Harry Harrison Stars And Stripes 02 Stars And Stripes In Peril v3.0 (lit)
Anne McCaffrey Ship 02 Partner Ship
Cartland Barbara NajpiÄkniejsze miĹoĹci 02 Niewolnicy miĹoĹci
Cabot Meg Papla 02 Papla wielkim mieĹcie
Smith Ready Jeri [Aspect of Crow 02] Voice of Crow
Heather Rainier [Divine Creek Ranch 02 Her Gentle Giant 01] No Regrets (pdf)
Celmer, Michelle Black Gold Billionaires 02 Eiskalte Geschafte, heisses Verlangen
Arthur C Clarke & Stephen Baxter [Time Odyssey 02] Sunstorm (v4.0) (pdf)
Margit Sandemo Cykl Saga o czarnoksiÄĹźniku (02) Blask twoich oczu
Aubrey Ross [Enslaved Hearts 02] Pleasures [EC Aeon] (pdf)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Etienne? - wyszeptała.
- Etienne, mój syn. Czasami nazywa siebie Stevenem
głównie po to, by mnie zdenerwować, bo wie, że wolę francuski
odpowiednik tego imienia. Nawet kiedy był mały, robił
wszystko, żeby mnie wyprowadzić w równowagi.
- Pułkownik Hauke ma na imię Etienne? - wydukała
Isabel. W ustach tak jej zaschło, że język niemal przykleił się do
podniebienia. Przywołała się w duchu do porządku. Etienne
było imieniem bardzo popularnym we Francji, a pułkownik
Hauke miał w żyłach francuską krew. Dlaczego to miałoby ją
interesować? Mimo to nie potrafiła przestać myśleć o tym, co
usłyszała.
Starając się ze wszystkich sił zachować spokój i rozsądek,
powiedziała:
- Bez wątpienia przypomina Marcusa. Jasnowłose dzieci
często wydają się do siebie podobne, nie sądzi pani? Rysy
twarzy są tak drobne, że trudno wychwycić istotniejsze
różnice..:
- Muszę pani coś wyjawić - przerwała jej Claudine. -Może
pani myśleć, że jestem głupia, może mi nawet pani kazać, bym
pilnowała własnych spraw, ale bardzo się martwię. Rozdarłam
sobie spódnicę na krzaku jeżyn, wróciłam więc wcześniej, żeby
ją zeszyć - wyjaśniła powód, dla którego kasetka z szyciem
trafiła do jej rąk. - Znalazłam ten portret pod motkiem zielonego
jedwabiu. Wczoraj nie potrafiłabym nawet powiedzieć, gdzie
zostawiłam kasetkę ani kiedy ostatni raz miałam ją w rękach. -
Uśmiechnęła się blado. - Zwykle sama nic nie szyję, Marie się
tym zajmuje. Moja służąca poszła na targ i jeszcze nie wróciła,
postanowiłam więc... Och, przecież to nieważne! To los sprawił,
że znalazłam te miniaturę akurat dzisiaj. W tym samym dniu, w
którym poznałam pani synka.
- Nie rozumiem - szepnęła Isabel.
Claudine z ciężkim westchnieniem usiadła na łóżku.
42
- Najpierw muszę pani powiedzieć co nieco o historii
naszej rodziny. Mój zmarły mąż, ojciec Etienne'a, i ja... nie
byliśmy zgodnym małżeństwem. To był jedynie wygodny układ.
Przebywałam w Anglii z wizytą u szkolnej koleżanki, kiedy
zburzono Bastylię. Miałam zaledwie osiemnaście lat i jako
córka francuskiego arystokraty nie mogłam wrócić do ojczyzny
z obawy, że zostanę stracona wraz z resztą mojej rodziny.
Potrzebowałam opieki, a Benjamin szukał żony, żeby spełnić
oczekiwania swego ojca. Dlatego się pobraliśmy, choć nie
łączyła nas miłość, a jedynie odrobina szacunku i konieczność
wyjścia z trudnej sytuacji.
Claudine uśmiechnęła się smutno, z zadumą, po czym
mówiła dalej:
- Oczywiście rzadko się zdarza, żeby w takich
okolicznościach pożycie małżeńskie zaczęło się dobrze układać.
Wiadomo było, że prędzej czy pózniej każde z nas będzie
szukać pociechy gdzie indziej. Ze wstydem muszę przyznać, że
to ja pierwsza okazałam się niewierna. Benjamin także znalazł
miłość u innej kobiety. Pani Smith była młodą wdową...
przynajmniej tak utrzymywała. Według mnie była profesjonalną
kurtyzaną, która nigdy nawet nie zbliżyła się do kościoła. Miała
z Benjaminem dziecko, chłopca, zaledwie rok po tym, jak w
naszym ślubnym związku urodził się Etienne. Nasza wspólna
znajoma powiedziała mi kiedyś, że ten nieślubny syn i Etienne
są tak do siebie podobni, iż mogliby uchodzić za blizniaków.
Około trzynastego roku życia Etienne stał się podobny do mnie,
włosy mu ściemniały, z rysów zaczął bardziej przypominać
Francuza. Słyszałam, że syn pani Smith pozostał blondynem
nawet jako dorosły mężczyzna. Muszę wiedzieć, proszę mi
wybaczyć, że pytam, ale nie mogę się wyzbyć myśli, że mogła
pani wyjść za nieślubnego syna mojego męża. Czy pani mąż
miał na imię Christopher? Mówiła pani, że był żołnierzem.
Christopher wstąpił do wojska. Kiedy mąż odmówił mi rozwodu
i nie poślubił pani Smith, wyprowadziła się gdzieś daleko,
43
słyszałam, że w okolice Yorku, i tam za kogoś wyszła. Ten ktoś
mógł nosić nazwisko Forrester.
Wstrząśnięta Isabel nie była w stanie się odezwać.
Słuchała uważnie, a mimo to czuła, że nie dowiedziała się
najważniejszego. Patrząc Claudine w oczy, powiedziała:
- Nie, ojciec mojego syna nie nosił imienia Christopher.
Mam nadzieję, że to panią uspokoi.
Claudine nie kryła ulgi.
- Tak mi przykro, że zawracałam pani tym wszystkim
głowę. - Uśmiechnęła się przepraszająco. - Ale ten portret,
podobieństwo... Pani siostra mówiła mi, że mieszkała pani w [ Pobierz całość w formacie PDF ]
