Brian KateMegan Przewodnik Po ChĹopcach
Blasco Ibanez, Vicente Cencerrada, La
Sara York Not That Type of Guy
Jim Farris Mage 2 Raven of Yorindar
Jennifer Taylor Lekcja miśÂośÂci
Curwood James Oliver Szara wilczyca
Zbrojni 01 Zamek Laghortow Thorhall EM
Dickson Helen Rycerz i panna
Janice Kaiser Dramat w Hollywood
Deaver Jeffery Spirale strachu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Barney zaśmiał się krótko.
Można by się tego spodziewać. Komu dostaje się dziewczyna?
Jest dziewczyna, a jakże, i dostaje się Dangerfieldowi. Jest to nieśmiała
blondynka, pasażer na gapę statku kosmicznego. No wiesz.
Wiem. Powiedz mi teraz, dlaczego uznałeś ten film za pouczający?
To wszystko było dziwnie znajome. Po zwykłym wstępie, spektakularnym
rozbiciu się statku kosmicznego na stoku góry, i tak dalej, tarzanowaty
Dangerfield zostaje ujęty przez niedzwiedzią rasę, która ma dwa metry
wzrostu i, słowo daję, paraduje w hełmach. Dangerfield nie mógł uciec,
ponieważ blondynka podczas katastrofy skręciła nogę w kostce. Wiesz, jakie
są blondynki w filmach. Pekińczyki natomiast, żeby było prościej, w ogóle się
nie pojawiają. Niedzwiedzie poddają nieludzkim torturom naszego bohatera
i bohaterkę, zaś Krokodyli Ludzie robią najazd i ratują go. Krokodyli Ludzie
to wyobrażenie studia Melmoth o naszych koleżkach z krokodylimi głowami
tam na dworze.
Daj spokój z tym zwiastunem powiedział Barney z udawanym
napięciem. No i co było dalej? Chcę wiedzieć, jak sobie poradzi blondynka.
Krokodyli Ludzie przybywają akurat na czas, żeby ją wybawić od losu
gorszego niż skręcona kostka. I tu jest interesująca rzecz: według filmu ci
Krokodyli Ludzie są dumną i starą rasą wojowników, podupadłą z powodu
rozrostu dżungli. Kiedy zabierają Dangerfielda do swojej wioski nad rzeką,
wcale nie cieszy się on ich sympatią. Oni również mają zamiar go wykończyć
Strona 29
Brian W. Aldiss - Zabawa w Boga
i zdemolować blondynkę, kiedy Dangerfield ratuje syna wodza przed
zgnilizną stóp, czy czymś równie ostatecznym. Od tej pory plemię traktuje go
jak boga, buduje mu pałac, i tak dalej.
Pomyśleć tylko, że przegapiłem taki film! Wygląda to klasycznie!
wykrzyknął Barney z przesadnie udawanym rozczarowaniem. Może uda
nam się namówić jutro Dangerfielda na zorganizowanie poranku.
Wyobrażam sobie, jak takie podniesienie rangi własnej osoby byłoby drogie
jego sercu.
To był bardzo smutny pokaz drugorzędnego filmu rzekł Craig. Nic nie
brzmiało tam prawdziwie. Fałszywy dialog, sztuczna inscenizacja. Nawet
blondynka nie była zbyt ponętna.
To mnie nie dziwi powiedział Barney. Siedział przez chwilę w milczeniu,
patrząc z zadumą w przestrzeń i skubiąc brodę. Dziwne tylko, że te bzdury
wykoncypowane pod publiczkę na Droxy zgadzają się w ogólnym zarysie z
tym, co Dangerfield powiedział ci wczoraj wieczorem o wspaniałej
przeszłości krokodylich łbów, ich upadku, i tak dalej.
No właśnie! przytaknął Craig z zadowoleniem. Nie rozumiesz, co to
znaczy? Prawie wszystko, co Dangerfield wie, lub myśli, że wie, pochodzi z
tego banalnego filmu nakręconego w studio na Droxy, a nie na odwrót.
Wpatrywali się w siebie przez chwilę z rosnącym rozbawieniem.
Przemknęła im obu, jak odległy dzwięk myśliwskiego rogu, ta sama myśl, że
w ostatecznym rozrachunku ludzkie zachowanie jest niewytłumaczalne;
nawet to, co zdaje się wytłumaczalne, jest zagadką.
Teraz rozumiesz, dlaczego wpadł w tak paniczny lęk przy naszym
pierwszym spotkaniu rzekł Craig. On nie ma właściwie żadnych
informacji z pierwszej ręki na temat tutejszych warunków, ponieważ boi się
wyjść i rozejrzeć za nimi. Zdając sobie z tego sprawę był przygotowany na
przyjęcie filmowców z Droxy, którym zależałoby tylko na dobrej historyjce,
ale nie naukowców, którzy będą się domagać niezaprzeczalnych faktów.
Kiedy go przyparłem do muru, musiał oczywiście wystąpić ze swoją
powiastką, mając pewnie nadzieję, że przełkniemy ją jako prawdziwą i
pójdziemy sobie.
Barney cmoknął.
On prawdopodobnie nie jest już w stanie odróżnić prawdy od kłamstwa.
Po dziewiętnastu latach życia w samotności facet musi być lekko stuknięty.
Wezmy przeciętnego osobnika z jego rozterkami duchowymi, którym
wszyscy przecież ulegamy, i umieśćmy go na tak odpychającej planecie, jaką
jest Kakakakaxo rzekł Craig a niechybnie zrobi się z niego fantasta. Nie
twierdzę, że wariat, gdy umysł ludzki jest bardzo prężny, lecz realne będzie
dlań to, co czyni jego egzystencję znośną. Dangerfieldowi ciągle daje się we
znaki strach. Boi się ludzi, boi się krokodylich głów, czyli Krokodylich Ludzi.
W fantazjowaniu znajduje ucieczkę przed lękiem. Stał się bogiem
Strona 30
Brian W. Aldiss - Zabawa w Boga
podrzędnego filmu. I nie można go stąd ruszyć, ponieważ podświadomie
zdaje sobie sprawę, że wtedy dopadnie go rzeczywistość. Nie ma wyboru i
pozostaje tu, w miejscu, którego nienawidzi.
Barney podniósł się.
Dobra, doktorku powiedział. Diagnozę aprobuję. Zwietna robota
badawcza, moje gratulacje. Ale wszystko. co do tej pory zebraliśmy, to
miraże. Powiedz mi, gdzie stoi ze swoją robotą PME po wykazaniu
bezużyteczności naszego głównego świadka; chyba w martwym punkcie?
Stanowczo nie powiedział Craig, wskazując Fido.
Niedzwiadek siedział cicho na stole miętosząc ołówek. Na papierze widniał
prymitywny rysunek. Przedstawiał on pokój, w którym niedzwiedz i
pekińczyk trzymali się nawzajem w objęciach, jakby walcząc.
Parę minut pózniej, kiedy Craig poszedł do laboratorium z kolekcją żuków i [ Pobierz całość w formacie PDF ]
