Sullivan Vernon [Vian Boris] I wykończymy wszystkich obrzydliwców
West_Frances_Gwiazdy_Swieca_dla_wszystkich_RPP069
70 Wigilia Wszystkich Œwiętych
Wszystkie odcienie czerni
Milburne Melanie Harlequin Medical 464 Ucieczka z miasta
Maxwell L.Gina Ucieczka do Miłości Tom 1
Brown, Fredric La Mente Asesina de Andromeda
Fromm Erich Ucieczka od wolnosci
006 Romantyczne podróże Wood Sara Wenecki książe
132. Title Elise Mimo twoich wad
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Stevie popatrzyła na niego z oburzeniem.
- Ty padalcu, nikczemniku...
- Zanim zaczniesz kolejną rundę wyzwisk, mogła
byś mi zrobić śniadanie? To wiejskie, świeże powie
trze sprawia, że mam wilczy apetyt.
- Ja mam ci zrobić śniadanie? Chyba się przesły
szałam.
- To jeden z punktów naszej umowy, pamiętasz?
Ty gotujesz, a ja...
- Naszą umowę uważam za zerwaną, Mackie. Na
UCIECZKA DO EDENU 131
jakiej podstawie przypuszczasz, że zostanę tu z tobą
bodaj chwilę dłużej?
- Przecież wczoraj zgodziłaś się na to z własnej
i nie przymuszonej woli. Czyżby od tej pory coś się
jednak zmieniło?
- Zbyt wiele nas dzieli - powiedziała krótko, nie
wdając się w szczegóły i zachowując do własnej wia
domości prawdziwe przyczyny. - To się nigdy nie
uda. Skończy się na tym, że się nawzajem pozabijamy.
- Znów muszę wyrazić podziw dla twojej żywej
wyobrazni, Stevie. Jeżeli zostanę pisarzem, będziesz
moją pierwszą konsultantką. - To mówiąc, zajrzał do
lodówki. - Jak na razie, wystarczy mi sok, grzanki
i kawa. A pózniej, kiedy pojedziemy do sklepu, przy
pomnij mi, że trzeba kupić jajka i bekon.
- Mackie!
Judd odwrócił się.
- Co? I na przyszłość zapamiętaj sobie, że nie je
stem głuchy. Nie musisz w mojej obecności podnosić
głosu.
- A ty sobie zapamiętaj, że ja tu nie zostanę.
- Dobrze. Kluczyki leżą na stole w holu. Jedz
ostrożnie. Zanim podejmiesz decyzję i ruszysz w dro
gę, wez pod uwagę parę spraw. - Uniósł wskazujący
palec. - Po pierwsze, twoje mieszkanie jest z pewno
ścią nadal oblegane przez dziennikarzy i fotoreporte
rów. Ludzie będą chcieli wiedzieć, czy wystartujesz
132 UCIECZKA DO EDENU
w turnieju wielkoszlemowym, czy nie, a także czy
zagrasz w Wimbledonie za trzy tygodnie oraz czy
i kiedy poddasz się operacji, i jakie mogą być jej kon
sekwencje. Czy jesteś gotowa udzielić im odpowiedzi
na te pytania, Stevie? A także na wszystkie inne?
Sądzę, że nie. Nawet jestem tego pewien. Są to pyta
nia, na które sama nie potrafisz sobie odpowiedzieć.
A jakie może być lepsze miejsce, żeby się nad nimi
zastanowić? Tylko wiejskie zacisze, z dala od dzien
nikarskich hien i pokątnych doradców. - Kolejny pa
lec powędrował w górę. - Po drugie, twój wygląd
świadczy o tym, że przydałyby ci się wakacje. Wciąż
masz brzydkie, sine kręgi pod oczami. - Do uniesio
nych palców dołączył trzeci, środkowy. - Po trzecie,
przez ciebie wylali mnie z pracy. Więc mogłabyś
przynajmniej ugotować mi dwa posiłki dziennie, pod
czas gdy ja będę harował jak wół nad książką. Jeżeli
uda mi się ją sprzedać jakiemuś wydawcy, będzie to
moja jedyna nadzieja zapewnienia sobie utrzymania
na przyszłość. - Judd uniósł mały palec. - A po
czwarte, nic mnie bardziej nie wkurza jak to, że ktoś
cofa raz dane słowo.
Rozumowaniu Judda trudno było odmówić sensu,
a jego argumentom słuszności. Zwłaszcza jeżeli cho
dzi o punkt pierwszy. Jednak Stevie nie przestawała
patrzeć na niego wrogo. Nadal nie była gotowa się
poddać.
UCIECZKA DO EDENU 13 3
- Muszę trenować. Stracę kondycję, jeżeli nie będę
grała co najmniej raz dziennie.
- Racja. - Judd zmarszczył brwi i zaczął się zasta
nawiać, jak rozwiązać ten problem. - Kiedy będzie
my w mieście, zajrzymy do szkoły. Jeśli dobrze pa
miętam, jest tam kort tenisowy. A ponieważ jestem
jedyną sławną - albo niemal sławną - osobistością
w tej okolicy - powiedział z pełnym wyższości
uśmiechem - sądzę, że uda mi się załatwić ci wstęp na
szkolne korty.
- Jeżeli to załatwisz, zostanę.
- Dzięki Bogu, jedno mamy z głowy - mruknął,
odwracając się, by nalać sobie świeżą kawę. - Będę
pisał w jadalni. Możesz mi tam przynieść sok i grzan
ki. Mają być lekko przypieczone i grubo posmarowa
ne masłem.
- To wszystko? - zapytała drwiącym tonem.
- Jeśli potrafisz, staraj się możliwie jak naj
mniej hałasować - odparł Judd, który był już w
połowie drogi do drzwi. - Sama rozumiesz, że ja
tworzÄ™.
Stevie miała ochotę rzucić w niego dzbankiem do
kawy, ale w ostatniej chwili się powstrzymała.
Któregoś wieczoru, kiedy siedzieli po kolacji na
werandzie, Stevie z westchnieniem stwierdziła, że
minione dni były okresem niczym niezmąconej sie-
134 UCIECZKA DO EDENU
lanki. Judd najpierw skarcił ją wzrokiem, a potem
powiedział:
- Nigdy nie zostaniesz pisarką, jeżeli będziesz sto
sować takie ogólniki.
Może i miał rację, ale określenie to nader trafnie
charakteryzowało okres, jaki właśnie przeżywali. Ste-
vie budziła się wczesnym rankiem i natychmiast wy
chodziła na dwór. Mięta, rosnąca wokół ganku za
domem, roztaczała upojną woń. Stevie starannie wy-
plewiła zaniedbane klomby barwinka, który bujnie
rozkwitł we wszystkich odcieniach różu i fioletu.
Podczas jednej z wypraw do miasta kupiła paczu
szkę nasion cynii. Wysiała je na grządce i z radością
obserwowała, jak z żyznej, teksańskiej gleby kiełkują
pierwsze zielone pędy. %7łałowała też, że nie będzie jej
dane podziwiać kwiatów w pełnym rozkwicie.
Judd za to wstawał pózno i na ogół lewą nogą.
Każdego ranka wkraczał z marsową miną do kuchni
i nalewał sobie kawy, którą mu wcześniej zaparzyła.
Dopiero po trzech filiżankach nastrój trochę mu się
poprawiał. Udawał się wtedy do jadalni, żeby praco
wać nad książką. Po jakimś czasie przynosiła mu
grzanki albo owsiankę, ale często zdarzało się, że
śniadanie stało nietknięte na tacy jeszcze przez wiele
godzin.
Po lunchu Judd znowu wracał do pracy. Stevie
popołudniami drzemała albo czytała i starała się nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]
