Anne Cain Pawprints 1 Pawprints
Harry Harrison Cykl Stalowy Szczur (06) Stalowy Szczur i piąta kolumna
Anne Whitfield The Gentle Winds Caress (Robin Hale Pub.)(pdf)
H101. Herries Anne Tajemnice Opactwa Steepwood 09 Szansa dla dwojga
Boge Anne Lise Grzech pierworodny 04 Dziecko miłości
Anne Brooke The Hit List (pdf)
Anne Hampson Fly Beyond the Sunset (pdf)
Long Julie Anne Nieuchwytny ksišże
Anne Perry Pogrzeb we fiolecie fragment
Stuart Anne Upadły anioł
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zowane pragnienie. Gdybym miał dość znajomości, kierował-
bym statkiem dowodzenia i prowadził gwiezdne wojny na
Perymetrze Osiowym. Ale... - westchnÄ…Å‚ znaczÄ…co - ...kto
jeszcze wierzy w marzenia?
- Ty, ze wszystkimi swoimi grami wojennymi i taktycz-
nymi snami na jawie.
Zbliżający się statek wciąż nie odpowiadał, ani nie wytracał
szybkości w takim tempie, jak powinien. W istocie, ktokol-
wiek nim dowodził, zbyt długo czekał z rozpoczęciem tego
manewru. Błysk energii napędowych powinien przesłaniać
cały ten kwadrat, a strumień cząstek neutrino ledwie wy-
starczać do sterowania. Simeon doszedł do nieprzyjemnego
wniosku.
- Ej, Channo. Mamy obiekt, obcy, zbliżający się w celu
zrobienia z nas siekanki, jeśli nie będziemy ostrożni. Chcesz
zobaczyć?
Simeon włączył główny ekran, na którym widoczny był
lecący w ich stronę intruz. Zaskoczenie i strach sparaliżowały
ją tyiko na ułamek sekundy. Potem reagowała już właściwie.
- Zaalarmuję straż obwodu - powiedziała, wymazując
poprzedni program i wprowadzajÄ…c nowy.
- Zwietnie! - pochwalił ją, choć za pośrednictwem
dwóch zródeł ogłosił już stan wyjątkowy. - Jestem zajęty
obliczaniem, jak zamortyzować uderzenie tej wielkiej kupy
złomu sypiącej w naszą stronę. Mam nadzieję, że wiedzą,
gdzie są hamulce. - Miło mieć mięśniowca, z którym można
dzielić pracę w krytycznej sytuacji. Personel stacji powinien
przywyknąć do wykonywania jej poleceń.
Channa wcisnęła przycisk alarmowy, a następnie przywo-
łała wyostrzenie obrazu obiektu, który dla niej wyglądał jak
ciemna plama na tle czerni kosmosu.
- Nie zapowiedziany przylot! - Przesłała obraz persone-
lowi obwodowej kontroli ruchu, zwracajÄ…c jego uwagÄ™ na
właściwy wektor i nakazując wprowadzenie zmian w roz-
kładzie przylotów.
- Skąd wiesz, że sypie w naszą stronę? - zapytała spo-
kojnym głosem, do którego przywykł, gdy jej palce muskały
kontrolki. - Z kosmosu nie dociera żaden dzwięk.
Simeon wyczuł w jej pozornie obojętnym tonie delikatne
drżenie strachu.
- Jeśli mówię, że sypie - odpowiedział - to znaczy, że
sypie.
- Ci z kontroli ruchu mówią, że też nigdy przedtem nie
widzieli czegoś takiego i..- przerwała i oblizała wargi -
¦ " " że to zamierza przeciąć wÅ‚aÅ›ciwy tor ruchu.
Simeon przejął pełną kontrolę nad tablicami kontroli ruchu.
Mógł zareagować prędzej niż jakikolwiek człowiek nie zam-
knięty w skorupie i zarządzić konieczne zmiany w rozkładzie
lotów. Jednocześnie nawiązywał łączność z tuzinami statków
i naprowadzał je na nowe kursy.
Nagle Channa zaczęła przeklinać.
- Niech diabli wydrą im oczy i wnętrzności! Ci przeklęci
cywile zadają pytania, zamiast postępować zgodnie z obowią-
zującym planem awaryjnym. Teraz widzisz, dlaczego byłam
przeciwna twoim fałszywym alarmom. Nikt nie zwraca naj-
mniejszej uwagi na prawdziwy alarm! Masz, co chciałeś,
dowcipnisiu!
- WÅ‚Ä…czÄ™ wizjÄ™ na wszystkich publicznych ekranach. BÄ™-
dą wiedzieli, że to nie są ćwiczenia - oznajmił Simeon
głosem zmienionym ze złości. - I że obiekt leci prosto na
nas. Nie sądzę, żeby się zatrzymał.
Nie przypuszczałem, że potrafisz żartować, kiedy jesteś
przestraszona, choć to działa jak adrenalina, pomyślał Simeon.
Channa zamarła, gdy obcy statek wypełnił ekran.
- Nie włączyłeś osłony odpychającej? Zrób to. na litość
boską! - Przycisnęła wypukły guzik tylko ułamek sekundy
po Simeonie.
Joat zacisnęła zęby i wytarła rękawem oczy i nos. Jeszcze
niedawno była to dobra i czysta koszula. Niema, powiedziała
do siebie srogo. Niema, niema, niema suka, niemy przedmiot.
Tak właśnie mówił o tobie kapitan. Szczególnie, kiedy był
pijany. Wtedy zawsze był gorszy.
Ponownie skupiła uwagę na małym komputerze, najlep-
szym, jaki kiedykolwiek udało jej się ukraść - prawdziwym
Spuglishu. Podłączony był do systemu stacji za pomocą urzą-
dzenia przeskokowego. które uniemożliwiało stacji zlokalizo-
wanie jej.
Wprowadziła dane dotyczące planów statku, odlotów i sys-
temu zewnętrznego. Maszyny nie kłamały! Można było ufać
maszynom, a jeśli nie robiły tego, czego się oczekiwało, to nie
dlatego, że kłamały. Matematyce i maszynom można wierzyć.
%7łałosne łkanie wyrwało się z jej ust. I łzy pokąpały na
ekran. Zacisnęła zęby na dłoni, aż ból i smak własnej krwi
pozwoliły jej się opanować. Potem wytarła urządzenie rąb-
kiem koszuli. Maszyny nie zawodzÄ….
- Odloty - powiedział komputer. - Posłuchaj, Joat. nie
musisz stąd wyjeżdżać. Zaufaj mi, mamy...
- Nie! - wrzasnęła dziewczynka.
Wepchnęła startery do kieszeni i ruszyła w dół kanału,
lawirując między występami i wspornikami. Poruszała się [ Pobierz całość w formacie PDF ]
