Carolyn Faulkner The Unrequited Dom [Blushing] (pdf)
Dom na klifie Barbara Delinsky
Gretkowska Manuela Dom dzienny
Diana Palmer Tu jest mĂłj dom
Dom otwarty BaÄšâuckiego
HARRY ADLER UmiejÄtnoĹÄ realizowania marzeĹ
White Ellen G. Nauki Z Góry BśÂogosśÂawienia
Diana Palmer Long Tall Texans 32 Boss Man
J. G. Ballard The Drowned World
Crouch Blake Pustkowia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
broniła Melanie? To, co dotąd słyszała o dziewczynie Blaze'a, nie bardzo jej się
podobało.
Postanowiła nie czekać na jego odpowiedz. Nie miała ochoty wiedzieć
niczego na temat ich związku.
- Przepraszam cię, muszę skorzystać z telefonu.
Zadzwoniła do Jonathana. Był oczywiście wściekły. Zaproponowała, że
spotka się z nim pózniej i pójdą na drinka. Odmówił.
- Zawsze możesz wysłać mu kwiaty - zaproponował Blaze, kiedy znalezli
się znów w ciężarówce, jadąc na budowę po jej samochód.
Spojrzała na niego. Wydawał się bardzo zadowolony z wściekłości
Jonathana i mało przejęty faktem, że sam zapomniał o randce.
- Co powiedziała Melanie?
- 90 -
S
R
- %7łe jestem egoistycznym, skoncentrowanym na sobie draniem i że ma
nadzieję, iż udławię się hamburgerem. Powtórzyła to na dziewiętnaście różnych
sposobów w sześciu językach.
Janey wybuchła śmiechem.
- Przejmujesz się?
- W większości to prawda. Nie jestem wystarczająco subtelny ani
rozważny.
- Nie sądzę, aby to była prawda - odparła. Sama sobie nakazała zamknąć
usta. To musi być
prawda. To dlatego była tutaj. Jednak jej głos nie posłuchał jej rozkazów.
- Może po prostu nie spotkałeś jeszcze osoby, dla której pragnąłbyś stać
się bardziej rozważnym. Miłość to nie jest ciężki obowiązek, nad którym trzeba
ciągle pracować. Uważam, że to przyjemność, na którą trzeba się po prostu
otworzyć.
- To właśnie czujesz do Jonathana? spytał ponuro.
Zaskoczył ją tym pytaniem. Jeszcze bardziej zaskoczyła ją definicja
miłości, która spontanicznie wyrwała się z jej ust.
- Tak - wyrzuciła z siebie w końcu, gdy milczenie stawało się już nie do
zniesienia.
Wiedziała jednak, że jest to kolejne z długiej serii kłamstw
wypowiedzianych tego wieczora. Ale kiedy zaczęła oszukiwać samą siebie?
- Aha, zanim zapomnę - wyciągnął z kieszeni jakiś bardzo zgnieciony
dokument - czy to jest twój numer ewidencyjny?
W ciemności spojrzała na dokument.
- Tak.
- Co za idioci w tym biurze. Twierdzą, że komputer tego nie przyjmuje.
Ale nie z powodu jej numeru ewidencyjnego, pomyślała zmartwiona, lecz
z powodu jeszcze innego kłamstwa. Nie nazywała się Smith.
- 91 -
S
R
Tego wieczora wstąpiła odwiedzić ojca. Czuł się gorzej, trzymając się
życia resztkami sił.
Wróciła do domu i zasnęła, oglądając jakieś śmieszne romansidło z lat
trzydziestych. Obudziła się ze łzami na policzkach. Znił się jej ten wieczór
sprzed ośmiu lat.
Znów miała szesnaście lat. Jedli kolację. Kolacja była zawsze taka
wesoła. Ojciec i bracia przekomarzali się z nią i z matką, aż musiały ich prosić o
chwilę przerwy.
Zadzwonił dzwonek do drzwi.
- Otworzę - krzyknęła Janey i pobiegła do holu.
W otwartych drzwiach ujrzała jego.
Stał tam wielki jak góra. Jasnowłosy mężczyzna, najwspanialszy, jakiego
kiedykolwiek widziała. Jej nastoletnie serce zadrżało. Uśmiechnęła się do niego,
a nawet nieśmiało spróbowała kokieterii, skromnie spuszczając wzrok.
On jednak zdawał się jej nie zauważać. W jego oczach był smutek, a usta
były sztywno zaciśnięte.
- Muszę porozmawiać z Samem Sandstone'em. Teraz.
Była zaskoczona. Nikt nie ośmielał się wydawać rozkazów w domu Sama
Sandstone'a.
Wpuściła go, zawołała ojca i stanęła z tyłu, przyglądając się scenie
powitania.
- Blaze! Co za niespodzianka! Coś złego na budowie?
- Tak, proszę pana. Coś złego na budowie.
Jak wyglądały wówczas oczy Blaze'a? Czy była w nich zabójcza pogarda?
Dla ojca, którego uwielbiała? Właśnie wtedy zaczęła nienawidzić Blaze'a
Hamiltona.
Zobaczyła, jak jej ojciec, który nigdy przed niczym się nie cofnął,
pokornieje.
- Chodzmy do mojego pokoju, synku. Porozmawiamy o tym.
- 92 -
S
R
Niewiele mogła usłyszeć, ale po chwili dotarły do niej podniesione głosy.
Lub raczej głos jej ojca. Krzyczał jak zraniony byk. Pamiętała wrażenie, jakie
zrobił na niej głos drugiego mężczyzny - zimny, uporczywy, senny.
W parę minut pózniej Blaze Hamilton wyszedł z tym samym
nieprzystępnym wyrazem na twarzy.
Nie wiedziała, jakie dokładnie słowa padły w gabinecie ojca. Wiedziała
tylko, że od tej pory kolacjom nie towarzyszył już dawny śmiech. Wiedziała, że
majątek rodziny, a wraz z nim zdrowie ojca, upadały w zastraszającym tempie.
Był zmartwiony i zmęczony. Powtarzał pod nosem, że Blaze Hamilton zniszczył
jego samego i jego marzenia dotyczące rodziny. Po kilku dniach od tego
spotkania rozpoczęła się seria ataków serca, dręcząca go przez następne osiem
lat.
Janey nigdy nie spytała o szczegóły tamtego wieczora. W głębi serca
czuła, że wie. Ten straszny mężczyzna szantażował jej cudownego ojca, który,
dumny do końca, nigdy nie opowiedział jej całej historii.
Gdzieś w głębi serca uważała, że jeśli tylko uda się jej ocalić choć część
utraconej godności ojca, istnieje dla niego jakaś nadzieja. A ocaliłaby tę
godność robiąc coś, czego dotąd nie uczyniła - wymierzając Blaze'owi
sprawiedliwość, dając mu próbkę upokorzenia. Ale przedtem musi go przyłapać.
Tymczasem chwila ta wydawała się bardziej odległa teraz niż w dniu, w którym
zaczęła dla niego pracować.
W dodatku coraz gorzej rozumiała, na czym cała ta gra polega.
- Blaze, myliłeś się co do kina.
- Co do kina? - spytał Blaze nieprzytomnie.
- Powiedziałeś, że być może nie będziemy mieli sobie nic do powiedzenia
i że mam ją wtedy zabrać na film, ale było zupełnie inaczej. Cały czas roz-
mawialiśmy i nawet nie zbliżyliśmy się do kina.
- 93 -
S
R [ Pobierz całość w formacie PDF ]
