Fetzer Amy J. Wspomnienie pocaĹunku
McKinnon K.C. Jesienny ksićÂśźyc
Bukowski Charles Hollywood
00000181 śąeromski Syzyfowe prace
Poole Gabriella Akademia Mroku 01 WybraśÂcy losu [ofic popr] 1
(49) Miernicki Sebastian Pan Samochodzik i ... Pruska korona
James Fenimore Cooper The Last Of The Mohicans, Volume 2
Dale Goldhawk Getting What You Deserve The Adventures of Goldhawk Fights Back (pdf)
Leszek Olejnik Polityka narodowośÂciowa
Alex Shakar The Savage Girl (pdf)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
spojrzenia.
S
R
- Jest dla mnie cenna, bo jest moja własna. Sama ją wymyśliłam,
zebrałam pierwsze fundusze. Jej sukces albo porażka zależą wyłącznie ode
mnie.
- Wierzysz, że możesz osiągnąć sukces w tak wąskiej dziedzinie, mając
tylko ograniczoną liczbę klientów?
- I tu właśnie się mylisz - powiedziała, nachylając się w jego stronę,
kiedy już zaczęli jej ulubiony temat. - Nie ograniczam się tylko do wąskiej
grupy milionerów. Do usług" jest dostępna dla każdego. Zwiadczymy
dowolne usługi, nie tylko takie, na które trzeba wydawać grube miliony.
- Usługi hotelowe dla każdego?
Susanna uśmiechnęła się, gdy odkryła, do czego zmierza.
- No dobra, może nie każdego. Większość moich klientów to
profesjonaliści z zapełnionymi grafikami albo jakieś szychy na wyjazdach
służbowych, też strasznie zajęci. W mojej pracy chodzi nie tylko o spełnianie
ich zachcianek, ale muszę się też umieć domyślić, czego tak naprawdę chcą,
nawet kiedy sami tego nie wiedzą...
- Na przykład?
- Na przykład Zatoka Stranger's. Tu chodzi o przeżycie odosobnienia w
otoczeniu pięknej przyrody. Ucieczka od cywilizacji, ale w cywilizowany
sposób. Spełniamy każdą zachciankę, chociaż nie robimy tego ostentacyjnie.
Personel jest przeszkolony i dyskretny. Oczywiście niektórzy wręcz przeciwnie
wolą, kiedy obsługa jest z nimi na każdym kroku. Ja wiem, komu jaki styl
obsługi będzie najbardziej odpowiadał.
- Czyli twoja mocna strona to troszczenie się o potrzeby innych ludzi?
- Na to wygląda - odpowiedziała z uśmiechem.
Na chwilę zrodziło się między nimi porozumienie, które trwało, dopóki
nie przypomniała sobie, że właśnie takich momentów miała się wystrzegać.
S
R
Tymczasem znowu wpadała w niebezpieczną pułapkę dzielenia się wszystkimi
sekretami i uczuciami z niewłaściwym mężczyzną.
Skończyli kolację. Udając, że musi sprzątnąć stół, zaczęła się podnosić,
ale on ją przytrzymał.
- Zaczekaj. Zostań i porozmawiajmy.
- Nie mogę.
Jej słowa były ledwo słyszalne, tak głośno biło jej serce. Wstał i złapał ją
za nadgarstek.
- Możesz - odrzekł. - Obiecałaś, że powiesz mi o wszystkich ważnych
rzeczach.
- Powiedziałam, że spróbuję - poprawiła go Susanna, gdy powoli
przyciągał ją do siebie. Nie mając się czego chwycić, mogła się jedynie starać
trzymać prosto i nie ulec żelaznemu uściskowi jego ręki, której ciepło
przenikało przez skórę do jej krwi.
Stała tuż przy nim. Była boso i sięgała mu ledwo do podbródka, a jej
wzrok zatrzymał się na wysokości dekoltu jego koszuli. Czuła się
niewiarygodnie słaba, on zaś poluzował swój chwyt i przesunął dłoń w stronę
jej łokcia, a potem z powrotem.
- Czy to właśnie jest ta rzecz, którą tak trudno jest ci sobie przypomnieć?
- Jego słowa uderzyły w nią z całą mocą, sprawiając, że obudziło się w niej
pożądanie. - Bo kiedy jestem tak blisko ciebie, nie wierzę, że tak łatwo możesz
zapomnieć o wszystkim, co razem robiliśmy.
Susanna nie zapomniała. Niczego. Aącznie z powodem, dla którego nie
powinna tutaj stać i myśleć o tym, by go dotknąć. Albo pocałować.
Podniosła rękę, którą miała wolną, i odepchnęła go, aż musiał ją puścić.
- To jest fragment, o którym nie będę chciała pamiętać - zastrzegła. - A
teraz powinieneś już chyba iść.
S
R
- Miałaś wykonać jakieś telefony.
Susanna skinęła głową.
- Zrobię to. Kiedy mam spędzić poza domem więcej niż jedną noc,
zawiadamiam parę osób.
- Rodzinę?
- Siostrę. Przyrodnią - dodała. - I moją sąsiadkę. Ona się martwi.
Dobranoc, Donovan.
Zdziwiła się, bo skierował się do wyjścia, a potem się zatrzymał i
zawrócił.
- Jeżeli myślałaś, żeby zadzwonić do Gabrielle, to mówiła, żebyś
dzwoniła do niej do domu, jak będziesz czegoś potrzebowała. Jej numer jest w
recepcji.
- Dzięki, ale wiem, że zadzwoni, jeżeli coś się będzie działo.
- Nie chcesz potwierdzić mojej historii?
- Wierzę ci. Kto mógłby wymyślić taką historię?
Kiedy zamknęły się za nim drzwi, spakowała resztki kolacji i
bezskutecznie spróbowała dodzwonić się do Aleksa, Zary, brata Aleksa Rafe'a
i do apartamentu w Melbourne Carlisle Grande. Potem mogła już tylko
siedzieć i rozmyślać.
A jej myśli nieustannie krążyły wokół Donovana Keane'a. Czy mu ufała?
W kwestiach transportu tak. Jego zdanie mogła zweryfikować w prosty sposób,
dzwoniąc do obsługi lub do firmy, która obsługiwała połączenia
helikopterowe.
Czy mu ufała w szerszym znaczeniu tego słowa? Nie. Chociaż musiała
docenić, że nie wykorzystał tego momentu, w którym przyciągnął ją do siebie.
Mógł ją przecież pocałować. Mógł bardziej stanowczo nalegać na to, by zostać
na noc, by wyciągnąć od niej wszystkie szczegóły ich wspólnej nocy.
S
R
Tymczasem jakoś łatwo mu przyszło się z nią rozstać. Nawet się nie pożegnał,
co tylko jeszcze bardziej ją zaintrygowało.
Jakie miał intencje? Nie mogła przestać myśleć o tym, dlaczego Van
postanowił tak nagle zakończyć ten wieczór. Ich wspólna kolacja nie pomogła
mu odtworzyć wydarzeń z tamtego weekendu.
To prawda, omówili kilka tematów, ale wbrew temu, czego się
spodziewała, nie starał się wydobyć od niej szczegółów o tym, co robili albo co
jedli. Rozumiała jego potrzebę wiedzy, bo wiedziała, jakim jest człowiekiem.
Musi znać fakty, kontrolować swoje życie i nigdy się nie poddawać.
Dlaczego nie chciał się dowiedzieć więcej? Dlaczego nie wykorzystał tej
okazji? A może dzisiejszy wieczór był dopiero początkiem? Może, gdy się
obudzi jutro rano, znów zapuka do niej, tym razem ze śniadaniem?
Patrząc w mroczną noc, zdała sobie sprawę, że przestał padać deszcz i
cisza, jaka zapadła, była przerażająca. Odeszła od okna, by się zaszyć w
bezpiecznym wnętrzu willi. Obecność Donovana wzbudziła w niej
niebezpieczne reakcje. Potrafił w niej wywołać dziwną mieszankę siły i słabo-
ści, bezpieczeństwa i niepewności, tak jakby wiedziała, czego pragnie,
jednocześnie bojąc się to okazać.
Musiała uciec. Musiała wrócić do Aleksa i tej świetlanej przyszłości,
która miała rozwiązać wszystkie jej problemy. Jutro, jeżeli w końcu przestanie
padać.
Stanęła przy oknie i pomyślała o wszystkim, co ryzykowała, decydując
się na przyjazd tutaj. Zawiodła Aleksa, matkę, wszystkich, którzy byli dla niej
ważni. Tak, zdecyduje się na popłynięcie motorówką. Właściwie to gdyby ktoś
jej dał teraz canoe i wręczył wiosło, wskoczyłaby do niego i powiosłować
prosto do domu.
S
R
To tylko łódz, powtarzała sobie. Krótka podróż przez zatokę. Czy to
naprawdę takie straszne?
- Nie znam żadnej sensownej kobiety, która byłaby niepunktualna, więc
jestem w stanie poczekać jeszcze najwyżej pięć minut.
- Zapewniam cię, że ta jest sensowna - powiedział Van do właściciela
łodzi, który przedstawił się jako Gilly. - Niech zgadnę: jeżeli się nie zjawi tutaj
do jedenastej, to nie płynie?
- Ty tu rządzisz - stwierdził Gilly. - Krzyknij, jak będziemy mogli
odpływać.
Luksusowa łódz była czymś więcej niż zwykłą motorówką, której
spodziewał się Van, ale Gilly wytłumaczył, że na co dzień pływa raczej z
wędkarzami lub turystami, a nie odgrywa roli prowizorycznego promu na [ Pobierz całość w formacie PDF ]
