Antologia BarbarzyĹcy [Rebis] 01 BarbarzyĹcy_ Tom 1 (1991)
Carpenter Leonard Conan Tom 50 Conan Gladiator
Carroll_Jonathan_ _Vincent_Ettrich_TOM_02_ _Szklana_zupa
Lowell Elizabeth Bracia Maxwell Jesienny kochanek tom 1
Korman Gordon 39 wskazĂłwek tom 2 FaĹszywa nuta
Anderson Poul Liga Polezotechniczna Tom 1 Wojna Skrzydlatych
Bratny, Roman Kolumbowie rocznik 20 Tom 2
Maxwell L.Gina Ucieczka do MiĹoĹci Tom 1
Herbert Frank Tom 5 Heretics of Dune
41 Pan Samochodzik i Operacja KrĂłlewiec Sebastian Miernicki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
tekst, został wpisany w prostokąt i stanowił zapewne w ówczesnej Polsce zjawisko
artystyczne, a może nawet i prekursorskie.
- Wydrukował go wędrowny drukarz, księgarz i introligator Konrad Baumgart w 1498
roku - szeptała nam do ucha pani kierownik czytelni.
- Te cztery strony zostały odnalezione i rozpoznane przez inkunabulistę Pawła
Schwenkego około 1900 roku w makulaturze oprawy innego inkunabułu, znajdującego się w
zbiorach Biblioteki Gdańskiej, a będącego dziełem Mateusza Silvaticusa Liber pandectarum
medicinae . Inkunabuł ten był oprawiony w warsztacie Baumgarta w Gdańsku.
- Dlaczego Baumgart użył jako makulatury fragmentu drukowanej właśnie książki? -
zapytała panna Kruger.
- Analiza odnalezionego przez Schwenkego fragmentu podręcznika Donatusa
wskazuje, że było to próbne odbicie pierwszego arkusza, w którym przy składaniu tekstu i
karty tytułowej pomylono układ stron. Dlatego wszystkie odbitki tego arkusza przeznaczono
na makulaturę i wykorzystano do oprawy książek. Poza Gdańskiem odnaleziono jeszcze
podobne szczątki tej edycji podręcznika Donatusa w bibliotekach w Warszawie i w Pelplinie.
Te jednak zaginęły podczas drugiej wojny światowej. Tak więc te cztery strony są unikatami
w skali krajowej i zapewne też światowej.
Dlaczego te cztery strony padły łupem Arsena Lupina? I co miał wspólnego ten
podręcznik z ukradzioną wcześniej biblią w języku niemieckim z Biblioteki Uniwersytetu
Warszawskiego? Być może nic. Obiekt kradzieży mógł być wybrany przypadkowo.
Niestety, wizyta w Bibliotece Gdańskiej PAN nie wyjaśniła nam niczego. Nadal
tkwiliśmy w martwym punkcie. Nie wiedzieliśmy, w jaki sposób złodziej wyniósł dzieło
Donatusa z murów bibliotecznego gmachu i dlaczego wybrał właśnie je. Słowem, nie
wiedzieliśmy nic!
Na rozmowę z panią dyrektor zostaliśmy umówieni następnego dnia rano. Chcieliśmy
bowiem przejrzeć jeszcze rewersy z ostatniego miesiąca i sprawdzić nazwiska personelu.
Podziękowawszy uprzejmie kierowniczce czytelni opuściliśmy bibliotekę.
Wsiedliśmy do samochodu. Przejechałem kawałek i zatrzymałem się na wprost
wejścia do liceum.
- Co pani sądzi o możliwości wejścia do biblioteki przez szkołę? - zagadnąłem.
- Naciągane - odparła natychmiast. - Przecież ta koncepcja jest tak oczywista, że
musiała być już wcześniej gruntownie przebadana przez agentów ochrony biblioteki. Wejście
jest zamurowane. Nie ma żadnych drzwi. O tajnym przejściu nawet niech pan nie wspomina.
- Skąd pani o tym wie?
- Dzwoniłam z Hamburga do Gdańska przed przyjazdem do Polski.
Ruszyłem. Byłem już solidnie zmęczony i zaczęło mnie łamać w kościach.
Zwiastowało to chorobę, więc postanowiłem resztę dnia spędzić w hotelowym łóżku.
Wybraliśmy położony najbliżej biblioteki, dosłownie kilka przecznic dalej na
poradnie, hotel Heweliusz . W najbardziej eleganckim hotelu Hanza nie było wolnych
jedynek , więc Niemka zmuszona była wynająć pokój w tym samym hotelu co ja.
Otrzymaliśmy pokoje obok siebie na pierwszym piętrze.
Wziąłem gorący prysznic i wskoczyłem do łóżka. Przed zaśnięciem zadzwoniłem do
pana Tomasza.
Tym razem był w domu. Ale to, o czym mi opowiedział, spowodowało, że bardzo się
zdumiałem. Wyjaśniła się przyczyna jego nieobecności w domu tego ranka, częściowo także
wizyty panny Kruger w kasynie i jej wczorajsza nieobecność w hotelu. Rozpoczęła się
tajemnicza gra, w którą zostaliśmy wplątani, nie znając jej reguł.
- Pilnuj naszego gościa z Hamburga - rzekł na pożegnanie pan Tomasz zachrypniętym
głosem. - Nie spuszczaj z niej oka. Ale bądz ostrożny. Nie wiadomo, z kim mamy do
czynienia i jakich środków gotowi są użyć ci ludzie, aby nas powstrzymać.
Ochłonąwszy sięgnąłem po zakupioną w Bibliotece Gdańskiej PAN broszurkę o
podręczniku Donatusa.
Nie zdążyłem nawet przeczytać pierwszego akapitu, gdy usłyszałem dyskretne pukanie
do drzwi.
Wstałem, naciągnąłem na siebie dres i zapytałem:
- Kto tam?
- To ja - usłyszałem głos panny Kruger. - Przyniosłam panu lekarstwa.
Zaskoczony tym aktem troski uchyliłem drzwi i wpuściłem kobietę do środka.
Weszła i postawiła na stoliczku fiolkę z jakimś lekarstwem. Bez słowa nalała do
szklanki wodę mineralną i rozpuściła w niej jedną tabletkę. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
