Cartland Barbara NajpiÄkniejsze miĹoĹci 02 Niewolnicy miĹoĹci
28. Darcy Emma Niewolnica zmysĹĂłw
Goethe, Johann Wolfgang von Faust I und II
Database Programming with Perl Jacinta Richardson (pta, 2005)
Jack L. Chalker Watchers at the Well 02 Shadows of the Well of Souls
Diana Palmer WśÂadca pustyni
Asimov, Isaac Robots and Aliens 1 Changeling
Andre Norton and Mercedes Lackey Halfblood Chronicles 03 Elvenborn
szwolezerowie gwardii gć siorowski
Jasienica PaweśÂ 11. Polska anarchia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
drzwi otwarte. Oznaczało to, że zwrócił jej wolność. Niewiarygodne! Zanim jednak
zaczęła skakać z radości, przeanalizowała uważnie jego słowa. Czy przez to, że jej
ludzie zostaną wypuszczeni z ładowni, ma rozumieć, że przewiozą ich do
264
najbliższego więzienia, czy też będą mogli wziąć udział w akcji ratowania jej ojca?
Wyszedł, zanim zdążyła o to zapytać, a prawdę mówiąc, najpierw napawała
się triumfem, dopiero potem zastanowiła się, czy rzeczywiście będzie musiała
jeszcze kogoś uwalniać. Niemożliwe, przecież Drew byłby głupi, gdyby nie
wykorzystał jej ludzi, kiedy zdecydował się na udział w akcji ratunkowej. Dobrze,
że w końcu zdał sobie z tego sprawę.
Tak spieszyła się do wyjścia z chwilowego więzienia, że nawet się nie
przebrała. Wciąż miała na sobie tę samą sukienkę, którą dostarczono jej przed
uroczystą kolacją. Nie zdjęła jej do spania, bo zanadto była oszołomiona
przebiegiem wydarzeń. Nic więc dziwnego, że marynarze Drew przyglądali jej się
z ciekawością, zwłaszcza że kapitan nie uprzedził ich o uwolnieniu piratki . Nikt
jednak nie próbował jej zatrzymywać. Sprawa się wyjaśniła, kiedy znalazła się w
pobliżu Drew; zrozumieli wtedy, że to on obdarzył ją wolnością.
Na razie nie miała się czym zająć. Zastanawiała się, czy Drew miałby coś
przeciwko temu, gdyby zaczęła pomagać w jakichś pracach na statku. Postanowiła,
że pózniej spróbuje, ale teraz chciała nacieszyć się słońcem i świeżym powietrzem,
czego przez kilka dni była pozbawiona. Z pokładu rufowego widziała, jak Drew
manewruje kołem sterowym. Był wyższy i potężniejszy od większości mężczyzn,
ale na nią nie działał onieśmielająco. Owszem, wyzwalał w niej różne reakcje, ale
nigdy nie był to strach.
Nie ulegało wątpliwości, że jego pierwszą miłością jest morze. Kiedy stał
przy sterze, emanowała zeń taka radość, jakby nie chciał się znalezć w żadnym
innym miejscu na świecie. Taką rozradowaną minę Gabrielle nieraz widziała u
swego ojca, ale wcale się nie cieszyła, że Drew odczuwa podobnie. Przestała się
nawet dziwić, że nie chciał się żenić. Widocznie w jego oczach żadna kobieta nie
wytrzymywała porównania ani z morzem, ani ze statkiem.
Uchowaj Boże, bynajmniej się tym nie przejmowała!
Teraz nie wyszłaby za niego, nawet gdyby ją o to błagał.
265
Czuła jednak, że gniew, jaki do niego żywiła, znacznie osłabł. Nie była
pewna, czy ma jeszcze ochotę na zemstę. Gdyby rzeczywiście zdecydował się
pomóc w uwolnieniu jej ojca, ich rachunki jak sam powiedział zostałyby
wyrównane.
Timothy zatrzymał ją na słówko, które jednak rozrosło się do wielu słów.
Pierwszy oficer, kiedy już zaczął, lubił gawędzić o statkach, swoim rodzinnym
mieście Bridgeport w stanie Connecticut i o wszystkim, co mu przyszło na myśl.
Gabrielle chętnie go słuchała, ponieważ i tak nie miała nic lepszego do roboty.
Na odchodnym jeszcze rzucił:
Byłem zaskoczony, kiedy zobaczyłem, że wyszłaś na zewnątrz.
To Gabby nie wspomniała ci o umowie, jaką wczoraj zawarliśmy? wtrącił
się Drew, który cicho podszedł i niepostrzeżenie stanął za nimi. Użyła swojej...
siły przekonywania, aby odzyskać wolność.
Gabrielle zaniemówiła. To, co Drew powiedział, czy raczej dał do
zrozumienia, było podłą intrygą, zmierzającą do postawienia jej w niewygodnej
sytuacji. Okazało się jednak, że Timothy speszył się jeszcze bardziej, bo
poczerwieniał na twarzy, bąknął coś niewyraznie i szybko się ulotnił.
Chyba dokładnie mu to wyjaśniłem, prawda? Od razu zamknął buzię!
rzucił Drew takim tonem, jakby wyrządził jej wielką przysługę, a nie narobił
wstydu.
Gdyby akurat nie przechodził obok jakiś marynarz, Gabrielle
odpowiedziałaby ostrzej, ale przy świadku opanowała się.
Dlaczego to zrobiłeś? spytała.
Co takiego? udał niewiniątko, opierając się nonszalancko o reling. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
