Brendan Mary Dumne i piekne 02 Tajemnica portretu
Laurie King Mary Russel 07 The Game
McComas_Mary_Kay_ _Pocałuj_mnie
Higgins Clark Mary Śmierć wśród róż
19. Pojedynek Balogh Mary
Mroczny Anioł Balogh Mary
GR820. (Duo) Lewis Jennifer Przełomowa noc
13.Wilson_Gayle_Pamietna_noc
0320. Dailey Janet Noc na pustyni
Arthur C Clarke & Stephen Baxter [Time Odyssey 02] Sunstorm (v4.0) (pdf)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ją w dniu ślubu. Wszystkie jej marzenia legły w gru-
zach. Audziła się, że Holtowi na niej zależy, że
przestał uważać ją za cyniczną i wyrachowaną kobie
tę, która wyszła za mąż dla pieniędzy.
Pomyliła się, a teraz przyjdzie jej za to drogo
zapłacić. Pragnęła, by Holt ją pokochał i wybaczył
nie tylko dlatego, że była matką jego dziecka. Nie
okłamała go. Naprawdę uważała, że po tamtej nocy
już nigdy więcej go nie zobaczy. No i naprawdę nie
wiedziała, który z nich był ojcem Jonaha.
A nawet gdyby wiedziała, pewnie postąpiłaby tak
samo. Holt był dla niej zupełnie obcym człowiekiem,
któremu uległa w chwili zapomnienia. Na samo
wspomnienie swojego zachowania do dziś czuła
palÄ…cy wstyd.
Może teraz przyjdzie jej zapłacić za grzechy
przeszłości. Co jednak miała na swoją obronę? Była
dobrą żoną dla Seymoura, starała się być jak najlep
szą matką dla Jonaha. Niczego nie żałowała, może
z wyjątkiem tego, że nie zdołała powstrzymać Sey
moura przed zażywaniem narkotyków. Gdyby zerwał
z nałogiem, nie doszłoby do tragedii na sali operacyj
nej i odbudowaliby swój związek.
Miała do niego wiele żalu, lecz nigdy nie zapomni
tego, co było między nimi dobre. Zawsze traktował
Jonaha jak własne dziecko. Nigdy nie robił żadnych
aluzji na temat zdrady Maud.
Również życie Holta uległo teraz gwałtownej
zmianie. Mieli dziecko. Ta myśl napawała ją zarów
no radością, jak i paraliżującym strachem.
Wierzyła, że kiedyś Holt przestanie ją nienawidzić.
Chciała zbudować z nim przyszłość, lecz była przy
gotowana na inny rozwój sytuacji. Byłe tylko poko
chał Jonaha i nie próbował go jej odebrać.
Zmęczona tymi rozmyślaniami, weszła do chaty.
Zerknęła do Jonaha, a pózniej poszła do kuchni. Gdy
zastanawiała się, co ugotować, usłyszała trzaśniecie
drzwi. To na pewno Bobbi, pomyślała. Ciekawe, co
jÄ… tu sprowadza.
Maud uśmiechnęła się i ruszyła w stronę wejścia.
Gdy zobaczyła, kto złożył jej wizytę, chwyciła się
poręczy, by nie upaść.
W progu stał Holt.
- Maud - szepnÄ…Å‚.
- Jak mnie znalazłeś?
- Bobbi - wyjaśnił zwięzle.
Zaskoczona Maud nie wiedziała, co powiedzieć.
- Czy mogę wejść?
Maud zakręciło się w głowie. Czyżby jej najskryt
sze nadzieje właśnie miały się spełnić? Czy Bobbi
również to przeczuwała i dlatego ją zdradziła? Nie,
nie powinna się łudzić, bo ból stanie się jeszcze
dotkliwszy.
- Po co przyjechałeś? - spytała drżącym głosem.
- Nie pozwolę ci zabrać Jonaha.
- Przepraszam za wszystko, co wtedy powiedzia
łem. Nigdy nie zamierzałem zabierać ci dziecka.
Ulga, którą poczuła Maud, była wręcz obezwład
niajÄ…ca.
- Niezle mnie wystraszyłeś.
- Wiem. Bardzo mi przykro. Nie chciałem cię
zranić. Bardzo cię kocham. Czy zdołasz mi wyba
czyć? Wszystko...
- Czy dobrze usłyszałam?
- Powiedziałem, że cię kocham.
- Ja też cię kocham - odszepnęła, czując, jak po
jej policzku płyną gorące łzy.
EPILOG
%7łycie potrafi być piękne.
Maud i Holt wzięli szybki ślub. Wkrótce potem
Holt rozpoczÄ…Å‚ starania o oficjalnÄ… adopcjÄ™ Jonaha.
Maud dopiero teraz poznała, czym jest prawdziwe
szczęście i spełnienie.
Miała cudownego męża, miłego, czułego i trosk
liwego. Dopiero przy nim mogła być w pełni sobą.
Zachęcał ją do podejmowania wyzwań zawodo
wych, wspierał i służył radą. Nie żyła tylko po to,
by go zadowolić. W niczym nie przypominał Sey
moura, który traktował żonę jak piękną i cenną
zdobycz.
Holt podarował jej wolność. Jej i Jonahowi.
Dwa dni temu wyruszyli jego łodzią w spóznioną
podróż poślubną. Dali urlop Liz i powierzyli Bobbi
opiekę nad Jonahem. Trudno było im się rozstać
z synkiem, ale uznali, że to konieczne.
Potrzebowali trochÄ™ czasu tylko dla siebie. Ta
podróż była szczególnie ważna dla Holta, który
zaplanował ją z rozczulającą starannością.
Jednak do tej pory nie spędzili wiele czasu na
podziwianiu pięknych widoków i napawaniu się
bezkresem oceanu. Przez większość dnia kochali się
jak szaleńcy, chociaż plany były zupełnie inne. Holt
obiecał nauczyć Maud żeglowania i zrobić z niej
prawdziwego wilka morskiego.
- Kochanie, jesteÅ› dziwnie milczÄ…ca - zauwa
żył Holt, gdy odpoczywali po chwilach miłosnej
ekstazy,
- Myślę o czymś.
- Mam nadzieję, że o nas. Czy było ci dobrze?
- spytał zmysłowym głosem, który po raz kolejny ją
podniecił.
Wiedziała, że gdyby wykonała najmniejszy ruch,
Holt znowu zacząłby się z nią kochać.
- Myślałam o bardzo przyjemnych rzeczach.
- Opowiesz mi?
- Myślałam o tym, że uczyniłeś mnie bardzo
szczęśliwą kobietą.
- A ty uczyniłaś mnie bardzo szczęśliwym męż
czyznÄ….
- Mam nadzieję - odparła z powagą i spojrzała
mu głęboko w oczy.
- Czyżby dręczyły cię jakieś wątpliwości? Jeśli
tak, mogę jeszcze raz przeprosić, że byłem taki
okropny. Zbyt pochopnie cię oceniłem.
- Hm, czyżbyś już nie uważał mnie za pazerną
cwaniarę? - spytała na pozór żartobliwie, chociaż na
jej twarzy nie pojawił się uśmiech.
- Dobra, przyznaję się bez bicia. Myślałem, że
wyszłaś za Seymoura dla pieniędzy.
- Daj już spokój. Skąd mogłeś wiedzieć, że
poprosiłam o fundusz powierniczy dla matki.
- Powinienem był bardziej ci ufać.
- Najważniejsze, że w końcu odzyskałeś rozum.
No i uszczęśliwiłeś mnie i Jonaha.
- I nigdy nie przestanę was rozpieszczać.
- Uniósł jej dłoń i ucałował.
- Wiem, że wyrzekłeś się dla nas takiego życia,
jakie lubisz najbardziej.
- Przestań się tym zamartwiać. To był mój wybór.
Wróciłem do praktyki, by jak najwięcej czasu spę
dzać z żoną i synem.
- Nigdy tego nie żałowałeś?
- Nie, kochanie. Nawet przez chwilÄ™. Jestem
szczęśliwy, że codziennie rano budzę się przy
tobie, a potem witam siÄ™ z synem. Poza tym
obiecałaś mi, że w miarę możliwości będziemy
spędzać kilka miesięcy na łodzi - przypomniał jej
z uśmiechem.
- Dotrzymam obietnicy. Niestety ta podróż nie
potrwa zbyt długo.
- To dopiero początek. Chciałem, byś przyzwy
czaiła się do życia na morzu i pokochała je tak samo
jak ja.
- Staram siÄ™, jak mogÄ™.
- Doceniam to.
Pochylił się i pocałował ją żarliwie.
- Czy mówiłam ci już, że uważam cię za świet
nego prawnika?
- Nie, jakoś nie było okazji.
- Widziałam cię na sali sądowej, ale zapom
niałam ci o tym powiedzieć.
- Pomyślne zakończenie sprawy Sandersa przy
sporzyło mi sławy. Znów mam mnóstwo klientów.
- Tak, ty i Vince świetnie to rozegraliście. Przy
czyniliście się do upadku wielkiej firmy. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
