006. Brown Sandra Ucieczka do edenu (inny tytuĹ ZwyciÄĹźyÄ mimo wszystko)
West_Frances_Gwiazdy_Swieca_dla_wszystkich_RPP069
M012. Wood Carol MiĹoĹÄ zwyciÄĹźca wszystko
70 Wigilia Wszystkich więtych
Wszystkie odcienie czerni
Dekorator Akunin Boris
Ultimate Neuro Linguistic Programming (NLP)
Fred Saberhagen Berserker 00 Earth Descended
Database Programming with Perl Jacinta Richardson (pta, 2005)
Tricia Owens A Pirate's Life For Me Book 3
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Wydaję odgłos mogący zachwycić Tarzana i czuję się o wiele
lepiej. Wielka sala, w której się znajdujemy, odbija ryk ponurym
echem.
Bailey, ty jesteś kopnięty mówi Mike. Co ci daje takie
wycie.
Przynosi ulgę, Mike odpowiadam. Spróbuj. Wspaniałe.
Poprawiam. Tym razem czuję, że posiniałem i słyszę jak kieliszki
zaczynają dzwonić na stole.
To jeszcze nic mówi Mike. Zrobię to lepiej. Posłuchaj.
Ugina się na nogach, składa ręce w trąbkę i wydaje
najpiękniejszą serię ryków, jaką kiedykolwiek słyszało Jerycho. Nie
chcę pozostawać w tyle, więc ripostuję w najlepsze. Stoimy tam i
drzemy się na całe gardło, i nagle przyjmuję na zadek kubeł
lodowatej wody. Całkiem zapomniałem, że jestem zupełnie nagi, ale
błyskawicznie sobie o tym przypominam. Mike odwraca się... Został
podobnie potraktowany.
Kurde balans, ty świniaku mówię. Czemu nie pozwalasz
ludziom bawić się w spokoju?
Za nami... ależ to on... łobuz... bydlak...
Jednym słowem, facet, który wsadził mi elektrodę w tyłek. No,
mój stary, jesteś trup. Wyskakuję w powietrze i spadam na ziemię
już biegnąc. Przewidział mój ruch i galopuje o dwa metry przede
mną. Mike ruszył za mną i oto pędzimy przez willę Schutza, biegnąc
jak kangury, to znaczy z intermediami w postaci salt.
129
Wyprzedza mnie coraz bardziej, bo zna teren, co pozwala mu
nawet otworzyć drzwi i pędzić w najlepsze. Biegnąc obrzucam go
przekleństwami.
Skurwysynu! Cymbale! Zwiński ryju! Zatrzymaj się ty tchórzu!
To dostał niezasłużenie, bo ja ważę o dobre trzydzieści kilo
więcej od niego... W gruncie rzeczy, sam jestem wielkim tchórzem.
Biegniemy przez kolejny korytarz i zadzieram kolana aż do nosa,
tak bardzo się do tego przykładam; zdobywam metr... dwa... Już
jest tylko o trzy metry ode mnie. Na końcu korytarza widnieją
drzwi... Tamten nie zwalnia... Atakuje... Bęc! wpada na nie... Są
zamknięte, ale to taki sam fajans, więc się otwierają... Siedzę mu na
karku... Na świeżym powietrzu! Dobry Boże, jesteśmy na zewnątrz!
Nagle znów tracę cztery metry i Mike mnie wyprzedza... Biegniemy
piaszczystą ścieżką. Ten zakichany pielęgniarz ma tenisówki, a nam
zakopują się stopy... ale trudno... i tak go dopadniemy...
Pokonuje stok, tratując kępy czerwonych kwiatów i masy innej
roślinności... Chłodna bryza chłoszcze nasze twarze, szmer oceanu
jest niedaleki... Ten przeklęty facet zna wszystkie ścieżki; za punkt
honoru stawiam sobie dogonienie Mike'a, na którego plecy łypię
miłośnie... Ten świntuch ma piękne muskuły... Tamten z przodu
skacze jak konik polny, a opadając, za każdym razem rozwija poły
swego pielęgniarskiego fartucha, by posuwać się lotem
szybowcowym... Stok jest diabelnie stromy, więc pędzi jak strzała
nigdy bym nie przypuszczał, że taki mały człowiek może biec tak
szybko, inna sprawa, że nie kopulował przez dwadzieścia cztery
godziny bez przerwy; a zresztą, u papy Schutza nigdy nic nie
wiadomo...
Wreszcie nogi mu się plączą i toczy się po ziemi... lecz
bynajmniej nie zatrzymuje... Jesteśmy prawie na krawędzi brzegu...
Niewielka, sześciometrowa skała... Udaje mu się wdrapać skacze na
głowę...
Cholera. Ale nas zrobił na szaro... Nie wskakuję, bo nie miałbym
siły wypłynąć, w wodzie musi być teraz zbyt przyjemnie.
Po naszej prawej rozciąga się piaszczysta zatoczka, zachwycająca,
otoczona świeżą roślinnością i czerwonymi skałami...
30
Na kotwicy kołysze się jakaś mała łódz... Jachcik z silnikiem,
długości trzydziestu metrów... Prawdziwy okręt miliarderów...
Jest jakaś ścieżka? pyta Mike.
Owszem odpowiadam, gdyż właśnie ją dostrzegłem.
To co, zostawiamy tamtego?
Pielęgniarz pluska się o jakieś pięćdziesiąt metrów od nas.
Wróciliśmy na prawo i zbliżamy się do zatoczki... Można do niej
dojść po łagodnym zboczu, pięknie wybetonowanym i wysadzanym
kwiatami. Doktor Schutz naprawdę ładnie urządził swój wiejski
domek.
Za nami rozbrzmiewa odgłos przyspieszonych kroków.
Odwracamy się. To on, Schutz.
No jak pyta miłą mieliście noc?
Stoimy ogłupiali. Doktor trzyma w dłoni niewielki neseserek z
krokodylej skóry. Wygląda świeżo, rześko i młodziej niż
kiedykolwiek.
Pan wyjeżdża? pyta Mike.
Owszem odpowiada Schutz jest to dokładna data, kiedy
wyruszam co roku na wakacje. Panowie wybaczą...
Ale... co z pańskimi doświadczeniami? dopytuje się Mike...
Zabieram wszystko, co jest mi niezbędne odpowiada
Schutz. Niech pan się nie niepokoi...
A pacjenci? pytam.
Zostaną mówi Schutz... Mają zwyczaj radzić sobie sami...
Mam bardzo zdolnych ludzi z serii W.
Czy Pottar i Kaplan też są z serii W? pyta Mike.
Ach, widzę, że to pytanie bardzo panu leży na sercu odpiera
Schutz. Wie pan, poza Pottarem i Kaplanem jest jeszcze Count
Gilbert i Lewison... i jeszcze paru innych...
Tak więc... mamrocze Mike...
Tak więc, wasz torpedowiec, jak sami rozumiecie, zrobi
dokładnie to, co Count mu nakaże... Nie jest się wielkim, admirałem
floty po to, żeby gruchy kijem obijać, że ośmielę się przyjąć ten
wulgarny sposób wysławiania, który, jak sądzę, panu podoba się
szczególnie...
I Lewison... To sekretarz Truwomana... mówię...
Tak jest dodaje Schutz... Naszego drogiego prezydenta...
Sami rozumiecie... ziarnko do ziarnka, a zbierze się... Tym razem
131
pozwolimy rzeczom pójść ich własnym biegiem, ale za pięć lat nie
będzie już więcej obrzydliwców..
Niech to gęś mówi Mike... Niezły z pana element...
Ależ skąd odpiera Schutz... Bardzo lubię pięknych
chłopców i dziewczęta. Wy dwaj też jesteście sympatyczni...
Będziecie ze mną pracować w Białym Domu. Lecz muszę was
opuścić, bo już pora... Do widzenia Rocky... Do widzenia Bokanski...
Tam do licha mówi Mike... pan mnie zdumiewa...
Andy Sigman też dostanie awans dodaje Schutz... Niech
pan się nie przejmuje...
Co do granatów... mówi Mike... Bardzo mi przykro...
Chodziło raczej o zrobienie hałasu, niż o cokolwiek innego. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
