Carolyn Faulkner The Unrequited Dom [Blushing] (pdf)
231. Wilder Quinn Dom marzeĹ
Dom na klifie Barbara Delinsky
Gretkowska Manuela Dom dzienny
Diana Palmer Tu jest mĂłj dom
Ann Somerville [Kei's Gift 02] Utuk (pdf)
Megan Derr Regency
J. SZTUMSKI WstćÂp do metod i technik badaśÂ spośÂecznych
Anthology Shifting Steam
Arthur Conan Doyle Ostatnia zagadka sherloca holmes'a
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
było. Ale nasza pani jakoś niedomaga na głowę od tego ba-
lu. Do tego jeszcze biedaczka wczoraj tyle się umęczyła.
ADOLF
A to czym?
FRANCISZEK
Hm, proszę pana, albośmy to wczoraj małą mieli uwijatykę?
NASK IFP UG
Ze zbiorów Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG
105
I ja, i panienka, i pani, i Walentowa, wszystko miało co do
roboty, bo trzeba było po tej ruinacji balowej każdą rzecz
znowu na swoje miejsce transportować, czyścić, porządko-
wać, to znowu oddawać naczynia, srebra, co się pożyczyło,
a tu to zbite, tego brakuje, i kłopot. Samych łyżeczek srebr-
nych, proszę pana, zginęło pięć przy tych wielebnych faga-
sach jak pana szanuję, a Franciszek tyle lat służy i jeszcze,
dziękować Bogu, nic przy nim nie zginęło. Będą państwo
mieli nauczkę na drugi raz, skoro im się zachciało fagasów.
ADOLF
(siadając, z uśmiechem)
Jak widzę, to Franciszek niekontent coś z tego balu.
FRANCISZEK
O! proszę pana, ja nieprędko zapomnę tego despetu, jaki
mnie spotkał. I to jeszcze nie koniec na tym, bo niech no się
tylko rok skończy, to ja państwu powiem wyraznie, że jak
sobie chcą wyprawiać bale z fagasami we frakach i baweł-
nianych rękawiczkach, to ja im ślicznie dziękuję za służbę.
ADOLF
No, no, ja myślę, że się państwu więcej nie zechce balów.
FRANCISZEK
Bo i na co im to tego, proszę pana? Koszt duży, mitręgi
jeszcze więcej, a zabawy żadnej. Z dobrymi znajomymi za-
bawić się, to nie mówię, ale ...
SCENA DRUGA
CI%7ł, WAADYSAAW, pózniej TELESFOR.
WAADYSAAW
(w kapeluszu z głębi, w paltocie, który zaraz zdejmuje i oddaje
Franciszkowi)
A, jesteś tu? Wracam od gospodarza.
ADOLF
I cóż?
NASK IFP UG
Ze zbiorów Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG
106
WAADYSAAW
Ha, cóż dziwak uparł się i ustąpić nie chciał, dopiero aż
mu przyrzekłem, że już więcej balów dawać nie będziemy.
ADOLF
Słyszysz, Franciszku, nie mówiłem ci?
FRANCISZEK
Tak, tylko pytanie, co panienka i pani na to powiedzą? (za-
biera palto, kapelusz i wychodzi na prawo).
ADOLF
(z uśmiechem)
Franciszek jakoś nie bardzo wierzy w twoje rządy tutaj.
WAADYSAAW
(widząc wchodzącego Telesfora)
A to co? Na kogóż wuj wybiera się z tymi morderczymi na-
rzędziami?
TELESFOR
(z pierwszych drzwi na lewo, trzymając w lewej ręce szpadę, w
prawej szablę)
Ha, może trzeba będzie nimi kogoś pomacać, dlatego wyją-
łem je z szafy i odpolerowałem troszeczkę. (Robi kilka cięć
w powietrzu) A co? dobrze jeszcze idzie?
WAADYSAAW
(z uśmiechem)
Przecież wuj nie myśli się pojedynkować?
TELESFOR
Właśnie, że myślę.
WAADYSAAW
(jak wyżej)
Z kim?
TELESFOR
Z jednym z tych smarkaczy, co ich tu Fikalski do tańca po-
sprowadzał. Obraził się kawaler, żem go nazwał tym, czym
jest właściwie, to jest smarkaczem, i przysłał mi sekundan-
tów.
NASK IFP UG
Ze zbiorów Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG
107
WAADYSAAW
Ale przecież wuj nie zechcesz?
TELESFOR
Dlaczego?
WAADYSAAW
Boby to było nonsensem stawać na wyzwanie jakiegoś tam
młokosa.
TELESFOR
Więc mam zgodzić się na to, żeby ten sam młokos gło sił
potem po całym mieście, że pułkownik Telesfor stchórzył
przed nim? Nie zapominaj, mój kochany, że ja stary woj-
skowy i muszę dbać o swój honor.
WAADYSAAW
Ale wuj już w tym wieku...
TELESFOR
Nie bój się, pokażę ja im jeszcze, co stary potrafi, zmasakru-
ję na kwaśne jabłko.
WAADYSAAW
Ależ to być nie może. Jeżeli już koniecznie idzie o załatwie-
nie tej sprawy, to ja albo Adolf ...
TELESFOR
O! o! widzisz go, jaki mi dobrodziej! Patrzaj ty sobie swojej
żony, którą masz, i dzieci, które mieć będziesz, a nie mie-
szaj się w cudze sprawy.
WAADYSAAW
No, to Adolf.
TELESFOR
Tak, dałaby mi Kamila, żeby mu tak z mojej przyczyny ka-
wałek nosa odrąbali! ta dziewczyna by mi oczy wydrapała.
WAADYSAAW
W każdym razie, mój wuju, nie mogę pozwolić na to.
TELESFOR
(z udaną surowością)
NASK IFP UG
Ze zbiorów Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG
108
E, cóż wy mnie u sto diabłów pod kuratelę wzięli, czy to ja
małoletni, czy co? A subordynacja, mosanie. Milczeć i słu-
chać, co starsi każą. Gdzie są pistolety?
WAADYSAAW
W moim pokoju.
TELESFOR
Tak, to rozumiem. Muszę je opatrzyć, czy nie zardzewiałe.
Ja pokażę tym smarkaczom, co to zaczynać ze starym. Uszy
poobcinam, dziurki w nosie powystrzelam, jak mi Bóg miły!
kroćset milion beczek fur beczek batalionów! (wychodzi na
prawo).
WAADYSAAW
Cóż ty, nic na to wszystko? Przecież to byłoby dzieciń-
stwem, żebyśmy pozwolili.
ADOLF
Nie obawiaj się, nie przyjdzie do tego, mam sposób.
WAADYSAAW
Jaki?
ADOLF
To mój sekret (patrzy na zegarek) O! już druga. (Bierze żywo
kapelusz) Bądz zdrów.
WAADYSAAW
Gdzie idziesz? Kamilka zaraz przyjdzie.
ADOLF
Wrócę za chwilę, za małą godzinkę. Do widzenia (wychodzi
głębią).
WAADYSAAW
(chodzi zły)
Otóż to takie skutki, jak się smarkaczów, niedowarzonych
młodzików wpuszcza do domu. (Spostrzega wchodzącą Pul-
cherię) A! ta znowu tutaj, nieznośna kobieta, patrzeć na nią
nie mogę! (zostaje po lewej).
NASK IFP UG
Ze zbiorów Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG
109
PULCHERIA
Dzień dobry panu, a gdzież żona?
WAADYSAAW
(chłodno)
Zaraz będzie pani służyć (wychodzi do drugich drzwi na le-
wo).
SCENA TRZECIA
PULCHERIA, JANINA,
PULCHERIA
(patrząc na zegar)
Mam jeszcze pół godziny czasu. (Siada i wnet wstaje, uj-
rzawszy wchodzącą) A, jak się masz, moja droga. Cóż to?
główka boli?
JANINA
(skronie chustką związane)
Nieznośna migrena.
PULCHERIA [ Pobierz całość w formacie PDF ]
