Brendan Mary Dumne i piekne 02 Tajemnica portretu
Walker Kate Powrót do Palermo
006. Brown Sandra Ucieczka do edenu (inny tytuśÂ‚ Zwyci晜źyć‡ mimo wszystko)
Philip K. Dick Blade Runner
Diana Palmer Long Tall Texans 32 Boss Man
Herbert, Frank The Dragon in the Sea (Under Pressure)
Nienacki Zbigniew 03 Pan Samochodzik i skarb Atanaryka
479DUO.Matthews Jessica Dar od losu
Jeff Lindsay Dylematy Dextera 03
311. Davis Suzannah Lekarka i kowboj
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Mężczyzna, otulony szalem po oczy, skinął gło
wą. Rosalyn mu współczuła, z pewnością dotkli
wie marzł. Modliła się, żeby Jamy był w ciepłym
i bezpiecznym miejscu. Może schował się w ja
kimÅ› zakamarku domu Callie?
- Christianie, jesteÅ› pewny...
- Tak. Szukałem wszędzie. Nie ma go tam.
Zacisnął szczęki, a Rosalyn nagle zrozumiała
powód jego zdenerwowania.
- Obwiniasz siÄ™ o ucieczkÄ™ Jamy'ego, bo odna
lazłeś jego ojca i sprawiłeś, że wrócił do rodziny?
To nie twoja wina. Znajdziemy chłopca.
Słowa pocieszenia nie odniosły skutku, Chri
stian odwrócił twarz do okna. Obserwując jego
profil, Rosalyn dumała nad skomplikowaną natu-
296
rą tego człowieka i zastanawiała się, jak go prze
konać, że nie powinien czynić sobie wyrzutów.
Nie mógł przewidzieć reakcji Jamy'ego.
Chata Davidsonow wyglądała, jakby zaraz mia
ła się rozpaść pod naporem wiatru. Cienkie ścia
ny chwiały się, drzwi wisiały na jednym zawiasie.
- Zostań tutaj - powiedział Christian.
Rosalyn zjeżyła się, słysząc ton jego głosu,
i uniosła brodę.
- Idę. Czy nie po to wziąłeś mnie ze sobą, że
bym porozmawiała z Jamym?
- To niebezpieczne!
- U Poole'ow też było niebezpiecznie, ale nie upie
rałeś się, żebym została na zewnątrz! - odkrzyknęła.
Trafiła w dziesiątkę. Christian zmrużył oczy,
ale nic już nie powiedział.
Ruszyli ku trzeszczÄ…cej chacie. Gdy weszli do
środka, Rosalyn nawet nie próbowała zamknąć
drzwi. Przez dziury w dachu widziała ciemniejące
niebo i grozne burzowe chmury. Jeśli wichura się
nasili, dom runie, grzebiÄ…c ich pod stosami prze
gniłego drewna.
Główny pokój był pusty. Zniknęły nie tylko
nieliczne meble, ale wszelkie deski nadajÄ…ce siÄ™ na
opał. Rosalyn podejrzewała, że opuszczoną chatę
splądrowali sąsiedzi. Choć sama nigdy w życiu nie
cierpiała głodu i zimna, rozumiała ich desperację.
- Jest! - zawołał Christian.
Musiał prawie nieść wierzgającego chłopca.
297
Gdy Rosalyn ich zobaczyła, pobiegła do dorożki
i otworzyła drzwi, walcząc z wiatrem. Garret ka
zał Willisowi jechać do nowego domu Davidso-
nów, wsadził chłopca do środka i wskoczył za
nim. Jamy wcisnął się w kąt powozu i popatrzył
na nich z gniewem i urazÄ….
- Powinniście mnie tam zostawić.
Christian westchnÄ…Å‚.
- Gdzie? Dom się wali! Nie zauważyłeś, Jamy?
- Wolę mieszkać pod gołym niebem niż z nim!
Nie musieli pytać, kogo ma na myśli.
- Dobrze, że twój ojciec wrócił.
Garret położył nacisk na słowo twój", co obu
dziło ciekawość chłopca.
- Pana też opuścił ojciec? -Jamy łypnął podejrz
liwie na mężczyznę.
Rosalyn wstrzymała oddech. %7łałowała, że nie
ma dość odwagi, żeby wziąć Christiana za rękę.
Tylko jak on przyjÄ…Å‚by taki gest?
- Tak. Ale nie wrócił.
Po słowach Christiana na chwilę zapadła cisza.
- Wolałbym, żeby i mój nie wrócił! - wybuchnął
chłopak - Po co to zrobił? Mama, Holly i Julie przy
zwyczają się, że jest w domu, a on znowu odejdzie.
Mówił wyłącznie o matce i siostrach, ale Rosa
lyn podejrzewała, że sam również boi się kolejne
go zawodu. Była tego pewna. Zerknęła na Garreta
i stwierdziła, że ten też nie wie, co odpowiedzieć.
Porozumiewawczo trąciła go łokciem.
298
- W takim wypadku odmówisz mu pomocy,
Christianie, prawda?
Garret w lot zrozumiał jej intencje.
- Tak. Powiem mu, że nie odzyska dawnego sta
nowiska w papierni. - W zamyśleniu potarł brodę.
- Co prawda nie wiem, gdzie znajdÄ™ drugiego bry
gadzistę, który zna się na rzeczy tak jak twój tata.
Jamy usiadł prosto i popatrzył na nich z osłu
pieniem.
Nie tylko on był zaskoczony nowiną. Rosalyn,
równie zaskoczona, miała jedynie nadzieję, że Chri
stian nie toczy kolejnej gry. Tym razem chyba mó
wi szczerze. Wobec innych ludzi nie bywał okrutny.
- Dostał pracę? Wróci do papierni? Skąd pan
wie, panie Garret?
Christian opuścił wzrok. Nagle bardzo go zain
teresowały własne buty.
- Bo kupiłem fabrykę i zatrudniłem twojego ojca.
Rosalyn i Jamy spojrzeli po sobie oniemiali.
Pierwszą myślą dziewczyny było: Christian zosta
je! Natychmiast skarciła się w duchu za egoizm
i głupotę. Kupno papierni nie oznaczało, że Gar [ Pobierz całość w formacie PDF ]
