpieczniej.
- Nie boisz się chyba rannego mężczyzny - powiedział,
wskazując na swój temblak.
- Ty jesteś niebezpieczny nawet w takim stanie - po
wiedziała z uśmiechem i wyszła.
Kiedy po kilkunastu minutach zajrzała do pokoju, Nick
słodko spał. Przyglądała mu się przez jakiś czas, dziękując
Bogu, że obrażenia nie były zbyt poważne. Caroline nabie
rała coraz większego przekonania, że trudno byłoby jej
teraz żyć bez Nicka. Nie mogła znieść nawet myśli, że coś
mogłoby mu się przytrafić.
Kiedy nadszedł czas obiadu, Nick ubrał się i usiadł ze
wszystkimi przy stole. Caroline uważnie mu się przyjrzała.
Nie był już taki blady, ale siniak na brodzie nabrał cie
mniejszego koloru.
- Chciałem do ciebie zajrzeć - zaczął dziadek - ale
doktor Caroline absolutnie mi tego zabroniła. Powiedziała,
że nie wolno ci przeszkadzać.
Nick uśmiechnął się, obserwując, jak żona sprawnie
nakrywa do stołu.
- Jest tu wreszcie ktoś, kto się o mnie troszczy.
- To widać. Wyglądasz teraz dużo lepiej.
- Ale nadal czuję się tak, jakbym połknął patyk.
Caroline nie spuszczała Nicka z oka, podstawiając mu
natychmiast to, o co poprosił. Mężczyzna był tym wyraznie
rozbawiony.
- Caroline, pozwól ze mną na chwilę. Chciałbym obe
jrzeć konie i zamienić z tobą parę słów. Dziadku, zajmij
się Amandą, dobrze?
Popatrzyła na stos brudnych talerzy.
- Może najpierw pozmywam?
52 MAA%7łECSKA UMOWA
- Nie, nie. Zrobisz to pózniej.
Na dworze zapadał zmrok. Caroline spojrzała na idące
go obok Nicka. Wyglądał teraz zupełnie zdrowo. Gdyby
nie zgrubienie bandaża, nikt nie domyśliłby się, że zale
dwie kilka godzin temu uległ poważnemu wypadkowi.
Kiedy Caroline otworzyła drzwi stajni, uderzył ją za
pach siana, koni i kurzu, który w takich miejscach zawsze
unosi się w powietrzu. Od razu przypomniało jej się ranczo
w Teksasie, gdzie zapach był prawie identyczny. Zatęskni
ła nagle za swoim domem.
Nick zatrzymał się przy koniu o imieniu Ace. Zwie
rzę wystawiło głowę i zaczęło pocierać nosem ramię męż
czyzny.
- Dobry konik, dobry. Pokaż swoje rany, biedaku.
- Nie wiedziałam, że coś mu się stało - powiedziała [ Pobierz całość w formacie PDF ]
