Cabot Meg Pamiętnik Księżniczki 06 Księżniczka uczy się rządzić
The Billionaire's Obsession 5 Billionaire Undone J.S. Scott
Antologia SF Stało się jutro 23 Mistyfikacje
332. DUO Spencer Catherine Zaczęło się w Portofino
Fetzer Amy J. Nie boję się ciebie
Fitzgerald, F Scott Diamond As Big As The Ritz, The, And Other Stories
Kraszewski_Józef_Ignacy_ _Stara_baśÂ›śÂ„_cz._2
Callan Method Teacher's Handbook
George R.R. Martin MaśÂ‚pia kuracja
Dom otwarty BaćąĂ˘Â€Âšuckiego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
również. Poza wszystkim tak przystojny mężczy
zna chyba nie musi się posuwać do gwałtu, żeby
dostać to, czego chce. To raczej kobiety za nim ga
niajÄ….
- W porządku - powiedziała, wchodząc za nim do
kuchni. - Może nie miałam racji.
- Może?
Uśmiech, jaki nagle rozjaśnił mu twarz, sprawił,
że ugięły się pod nią kolana. Ten mężczyzna za
chowywał się normalniej niż kiedyś większość jej
klientów.
- Pogadajmy. UsiÄ…dz, a ja przygotujÄ™ coÅ› do je
dzenia.
Przez następną godzinę jedli i rozmawiali. Chance
wyglądał na naprawdę zmęczonego, w końcu więc
zdecydował, że wróci do siebie i położy się spać. Po
jego wyjściu Polly doszła do wniosku, że najbardziej
niebezpieczny w nim jest jego czar. Już się cieszyła,
że go zobaczy nazajutrz. Zaprosiła go na śniadanie.
Kiedy już będzie wypoczęty, przekona się, czy jest
taki dobry w łóżku, jak jej się wydaje.
Słysząc, że ktoś do niej mówi, Amanda otworzyła
powoli oczy. W końcu uprzytomniła sobie, że to był
sen. Usiadła na łóżku i zaczęła się rozglądać po toną
cym w ciemnościach pokoju, zdumiona, że już tak
pózno.
- Polly? - zawołała. - Polly?
- Twoja miła pulchna przyjaciółka bawi się w to
warzystwie tego pastucha.
Serce zabiło jej z przerażenia. W nogach łóżka
znów pokazała się biała poświata. Amanda skuliła się
i przesunęła aż do wezgłowia.
- Nie powinnaś mnie się bać. Nigdy nie pozwolę,
by stała ci się jakaś krzywda.
Poświata przybrała bardziej konkretny kształt.
Dziewczyna chciała krzyknąć, lecz głos uwiązł jej
w gardle.
- %7łeby ci udowodnić, że jestem twoim przyjacie
lem, zdradzę ci pewną tajemnicę: w tym mieście jest
złoto.
- Z... złoto?
- Tak. Jest go tyle, że możesz być bogata do końca
życia.
Widziała zarys męskiej postaci.
- Nie chcesz... nie zamierzasz zrobić mi krzyw
dy?
- Skądże, po co miałbym krzywdzić taką śliczną
istotÄ™?
Połyskliwy kontur postaci podniósł się i podszedł
do okna.
- Nie wierzÄ™ w duchy. To jakaÅ› sztuczka! SkÄ…d tu
siÄ™ wziÄ…Å‚eÅ›?
Roześmiał się.
- Przejmujesz siÄ™ bardzo tym pastuchem o imie
niu Chance. Chcę, byś wiedziała, że nigdzie miejsca
nie zagrzeje, ale jest nieszkodliwy. Niemniej powin
nyście się starać go stąd wyprawić. Jest wam niepo
trzebny.
Zarys sylwetki zaczął się rozpływać.
- Poczekaj! - zawołała, wyskakując z łóżka. -
Powiedz, co to wszystko znaczy! Nie odchodz! Co
z tym złotem?
Postać już jednak zniknęła, Amanda została sama
na środku pokoju. Wstrząśnięta, podeszła do stolika
zapalić świecę. Przeszył ją zimny dreszcz, znów po
czuła się bardzo zmęczona. Padła na łóżko, mówiąc
do siebie, że musi znalezć Polly i upewnić się, czy
nic jej się nie stało.
Rozdział piąty
Amanda szła ulicą, trzymając w ręku strzelbę.
Szukała Polly. Przejrzała już wszystkie pokoje w ho
telu, męczyło ją okropne poczucie winy, że tak długo
spała. Jeżeli przyjaciółce coś się stało, to przez nią.
Nie obchodziło jej, czy zaraz spotka gdzieś Chance'a
Doyer. I tak chciała go zabić.
Zbliżając się do domu, w którym gotowały, usły
szała śmiech Polly. Postanowiła okrążyć dom i wejść
od tyłu. A w ogródku, w cieniu dębu zobaczyła Polly
i Chance'a. Przyjaciółka obejmowała go za szyję
i miała rozanielony wyraz twarzy.
- Co tu się dzieje? - spytała ostro, choć doskonale
wiedziała co.
- Och, Amando, cudownie, że się obudziłaś
ucieszyła się Polly.
- Wyglądasz, jakbyś biegła przez krzewy róż - za
uważył Chance. - Coś ci się stało?
Amanda najeżyła się, widząc uśmiech na jego twa
rzy, kiedy uwalniał się z objęć Polly.
-Bardzo śmieszne - skwitowała kwaśno. -
Chciałabym porozmawiać z Polly na osobności. -
Poczuła ulgę, kiedy odszedł bez słowa. Ale nadal się
uśmiechał.
- Myślałam, że stoisz na czatach - powiedziała do
Polly z wyrzutem.
- Owszem, pilnowałam nas. Ale Chance nie jest
grozny. Był wściekły za to wszystko, co mu zrobiłyśmy,
i niespecjalnie mu się dziwię. Już prawie miał w ręku
tych drani, którzy zostawili go na pewną śmierć! Moim
zdaniem powinnyśmy bardziej przyzwoicie się wobec
niego zachowywać, bo jakiś czas tu pozostanie.
Amanda oniemiała. Nie potrafiła odeprzeć argu
mentów Polly, bo jeśli chodziło o mężczyzn, przyja
ciółka miała naprawdę duże doświadczenie. Pomyśla
ła, że może wyciągnęła zbyt pochopne wnioski co to
Chance'a, może powinna go trochę poobserwować.
- " Jakiś czas", to znaczy jak długo?
- Chyba dopóki nie będzie gotów do odjazdu. Co
z twojÄ… twarzÄ…, dlaczego tak wyglÄ…da twoja suknia?
- Nic się nie stało. Daj spokój.
Amanda dopiero teraz zauważyła, że Polly zrobiła
sobie wymyślną fryzurę - starannie uczesane loczki
zebrała do góry i związała na czubku głowy. Miała
na sobie tę piękną atłasową suknię, którą Amanda
chciała zatrzymać dla siebie. Ponieważ Polly była
bardziej pulchna, jej pełne piersi rozsadzały głęboki
dekolt, a szwy napięte były do granic wytrzymałości.
- Przymilanie się do tego mężczyzny nazywasz
pilnowaniem nas? I właściwie dlaczego masz na so
bie moją suknię? [ Pobierz całość w formacie PDF ]
