Boge Anne Lise Grzech pierworodny 04 Dziecko miĹoĹci
Cartland Barbara NajpiÄkniejsze miĹoĹci 144 Wezwanie z pĂłĹnocy
Andrew Sylvia Przyjaciel czy ukochany.03 MiĹoĹÄ puĹkownika
M012. Wood Carol MiĹoĹÄ zwyciÄĹźca wszystko
Dirie Waris List do matki. Wyznanie miĹoĹci
046. Alexander Meg Dziecko miĹoĹci
045. Mortimer Carole Szansa na miĹoĹÄ
Maxwell L.Gina Ucieczka do MiĹoĹci Tom 1
Iding Laura MiĹoĹÄ to za maĹo
Ransom S.C BĹÄkitna miĹoĹÄ 02 BĹÄkitna magia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
chwili milczenia Nora spojrzała na niego pytająco. Z rękoma
zaciśniętymi na kierownicy wpatrywał się w milczeniu przed
siebie.
- No, dobrze, panno Graham. Czy mogłabyś mi wyjaśnić
swoje postępowanie? - spytał w końcu, odwracając się w jej
kierunku.
- Po prostu troszkę się tobą pobawiłam. - Wzruszyła
ramionami.
- To znaczy stroiłaś sobie ze mnie żarty?
RS
38
Nora poczuła, że jej obawy rozwiewają się jak dym. Ten
mężczyzna nie zamierza jej zrobić nic złego. Po prostu zrobiła z
niego durnia i trudno wymagać, żeby był z tego powodu
zachwycony.
- Posłuchaj - powiedziała w końcu. - Sam przyznasz, że
rozpowiadałeś na prawo i na lewo tę głupią historię, jak to
kazałam ci się rozebrać. Dzisiaj ja zrobiłam ci głupi dowcip,
więc jesteśmy kwita. W końcu nie kłamałam: naprawdę już się
kiedyś spotkaliśmy. Po prostu mnie nie pamiętałeś.
- Ale teraz raczej cię nie zapomnę, no nie? - spytał z ponurą
miną. Potem odwrócił się gwałtownie i włączył silnik. - Dokąd
cię odwiezć?
Przez całą drogę nie zamienili ani słowa. Nora była całkiem z
siebie zadowolona. W końcu dzielnie stawiła czoła godnemu
sobie przeciwnikowi. Morgan może się teraz boczyć, ile tylko
dusza zapragnie. Chyba to przyjęcie było pierwszym sukcesem
towarzyskim w życiu Nory. Wszystkie wydatki na fryzurę i
sukienkę sowicie się opłaciły.
- Dziękuję za podwiezienie - stwierdziła uprzejmie, gdy
samochód zatrzymał się pod jej domem.
- Kiedy do ciebie dzwoniłem kilka tygodni temu, dlaczego nie
chciałaś się ze mną umówić? - spytał nagle Morgan.
- Przecież ci mówiłam. - Odwróciła się zaskoczona. Sama
zdążyła już całkiem zapomnieć o tej rozmowie. - Obiecałam
odwiedzić rodziców.
- I rzeczywiście u nich byłaś?
- Oczywiście.
- To nie była gra z twojej strony? Odmowa taktyczna?
- Nie - roześmiała się Nora. - Dzisiaj po raz pierwszy w życiu
zdarzyło mi się z premedytacją prowadzić z kimś tego rodzaju
rozgrywkę.
- Niezle ci poszło - uśmiechnął się Morgan. Przechylił głowę
na bok. - Zebrałaś wokół siebie całkiem pokazny tłumek
adoratorów.
RS
39
Uśmiech zupełnie odmienił twarz Morgana. A więc jednak ją
zauważył! A może to tylko okrutne żarty? Nie, Morgan nie
wygląda na kogoś, kto byłby w stanie długo żywić urazę. Nawet
jeśli nieco zraniła jego miłość własną, z pewnością bez trudu
znajdzie ukojenie w ramionach jednej z wielu pięknych kobiet
ze swojego otoczenia.
- Pewnie powinnam cię przeprosić. Ale kiedy zrozumiałam,
że mnie nie poznałeś, po prostu nie mogłam się oprzeć pokusie.
- A wiec jesteśmy kwita?
- Jak najbardziej.
- Dobrze. W takim razie zjedz ze mną jutro kolację.
- Mówisz serio? - Nora otworzyła usta z zaskoczenia.
- Zawsze mówię serio - oświadczył Morgan.
- Przykro mi, ale jutro nie mogę.
- To może w poniedziałek? Albo wtorek. Zresztą, sama
wybierz dzień. Tym razem nie dam ci uciec.
Serce Nory biło jak oszalałe, w głowie kłębiły się tysiące
myśli. Zamiast się na nią złościć albo obrazić,
Morgan stara się o jej towarzystwo, i to z niezwykłą
determinacją. Czy to magiczny wpływ nowej sukienki i
starannej fryzury? Jeśli to wystarczyło, żeby zwrócić na siebie
uwagę kogoś takiego jak Morgan Latimer, wydatki nie poszły
na marne.
Wciąż jednak słyszała jakiś przytłumiony głos, który ostrzegał
ją przed Morganem. Kontakty z takim człowiekiem to igranie z
ogniem. Ale w końcu jedna wspólna kolacja nie musi wcale
prowadzić do niczego poważniejszego. Poza tym, nigdy by
sobie nie wybaczyła, gdyby ze zwykłego tchórzostwa
przepuściła taką niezwykłą okazję.
- Dobrze - powiedziała w końcu. - W poniedziałek.
- Zwietnie. Przyjadę po ciebie o siódmej. Wysiadł z
samochodu i otworzył drzwi po stronie
Nory. Odprowadził ją aż do wejścia i zaczekał, aż otworzy
drzwi. Dopiero wtedy pożegnał się i odjechał.
RS
40
Nora weszła do mieszkania z kompletnym zamętem w głowie.
Była ogromnie przejęta i zadowolona z siebie. Nareszcie
przeżyje prawdziwą przygodę! A pierwszym krokiem będzie
ponowna wizyta u tej samej sprzedawczyni i dalsze
uzupełnienie eleganckiej garderoby.
Następnego dnia rano zadzwonił do niej Jerry. W jego głosie
brzmiała skrucha, dawało się też wyczuć, że musi mieć
okropnego kaca.
- Cześć, Noro - zaczął nieśmiało ostrożnym tonem. - To ja,
Jerry.
- Dzień dobry - odparła. - Co się z tobą wczoraj stało?
- Noro, posłuchaj, naprawdę bardzo mi przykro. Dałem się
ponieść wydarzeniom. Widzisz, była tam ta dziewczyna...
Ciągnął swoją opowieść przez kilka minut. Nora czuła, że jej
rozbawienie narasta z każdą chwilą. Kiedy wreszcie Jerry dotarł
do końca swojej zawiłej i niejasnej historii, nie mogła się już
dłużej powstrzymać i wybuchnęła głośnym śmiechem.
- Aj! - zaprotestował Jerry. - Nie rób mi tego.
- Czego?
- Nie śmiej mi się tak głośno do ucha. Rozmawiasz z chorym
człowiekiem.
- Ha! Męczy cię normalny kac. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
