Bratny, Roman Kolumbowie rocznik 20 Tom 2
Barker Clive Ksiega Krwi III
Hailey Lind [Annie Kinca
Dom na klifie Barbara Delinsky
Joanna Chmielewska Romans wszech czasów
Hovirag es a titkos legyezo Lisa See
Dorota SumiśÂska Autobiografia na czterech śÂapach
102 Pan Samochodzik i tajemnica Araratu
Gold_Kristi_ _Doktor,_ktory_lamal_serca
Regina Brett Bog nigdy nie mruga
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Trzymasz w ręku asa. Minerał o nazwie ruten. Katalizator do sztucznej fotosyntezy.
Klucz do całej sprawy.
Goyette obejrzał uważnie kamyk.
- Mów - zażądał krótko.
- Jest rzadszy niż złoto. Wydobywano go na świecie tylko w kilku miejscach i żadne
już nie działa. Ta próbka pochodzi z magazynu geologicznego w Ontario, który
prawdopodobnie jest ostatnim zródłem tego minerału. Bez rutenu sztuczna
fotosynteza nie będzie możliwa i twój
125
problem zniknie. Nie mówię, że można to załatwić, ale gdyby ktoś miał ten kamyk,
mógłby powstrzymać globalne ocieplenie. Pomyśl, jak wtedy czciliby cię twoi zieloni
przyjaciele.
Chciwość i żądza władzy zawsze były motorem działań Goyette'a. Zak niemal widział
w oczach przemysłowca symbole dolarów, kiedy ten rozważał rysujące się
perspektywy.
- Musimy spenetrować rynek - rzekł z pożądliwością w oczach. -Zaraz przydzielę do
tego ludzi. - Spojrzał na %7łaka i dorzucił: - Masz w sobie coś z detektywa. Nie
wybrałbyś się do tego magazynu w Ontario, żeby ustalić, skąd wzięli ruten i ile
jeszcze go zostało? '
- Pod warunkiem że dostanę firmowy samolot - odpowiedział Zak z uśmiechem.
- Jest twój - burknął Goyette. -Ale najpierw załatw pewną drobną sprawę. Ktoś mnie
irytuje w Kitimat.
- W Kitimat? To chyba niedaleko Prince Rupert?
Goyette potwierdził i wygrzebał faks od ministra zasobów naturalnych. Zak przeczytał
treść, skinął głową i dopił martini.
- Zajmę się tym w drodze do Ontario - zapewnił, schował wydruk do kieszeni i wstał.
Ruszył do drzwi, potem nagle odwrócił się do Goyette'a. - Wiesz, ten twój kret, Bob
Hamilton, dobrze się spisał. Zastanów się, czy nie dać mu premii za przekazane
informacje. Być może dzięki nim niezle zarobisz.
- Mam nadzieję - mruknął gospodarz, zamknął oczy i się skrzywił. -A następnym
razem zapukaj przed wejściem, dobra?
Kiedy otworzył oczy, mężczyzny już nie było.
33
Zapaleni żeglarze z Potomac Yacht Club korzystali z ładnej pogody w niedzielny
poranek i byli już na wodzie, kiedy Pitt wszedł na główne nabrzeże o dziewiątej. W
jego kierunku zmierzał otyły mężczyzna, który taszczył pusty kanister i pocił się
obficie w parnym powietrzu.
- Przepraszam, gdzie cumuje "Roberta Ann"? - zapytał Pitt.
- To łódz Dana Martina - rozpromienił się grubas. - Stoi przy ostatnim pomoście na
trzecim albo czwartym stanowisku. Niech pan mu powie, że Tony chce z powrotem
swoją wiertarkę elektryczną.
126
Pitt podziękował i ruszył w stronę odległego pomostu. Szybko zauważył "Robertę
Ann", gdy zszedł po pochylni z nabrzeża. Lśniąca drewniana żaglówka miała niecałe
dwanaście metrów długości. Zbudowano ją w Hongkongu w latach trzydziestych XX
wieku z teku oraz mahoniu i dodano mnóstwo elementów z mosiądzu, które
błyszczały w słońcu. Aódz była w nienagannym stanie i emanował z niej romantyzm
innej epoki. Podziwiając smukły kształt, Pitt wyobrażał sobie Clarka Gable'a i Carole
Lombard, płynących pod gwiazdami do Cataliny ze skrzynką szampana na pokładzie.
Czar prysł, gdy nagle z rufy dobiegł potok niecenzuralnych słów. Pitt podszedł bliżej i
zobaczył mężczyznę w przedziale silnikowym, pochylonym nad małym silnikiem
żaglówki.
- Dostanę pozwolenie wejścia na pokład?! - zawołał Pitt. Mężczyzna się wyprostował
i jego twarz złagodniała na widok Pitta.
- Dirk Pitt. Co za miła niespodzianka! Przyszedłeś pożartować z moich umiejętności
wilka morskiego?
- Wręcz przeciwnie. Wygląda na to, że twoja "Roberta Ann" jest w idealnym stanie -
odrzekł Pitt, wszedł na pokład i uścisnął dłoń Dano-wi Martinowi. Twardy bostończyk
o gęstych brunatnych włosach patrzył na przybysza niebieskimi oczami, w któych
migotały wesołe błyski.
- Staram się przygotować ją do Regat o Puchar Prezydenta w przyszłym tygodniu,
ale nie mogę uporać się z sitnikiem. Nowy gaznik, przewody elektryczne i pompa
paliwa, ajiie chce odpalić.
Pitt pochylił się nad włazem i przyjrzał czterocylindrowemu silnikowi.
- Pochodzi chyba ze starego amerykańskiego austina - powiedział, przypominając
sobie małe auto produkowane w latach dwudziestych i trzydziestych.
- Zgadza się. A właściwie z amerykańskiego bantama. Drugi właściciel miał [ Pobierz całość w formacie PDF ]
