(30) Niemirski Arkadiusz Pan Samochodzik i... Arsen Lupin tom 1
17 Zbigniew Nienacki Pan Samochodzik i Testament Rycerza JÄdrzeja
02 Nienacki Zbigniew Pan Samochodzik i Skarb Atanaryka
Pan Samochodzik i Arsen Lupin tom 30 częć 2
Nienacki Zbigniew 03 Pan Samochodzik i skarb Atanaryka
102 Pan Samochodzik i tajemnica Araratu
(27) Miernicki Sebastian Pan Samochodzik i ... Skarb generaĹa Samsonowa tom 1
41 Pan Samochodzik i Operacja KrĂłlewiec Sebastian Miernicki
62 Miernicki Sebastian Pan Samochodzik i Zamek Czocha
46 Pan Samochodzik i Bractwa Rycerskie Sebastian Miernicki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
rozgraniczać tereny obu władców. Roku 1545, w miesiącu sierpniu.
- Ciekawe, nieprawdaż? - zwrócił się do mnie Piotr.
- Czyżbyśmy od razu trafili? - nie dowierzałem.
- Co się stało?! - pytali Kasia i Marian.
- Zygmunt August został obrany królem jeszcze za życia ojca - opowiadałem. - W
1529 roku pod naciskiem Bony odbyła się elekcja dziesięcioletniego Zygmunta. W 1544 roku
ojciec wysłał go jako namiestnika na Litwę, by usunąć spod wpływów Bony.
- To wtedy potajemnie ożenił się z Barbarą Radziwiłłówną? - dopytywała się Kasia,
której widocznie ten wątek najgłębiej został w pamięci po lekcjach historii.
- Tak - przyznałem. - Był to znak zbliżenia się możnego rodu Radziwiłłów do
królewicza. Rok po objęciu przez niego funkcji namiestnika powstał ten słup. Z Piotrem
sądzimy, że być może to miejsce jest określone mianem Gdzie stoją trzy korony .
Symbolicznie spotykają się tu królewicz Zygmunt August, niedaleko jest granica Prus z
Koroną, a orzeł pruski też ma koronę. Są trzy, ale gdzie jest czwarta?
Wszyscy rozejrzeli się dokoła. Na wprost była podmokła łąka, dalej rzeka Ełk i znowu
łąki, a dwieście metrów od brzegu zabudowania. Kilometr na lewo był most, a aż do niego
ciągnęły się przybrzeżne łąki. Na prawo mieliśmy młody las iglasty, a za nim znowu łąki.
- Jeżeli tu bronili się Szwedzi dowodzeni przez Bogusława Radziwiłła, to na drugim
brzegu, na wysokości Prostek, był obóz brandenburski i Brandenburczycy przechodzili przez
nowy most na nasz brzeg, dwie mile od tego pilnowanego przez Szwedów, czyli gdzieś
między obecnymi Prostkami a Ostrykołem. Jeżeli Polacy i Tatarzy okrążyli Bogusława
Radziwiłła, obchodząc jezioro Toczyłowo i atakując od frontu, to Mordasewicz musiał być
gdzieś tam - pokazałem ręką, patrząc na mapę i wskazania kompasu. Wyglądało mi to na
kierunek północny wschód, ku północy, czyli szczery, gęsty las iglasty.
- Wez saperkę i szukaj - zaproponował Piotr.
Młodzi pewnie byli gotowi rzeczywiście przekopać las.
- Gdzie trzy korony stoją, tam czwartą zobaczysz - przypomniałem treść zagadki. -
Mamy trzy korony, więc powinniśmy zobaczyć czwartą. Chyba hrabia nie schował kuferka
pod słupem?
- Jeżeli zrobił to w tej okolicy, to już skarb jest dawno wykopany - orzekł Piotr
wymownie patrząc na dołki.
- Co robimy? - zapytał Marian.
Piotr patrzył na mnie wyczekująco.
- Jeżeli hrabia ukrył swoją przesyłkę gdzieś tu - szerokim gestem wskazałem dawne
pole bitwy - to bez nawet przybliżonego położenia miejsca, gdzie go trzymano, nic nie
zrobimy. Myślę, że wówczas i dziś krajobraz nie różnił się niczym prócz nowej zabudowy,
dlatego musimy na razie zrezygnować z poszukiwań w Prostkach. Dając wskazówki, robi się
to tak, by wtajemniczony zrozumiał, a niewtajemniczony stał pośrodku pola i czekał na
natchnienie. Jedziemy do Ełku - zadecydowałem.
Jadąc leśną drogą do mostu rozglądałem się na wszystkie strony w poszukiwaniu
jakiejkolwiek innej wskazówki, lecz nadaremno.
Do Ełku wjechaliśmy od wschodu. Nie chciałem pakować się autem w sam środek
miasta, którego nie znałem, więc zaparkowałem w pierwszej wolnej zatoczce przy głównej
ulicy i dalej poszliśmy pieszo. Spacerowaliśmy wzdłuż rzędu sklepów, sklepików, zakładów
rzemieślniczych. Dziwiło mnie aż takie ożywienie handlowe. Doszliśmy do kościoła w
centrum miasta.
- Według mnie - Piotr znowu wyjął przewodnik - znalezienie tutaj czegokolwiek, co
pamięta czasy najazdu tatarskiego, graniczy z cudem. Tatarzy spalili miasto, kościół i tylko
zamku nie dali rady ruszyć, bo był na wyspie. I tak zabili 30 mieszkańców miasta, a ponad
400 zabrali w jasyr.
- Może kościół... - zaczął Marian.
- To neogotyk z XIX wieku - oceniłem wiek świątyni. - Nie znajdziesz tam nic
związanego z hrabią.
Gdy schodziliśmy do mostu prowadzącego na wyspę zamkową, Piotr zwolnił nieco;
zrozumiałem, że chce na moment zostać w tyle, by ze mną spokojnie porozmawiać. Wyjąłem
papierosa, jakbym chciał go zapalić.
- Niepotrzebnie zniechęcasz młodych - Piotr zwrócił mi uwagę.
Zrobiłem minę zdziwionego.
- Sam mówiłeś, że naszą siłą w starciu młodych Noirem będzie wiedza i
systematyczność - przypomniał mi archeolog. - A ty co? Chłopak chciał zobaczyć kościół,
mógł pójść, może akurat znalazłby tam jakiś ślad?
Zamyśliłem się nad tą uwagą.
- Masz rację - przyznałem. - Jeżeli nasz pierwszy objazd nie da rezultatów, to musimy [ Pobierz całość w formacie PDF ]
