Gold_Kristi_ _Doktor,_ktory_lamal_serca
0829. Gold Kristi SĹodka pokusa
MacApp C. C. śÂwiat bez sśÂośÂca
Susan Ee Angelfall 02 Penryn i śÂwiat Po
Arthur D Howden & Robert Louis Stevenson Porto Bello Gold (pdf)
Alex Archer Rogue Angel 14 The Golden Elephant
Depresja_ _Janusz_KrzyćąćËowski
Andrew Sylvia Przyjaciel czy ukochany.03 MiśÂośÂć puśÂkownika
Juliusz Verne W puszczach Afryki (Napowietrzna wioska)
Czarna Legenda Dziejów Polski â Jerzy Robert Nowak
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
przystojnego i czarującego mę\czyzny, obserwując innych przystojnych i
dobrze zbudowanych mę\czyzn, biegających w szortach po korcie.
Tenis był taką elegancką grą. Mimo upalnej i parnej pogody Raine
czuła dreszcz emocji, spacerując w międzynarodowym tłumie widzów po
\wirowych ście\kach wokół kortów. Alan półgłosem dostarczał jej
wszelkich potrzebnych informacji, cierpliwie odpowiadając na ka\de
pytanie. Zapomniała ju\, jak cicho jest na meczach tenisowych, gdzie
zdyscyplinowana publiczność stara się zapewnić graczom osiągnięcie
pełnej koncentracji.
Czując \ar lejący się z nieba, gratulowała sobie, \e wło\yła
kapelusz z szerokim rondem i luzną bawełnianą sukienkę. Claire nieraz
twierdziła, \e biel jest zawsze stosowna na wszelkie okazje towarzyskie
w Newport.
Jeśli jest ci za gorąco, mo\emy usiąść w lo\y zaproponował
Alan, widząc, \e Raine wachluje się programem.
Nie, dobrze mi tutaj odparła, zsuwając okulary słoneczne na
nos. Lubię stać przy siatce, gdzie widzę wszystko z bliska.
Gdybyś zmieniła zdanie, daj mi znać. Spojrzał do programu.
Najlepszy mecz dzisiejszego dnia odbędzie się na korcie centralnym.
Chodzmy na trybuny popatrzeć.
Wziął ją za rękę zdumiewająco pewnym siebie i swobodnym
gestem i poprowadził wzdłu\ wysokiego zielonego \ywopłotu na drugą
stronę ku trybunom.
Nie mogę uwierzyć, \e nie ma tu tłumów.
Bo to pierwszy dzień wyjaśnił. Pod koniec tygodnia, kiedy
zaczną się finały, wszystkie miejsca będą wyprzedane.
Masz bilety na cały tydzień?
Moja firma ma. Jeśli chcesz przyjść jeszcze raz, szepnij tylko
słowo.
Raine uśmiechnęła się, ale nic nie powiedziała. Bawiła się
świetnie, lecz nie było powodu, \eby zaraz planować powtórkę. Obiecała
sobie znów zacząć grać w tenisa, chocia\ od lat nie miała rakiety w ręku.
Pomyślała, \e dobrze byłoby dać kilka lekcji dzieciom, ciekawe, ile to
teraz mo\e kosztować.
Kiedy mecz się skończył, Alan wstał.
Chodzmy się czegoś napić.
Pod warunkiem, \e nie zemdlejesz.
Przyrzekam. Mimo spotkania z tobą w kuchni zeszłej nocy,
całkiem dobrze się wyspałem.
Raine wolałaby, \eby nie podnosił tego tematu. Byłoby jej łatwiej
zapomnieć o swojej reakcji na jego pocałunek. Alan zdawał się nie
widzieć jej skonsternowania.
A ty? Zasnęłaś od razu? spytał.
Oczywiście skłamała. Bez \adnego problemu. Znów chwycił
ją za rękę i sprowadził po schodach, nie mając wcale zamiaru jej
puszczać, kiedy szli z powrotem ście\ką wzdłu\ \ywopłotu. Zielono\ółta
budka z napojami była ju\ o kilka kroków, gdy Raine zatrzymała się
nagle i zaczęła wyrywać.
Alan!
Nie zwrócił na to najmniejszej uwagi i ścisnął jej dłoń jeszcze
mocniej, uśmiechając się, jakby dała mu sekretny sygnał.
Chcesz du\ą lemoniadę czy małą?
Puść mnie zaraz szepnęła, świadoma, \e obok toczy się mecz.
Słucham? Nachylił się ku niej poufałym gestem, który wprawił
ją w jeszcze większe zdenerwowanie.
Puść mnie!
Zrobił zdumioną minę, ale rozluznił uścisk, pozwalając jej
wyszarpnąć rękę.
Teraz lepiej?
One tu są!
Kto?
Raine wskazała na dwie kobiety, przedzierające się ku nim przez
tłum z siłą i zdecydowaniem oceanicznych parowców.
Kochanie! zaświergotała jedna z nich.
Teraz widzisz, kto powiedziała Raine, czując, jak nogi się pod
nią uginają. Ta, która zawołała Kochanie , to Claire. Ta druga to
pewno twoja matka?
Tak wykrztusił. Czy myślisz, \e nas widziały?
Bez \artów, proszę. Przynajmniej nie teraz. Zjedzą nas \ywcem
wyszeptała.
Mo\e zdą\ylibyśmy...
Zanim zdołał dokończyć zdanie, utonął w chmurze lawendowych
perfum i obłoku koronek. Raine odsunęła się o krok, stając twarzą w
twarz z Claire, szczupłą i ubraną na sportowo w granatowe szorty i białą
bluzeczkę polo.
Raine, jesteś trochę zaczerwieniona, chyba od upału.
Macocha poklepała ją delikatnie po twarzy.
Właśnie mieliśmy...
Tak się cieszę, \e udało ci się wyrwać na chwilę od dzieci. Jak
one się mają?
Dobrze, Claire, ale...
Czy on nie jest fantastyczny? Claire zni\yła głos. I [ Pobierz całość w formacie PDF ]
