1055. Brand Fiona WymagajÄ ca kochanka
MA16_ _The_Empire_of_Glass
Konx_Om_Pax
665. Pershing Diane Bratnie dusze Przybysz z krainy wyobraśĹźni
Alfred Szklarski Tajemnicza Wyprawa Tomka
Jack Vance To Live Forever (v5.0) (pdf)
Coben Harlan Mickey Bolitar 01 Schronienie
Rain J.R 01 Luna
Foster, Alan Dean Catechist 03 A Triumph of Souls
Chittenden Margaret Przyjmij tć obrć czkć Zaczarowana panna mśÂoda
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
orkiestra. Kate przyglądała się muzykantom z mieszaniną rozbawienia i
zdziwienia. Im dłużej grali, tym lepiej rozumiała, jak ważna była muzyka w
życiu żołnierzy. Oficerowie wystukiwali rytm na stole, lekko kiwali
głowami w takt marszowych pieśni. Przy ostatnich utworach ogarnęło ją
wzruszenie; poczuła łzy w oczach, gdy salę wypełniły rzewne, smutne
zawodzenia trąbki.
Rozejrzała się dookoła. Wszyscy siedzieli w milczeniu, zatopieni w
myślach. Poddawali się działaniu muzyki. Zapewne wielu myślało o swoich
zadaniach tu, w Belfaście. Czy pokój się utrzyma? Może niektórzy nigdy
nie wyjadą z Irlandii? Poczuła na sobie badawcze spojrzenie Alexa.
Uśmiechnęła się. Uniósł kieliszek w niemym toaście.
Boże, pomyślała. Nagle wezbrały w niej tłumione lęki ostatnich
miesięcy, emocje, które starała się zdławić. Jak mogłaby żyć, gdyby coś się
stało Alexowi? Jakim cudem inne kobiety żyją z tym strachem? Ukradkiem
zerknęła na Emmę. Przyjaciółka żartowała ze swoim sąsiadem, pozornie
spokojna i beztroska. I tylko szybkie spojrzenia na Fergusa zdradzały jej
uczucia. Nigdy się do tego nie przyzwyczaisz, nie zaczniesz tego
ignorować. Możesz jedynie trzymać to pod kontrolą. Kate z trudem
przełknęła ślinę.
Emma przechadzała się po galerii Farrera. Nagle zatrzymała się w pół
kroku. Jej uwagę przykuł szkic węglem. Przedstawiał osła. Porównała
numer z listą trzymaną w dłoni. Nie podano ceny wywoławczej. Co za
szkoda, jęknęła w duchu. Z boku usłyszała śmiech Kate. Przyjaciółka stała
przed okropną akwarelką.
- Spójrz na to! - zawołała do niej. Nie odrywała wzroku od szkicu.
RS
52
Sceneria przypominała Dorset. Osiołek był zarazem brzydki i uroczy,
kreska silna, śmiała. - Jak ci się podoba?
- Jest wspaniały! - Kate z uznaniem kiwała głową. - Ile?
- Nie mam pojęcia. Nie podają cen wywoławczych. Pójdę zapytać
dyrektora.
- Dobrze. Ja idę obejrzeć meble, dołączysz do mnie, prawda? - Kate nie
chciała kupować żadnych obrazków na pamiątkę, w przeciwieństwie do
innych żon. Osiołek Emmy to co innego. Miał charakter.
- Dobrze, zaraz. - Emma uśmiechnęła się do dyrektora, wysokiego,
eleganckiego mężczyzny. Od razu go polubiła. - Mam nadzieję, że mógłby
mi pan doradzić.. . - zaczęła niepewnie. Odpowiedział zachęcającym
uśmiechem.
- Ależ oczywiście. O co szanownej pani chodzi?
Kate odprowadzała ich wzrokiem. Szli pochyleni, studiując listę Emmy.
Jakże inaczej ułożyłoby się życie przyjaciółki, gdyby wyszła za takiego
mężczyznę. Ale Emma kochała Fergusa i godziła się z realiami wojskowego
życia. Niewiele się różni od wielkich firm, jak zwykła mawiać. Jedynie
odrobinę bardziej niebezpiecznie. A dla Kate? Potrząsnęła głową. Dla niej
różnica była ogromna.
Londyn wydawał się niewiarygodnie daleko. Nie było mowy o
wieczornym wypadzie na drinka do pubu. Alex nie chciał chodzić tam,
gdzie mógłby spotkać swoich żołnierzy, bo to podważałoby jego autorytet.
Poza tym klientelę okolicznych pubów stanowili robotnicy; nie były to
miejsca, w których kobieta czułaby się dobrze. Zresztą, obecnie żadnym
wojskowym nie wolno odwiedzać miejscowych knajp, przypomniała sobie.
Restauracje są w porządku, o ile nie chodzi się zbyt często do tego
samego lokalu. I trzeba koniecznie się meldować wychodząc i wracając.
Westchnęła ponownie. Ogarnęła spojrzeniem tłum ludzi oglądających
antyki. Jak można rozpoznać tych, którzy są radzi z obecności batalionu?
Wiele osób pytało ją, czy niedawno przyjechała i gdzie zamieszkała.
Odpowiadała naiwnie i beztrosko aż uświadomiła sobie, że cały Belfast
odczuwał przybycie batalionu. Ludzie i tak wiedzieli, co tu robi, zanim
nawet otworzyła usta i pozwoliła, by zdradził ją akcent. Czy powinna
udawać, że nie ma nic wspólnego z wojskiem? Zaczerwieniła się na myśl o
kłamstwie. Tak, mój mąż jest nauczycielem. Albo inżynierem. A może
urzędnikiem? A może po prostu mówić prawdę, bez owijania w bawełnę?
RS
53
Tak, przyjechaliśmy z batalionem... i liczyć, że wszystko będzie dobrze?
Jej rozważania przerwał powrót Emmy. W oczach przyjaciółki
błyszczały iskierki radości.
- Wiesz co?
- Co? - Kate uniosła brwi.
- Szkic wyceniono na mniej więcej pięćdziesiąt funtów. Zaoferowałam
wyższą cenę. Zdaniem lana Hayle'a robię niezły interes. Twierdzi, że za
parę lat ten artysta stanie się bardzo znany. Mam nadzieję, że Fergus nie
będzie zły!
- A kimże jest łan Hayle? - Rozbawił ją zachwyt, z jakim Emma patrzyła
na dyrektora. Przyjaciółka roześmiała się głośno.
- Przecież wiesz doskonale! To przemiły człowiek. I taki dyskretny!
Zapytał tylko, czy przyjechałyśmy razem z Wielką Firmą".
- Co mu odpowiedziałaś? - parsknęła śmiechem, gdy Emma przewróciła
oczami.
- A co miałam odpowiedzieć? Przecież i tak wszyscy wiedzą.
- Mam nadzieję, że nie wszyscy.
- Oni także - zapewniła Emma poważnie. - Oni przede wszystkim.
Chodz, zobaczymy, co Laura wybrała. O ile ją znam, na pewno pierścionek
z rubinem! Hugh ją udusi, jeśli nie przestanie tyle wydawać. - Powiedziała [ Pobierz całość w formacie PDF ]
