Davis Justine Prawo do miĹoĹci
Suzanne Carey Us
Alan Dean Foster Slipt
02 Eileen Wilks PamićÂtny taniec
Wilde, Oscar Reviews
Christenberry Jude WybraśÂcy losu Zapach luksusu
Cartland Barbara W ramionach ksićÂcia
Smith Lisa Jane Pamietniki Wampirow 02 Walka
MA11_ _System_Shock
szwolezerowie gwardii gć siorowski
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ców.
Zmuszona do uśmiechu, przyjmowania od przyjaciół i są-
siadów szczerych pochwał i gratulacji, z trudem powstrzy-
mywała ochotę, by ogłosić, że Travis to oszukańczy, kłamli-
wy śmierdziel. Ale znalazła się w pułapce ludzkich oczeki-
wań. Gdyby nie pojawiła się na imprezie, uznaliby ją za zło-
śliwą i zarozumiałą.
Dlatego zacisnęła zęby i planowała zemstę. Travis już za
wiele sobie pozwalał: Musi za to zapłacić, i to drogo.
Travis wiedział, że Mercy mu za to odpłaci. Nie wiedział
tylko, w jaki sposób ani kiedy. Oczekiwanie na cios sprawiło,
że był nerwowy jak stary byk kąsany przez muchy.
Kiedy wieczorem przed barbecue sędzia szedł przez mar-
murowy hol rezydencji Holtów, Travis pomyślał, że to pierw-
sza rękawica, którą rzuciła mu Mercy. Miał się spotkać z jej
ojcem.
- Travis, mój chłopcze! Wejdz, proszę. - Jonathan wy-
ciągnął rękę, klepnął go w plecy i wprowadził do eleganckie-
go salonu. Sędzia wydawał się trochę chudy w luznych spod-
niach i flanelowej koszuli, ale twarz miał rumianą, a uśmiech,
S
R
który dał mu zwycięstwo w wielu wyborach, wciąż jaśniał na
twarzy. - Mercy będzie gotowa za minutę.
- To wspaniale, że czuje się pan już niezle, panie sędzio.
- Travis odchrząknął, starał się nie wyglądać jak nastolatek
na pierwszej randce.
Jonathan opadł na mało wygodny z wyglądu mahoniowy
fotel i wskazał Travisowi drugi.
- Straszne z nich wiedzmy. Obie, moja córka też. Czuję
się świetnie, a ona nie pozwala wrócić mi do pracy.
- Wiem, co to znaczy - westchnął Travis. Z kapeluszem
w ręku przysiadł na brzegu fotela. Skrzywił się, gdy mebel
zatrzeszczał pod jego ciężarem.
Kiedyś byłby zakłopotany elegancją tego pokoju, kryszta-
łowymi kandelabrami i europejskimi antykami, ale tymcza-
sem bywał tu i tam, spotykał się z dobrze ustawionymi spon-
sorami i nawet w najlepszym towarzystwie nie tracił głowy.
Wprawdzie odebrał wykształcenie w twardej szkole życia, ale
miał sporo wrodzonej inteligencji. Trzeba przyznać sędziemu,
że objawiał zdrowy rozsądek. Może nie był zachwycony
obecnością zawodnika rodeo u boku swej jedynej córki, ale
Travis czuł, że się rozumieją.
- I ja często miewałem podobne kłopoty - wyznał Travis.
- To może doprowadzić człowieka do szału.
- Aadnie się zachowałeś. Jestem ci wdzięczny, że włączy-
łeś się do tej imprezy, synu. To był mój pomysł. Chciałbym,
żeby został zrealizowany, ale jeśli Honey będzie miała do
pomocy ciebie i Mercy, to wiem, że pozostawiam sprawy w
dobrych rękach.
- Dziękuję panu. Chciałbym, żeby młodzież znalazła tu
swoją szansę. Jako nastolatek często miewałem kłopoty. Gdy-
S
R
by nie rodeo... - Wzruszył ramionami.
Sędzia roześmiał się, choć patrzył na niego z szacunkiem.
- Tak, a teraz jesteś mistrzem i biznesmenem, a moja ma-
ła została lekarką. W zeszłym tygodniu pomagała nawet Ha-
zeltónowi w szpitalu. Kiedy byliście dziećmi, a my, rodzice,
martwiliśmy się o waszą przyszłość, kto by pomyślał, że tak
daleko zajdziecie. Jestem dumny z tego, czegośmy się tu do-
chowali we Flat Fork.
- Tato, chyba po raz pierwszy w życiu słyszę od ciebie
coś takiego.- Radość, zdziwienie i zaskoczenie rozbrzmiewały
w głosie Mercy, stojącej w progu.
Weszła do pokoju, a Travis poderwał się na równe nogi.
Złociste włosy opadały jej na ramiona. Włożyła plisowaną
fioletową spódnicę, dzięki czemu jej oczy wydawały się fioł-
kowe, a także odpowiednią koszulę, buty i kowbojski, pas.
Szyję i uszy zdobiła srebrna biżuteria. Miała też stetoskop i
przyrząd do mierzenia ciśnienia. Widział ją po raz pierwszy
od dnia, kiedy spotkali się na meczu, i zaparło mu dech w
piersiach.
- Jeżeli człowiek czegoś nie mówi, to nie znaczy, że tak
nie myśli - burknął Jonathan.
- Mimo wszystko miło to słyszeć. - Cmoknęła ojca w po-
liczek. - Dziękuję. - Zaczęła mu mierzyć ciśnienie. - Jak się
dziś czujesz, Travis?
- Zwietnie, skarbie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
