GR820. (Duo) Lewis Jennifer PrzeĹomowa noc
Jennifer Armintrout LightworldDarkworld 01 Queene of Light
GR470. Greene Jennifer PocaĹunek ksiÄcia
Jennifer Taylor Lekcja miĹoĹci
Blake Ally Zamek w chmurach
Crouch Blake Pustkowia
Blake Jennifer OgrĂłd grzechu
Eichelberger Wojciech CiaśÂo i dusza
Alfred Szklarski Tajemnicza Wyprawa Tomka
Jacques Vallee Dimensions A Casebook Of Alien Contact
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Zamykając za sobą metalowe drzwi, czuła się jak ktoś, kto dobił do
bezpiecznej przystani. Westchnęła z ulgą i przekręciła klucz. Karawaning,
zrobiony z metalu i szkła, był bardzo nagrzany przez słońce i unosiły się w
nim drażniące zapachy syntetycznych tkanin i kleju do drewna. Idąc do
małej łazienki, Julie włączyła klimatyzację.
Myjąc ręce nad umywalką, usłyszała jakieś grzechotanie. Spojrzała w
górę, myśląc, że może to powietrze z takim hałasem wydostaje się przez
otwór w klimatyzatorze. Mogło to się zdarzyć, jeżeli klimatyzator zle
działał.
Julie zrobiła pół kroku, sięgając po ręcznik. Grzechot rozległ się
ponownie. Dobiegał gdzieś z dołu; był coraz wyrazniejszy. Julie przeszedł
po plecach dreszcz przerażenia. Znieruchomiała. Powoli, stopniowo
schyliła głowę i spojrzała pod nogi.
Wąż był czarny, błyszczący, z szarymi plamami. Leżał zwinięty w kącie
utworzonym przez ścianę i stanowisko prysznica, przed komodą. Głowę
miał podniesioną, kręcił nią na wszystkie strony, a grzechotka na
wyprężonym ogonie sterczała nad nim.
Bagienny grzechotnik.
Ta myśl przemknęła jej przez głowę jak błyskawica. Julie od razu
przypomniała sobie, co czytała o takich wężach w książkach i co słyszała
od Reya, który radził jej, jak ma się zachowywać na bagnach, chcąc
uniknąć niebezpieczeństw.
Jej gołe nogi pod wąską spódnicą wydawały się bezbronne.
Serce waliło w piersi ze zdwojoną szybkością. Mięśnie zesztywniały; była
jak sparaliżowana .. Przerażenie odebrało jej na chwilę zdolność myślenia.
Gdyby krzyknęła, wzywając pomocy, wąż mógłby zaatakować.
Gdyby nie ruszyła się z miejsca, samo ciepło jej ciała czy ruchy kłatki
piersiowej przy oddechu mogły spowodować atak gada.
Na ostrych koniuszkach zębów jadowych błyszczało światło.Język gada
wysuwał się i cofał błyskawicznie, jak gdyby smakując powietrze.
Grzechotka na ogonie wydawała ciche dzwięki.
Julie pomyślała, że nie może wiecznie tak stać. Wąż nie miał zamiaru się
ruszyć. Zresztą nie miał gdzie pójść, był zapędzony w róg; obecność Julie
powodowała, że znajdował się w pułapce. Oboje - ona i wąż - przerażeni,
tworzyli znieruchomiały żywy obraz.
Możliwe było, że wąż zaatakuje. Ale możliwe też było, że tego nie zrobi.
W najgorszym razie istniało coś takiego jak surowica.
Ta ostatnia myśl, pojawiając się w racjonalnej części jej umysłu,
spowodowała, że Julie odprężyła się. Rzuciła się w tył przez drzwi
łazienki i uderzyła z hukiem o ścianę przedpokoiku. Odpychając się od
niej, sięgnęła do wąskich drzwi łazienki i zatrzasnęła je.
Odsunęła się, wstrząsana konwulsyjnymi dreszczami. Podchodząc do
kuchennego stołu skrzyżowała ręce na piersi, biorąc jak gdyby samą siebie
w ramiona i ściskając się mocno. Wiedziała, że ta reakcja nie jest
racjonalna. Była instynktowna, a co za tym idzie, niekontrolowana.
Chwilę pózniej, kiedy spuściwszy głowę zamknęła oczy, spróbowała
opanować drżenie i zastanowić się, w jaki sposób wąż dostał się do środka.
Zewnętrzne drzwi były zamlrnięte - wchodząc otworzyła je swoim
kluczem. Zamykano je na noc. W ciągu dnia jednak nie zawsze to robiono.
Ale nawet i w takich wypadkach drzwi nigdy nie były uchylone, gdyż
Julie zostawiała włączoną klimatyzację. Jeżeli zdarzyło się, że metalowe
drzwi zewnętrzne nie zostały zamknięte, to zawsze pozostawały jeszcze
wewnętrzne drzwi z siatki drucianej, które szczelnie przylegały do
wysokiego metalowego progu.
No tak, a poza tym drzwi to nie wszystko, gdyż wejście znajdowało się
kilka stóp nad ziemią. Do wnętrza prowadziły metalowe spuszczane
stopnie, które wisiały jakąś stopę nad ziemią.
Karawaningi, przyczepy mieszkalne i podobne do nich pojazdy, budowane
z myślą o obozowaniu w miejscach oddalonych od cywilizacji i w
zupełnej głuszy, były tak skonstruowaner że dzicy goście nie mieli [ Pobierz całość w formacie PDF ]
