Finch, Carol Cora Tiffany Lieben und Lachen 0005.1 Hobby Liebe (Dina4)
Carol A Freeman As The Eagle Cries Sharon's Journey Home (pdf)
M012. Wood Carol MiĹoĹÄ zwyciÄĹźca wszystko
Mortimer Carol ChcÄ tylko ciebie
Grace Carol Prezent dla szefa
Townsend Sue 1 Sekretny dziennik Adriana Mole'a lat 13 i trzy czwarte
biznes i ekonomia lifehacker jak zyc i pracowac z glowa wydanie iii adam pash ebook
Gretkowska Manuela Dom dzienny
377. Marinelli Carol Ojciec dla Emily
Baxter Mary Lynn Najwaśźniejsza noc
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Wymiotowała raz za razem ze wstrętu na myśl o
krzywdzie, jaką mu wyrządzono. Zaczynała teraz wszystko
rozumieć, lecz wiedziała - wiedziała - \e nawet za milion lat
nie przekona Vaughana, \e nie odegrała w tym \adnej roli.
Złapała taksówkę i pojechała do hotelu, nie reagując na
zagadywania kierowcy i nie zwracając uwagi na mijane
rzęsiście oświetlone ulice Melbourne. Myślała tylko o tym, \e
za chwilę będzie musiała stawić czoło Vaughanowi.
Stanęła w końcu przed jego drzwiami i przywołując na
pomoc całą swą odwagę, zapukała dr\ącą ręką.
- Co, u diabła... - rzucił mru\ąc oczy od światła. Ubrany
w czarne bokserki i z włosami potarganymi od snu, był tak
upragniony - a zarazem tak całkowicie nieosiągalny.
- Muszę ci coś powiedzieć - wydusiła z trudem Amelia.
- Ale ja nie mam ochoty słuchać - odparł i ju\ zamykał
drzwi, gdy jego wzrok padł na nagłówek trzymanej przez nią
gazety.
Wyrwał ją i wszedł do pokoju, Amelia zaś podą\yła za
nim nieproszona i obserwowała bez tchu, jak czyta, siedząc
zgarbiony na brzegu łó\ka.
- Suka - syknął wreszcie przez zaciśnięte, zbielałe wargi,
rzucając jej pogardliwe, pełne nienawiści spojrzenie.
- Ja o niczym nie wiedziałam - zdołała cicho wyszeptać.
- To dziwne - rzucił lodowatym tonem - bo widzę tu
czarno na białym podpisy: Carter Jenkins i Amelia Jacobs.
- Nie wiedziałam nic o twoim bratanku, przysięgam -
wyjąkała, a łzy spływały jej po policzkach.
- Bzdura! - warknął. - Mam ci uwierzyć, \e nie miałaś
pojęcia, co planuje twoja gazeta?
- Tak było! - wykrzyknęła. - Wiedziałam, \e
przygotowują o tobie jakiś materiał, ale do głowy by mi nie
przyszło, \e chodzi o coś takiego.
Sądziłam, \e Liza jest twoją dziewczyną, i byłam
zazdrosna, więc kiedy zobaczyłam was razem, postanowiłam
cię zranić i skłamałam, \e spędziłam z tobą noc wyłącznie z
powodów zawodowych. Nie wiedziałam, \e twój bratanek ma
mukowiscydozę, a tym bardziej \e czeka na przeszczep
serca...
- Teraz wszyscy ju\ wiedzą - rzekł z rozpaczą i
nienawiścią. - Gazeta insynuuje, \e usiłuję kupić mu operację,
\e wymachuję pieniędzmi, \eby wepchnąć go przed kolejkę. I
obecnie szpital będzie musiał uwa\ać na ka\de posunięcie,
aby nie wzbudzić najmniejszych wątpliwości i potraktuje go
najbardziej rygorystycznie i formalnie, nie uwzględniając
wszystkich okoliczności. A Jamiemu ta operacja jest
naprawdę potrzebna - i to szybko. Liza przyjechała tu właśnie
po to, aby mi powiedzieć, \e on bez przeszczepu umrze...
Okropny był widok tego dumnego, władczego człowieka
tak kompletnie załamanego otrzymaną wiadomością. Mówił
teraz, jakby nie zdawał sobie sprawy z obecności Amelii, i
zapewne dlatego z jego głosu znikła wrogość.
- Starałem się za wszelką cenę ukryć tę tragedię przed
prasą, bo wiedziałem, \e dziennikarze mogą tylko zaszkodzić.
Zaś najsmutniejsze jest to, \e nie mógłbym kupić Jamiemu
płuc i serca, nawet gdybym próbował - a zrobiłbym dla niego
wszystko. Jednak cały mój majątek i władza nie mają dla
lekarzy \adnego znaczenia. Codziennie muszą dokonywać
takich strasznych wyborów i pieniądze nie odgrywają w nich
\adnej roli. Ale o tym nie napisałaś, prawda? - rzucił znów
gniewnie. - Tylko stek insynuacji i półprawd pomieszanych z
faktami.
- To nie ja...
- Z gazety wynika co innego. Cytuję: ...wręczając białą
kopertę jednemu z dyrektorów szpitala w ustronnej
restauracji". - Cisnął płachtę dziennika przez pokój. - To był
fant na aukcję, na miłość boską. Bilety na urlop... A ty
przedstawiłaś to jako łapówkę.
- Był tam Carter... - wykrztusiła Amelia i urwała.
Pojmowała teraz wszystko, lecz wiedziała, \e bez względu na
to, co powie, nigdy nie uda jej się przekonać Vaughana o swej
niewinności.
Wiedziała, \e go na zawsze utraciła.
Przejrzawszy artykuł, zorientowała się, \e nie ma w nim
ani jednego jawnego kłamstwa. Paul starannie wymieszał jej
wycyzelowane słowa z insynuacjami Cartera, sprawiając, \e w
ka\dym akapicie pobrzmiewało oskar\enie o korupcję. Nawet
podpisanie umowy na budowę silników zostało zaledwie
wzmiankowane.
Nigdy dotąd nie wstydziła się tak bardzo swego zawodu.
- Zaufałem ci - powiedział Vaughan z nienawiścią, która
zraniła ją do głębi. - Sądziłem nawet, \e cię kocham.
Pojechałem do szpitala powiedzieć Lizie, \e spotkałem
wreszcie wspaniałą kobietę, na którą zawsze czekałem, i \e
ufam jej, mimo i\ jest dziennikarką. Jakim\ byłem głupcem!
Amelia uświadomiła sobie z bólem, jak bliska była
spełnienia swych marzeń.
- Ale dowiedziałem się, \e przez noc stan Jamiego się
pogorszył - ciągnął, zaciskając pięści, a\ zbielały mu kostki. -
Nic określonego, oczywiście. Nic, co mogłoby wpłynąć na
decyzję lekarzy, co mo\na by przekazać prasie jako powód
przesunięcia go na początek kolejki oczekujących na
przeszczep. Więc wątpię, czy to się teraz uda. Zaprosiłem Lizę
do siebie, \eby wzięła prysznic i oderwała się na chwilę od
szpitalnego łó\ka syna. Nie był to odpowiedni moment na
omawianie mojego \ycia uczuciowego. - Wsparł głowę na
rękach i dodał, bardziej do siebie ni\ do Amelii: - Czy raczej
jego straszliwego braku.
- Pójdę ju\ - powiedziała.
Vaughan rzucił jej krótkie nienawistne spojrzenie.
- Pewnie. Ostatecznie przecie\ dostałaś to, po co
przyszłaś.
ROZDZIAA JEDENASTY
Amelia czuła się, jakby wróciła do domu po pogrzebie i
opłakiwała niepowetowaną stratę.
Jak\e \ałośnie naiwna była, sądząc, \e zna ju\ ból utraty.
Smutek po rozstaniu z Taylorem nie dawał się porównać ze
straszliwym \alem, jaki obecnie czuła.
Gdy weszła do mieszkania, jej wzrok padł na orchidee, [ Pobierz całość w formacie PDF ]
