Janice Kaiser Dramat w Hollywood
Williams Charles W biegu
Jack L. Chalker Changewinds 1 When the Changewinds Blow
ks. prof. dr hab. Czesław S. Bartnik Rozczarowanie
Hitchcock_Alfred_ _PTD_30_ _Tajemnica_futrzanego_misia
tn travelling
Alan Dean Foster Sagramanda
Sullivan Vernon [Vian Boris] I wykośÂ„czymy wszystkich obrzydliwców
Griffin G. Edward, The Future is Calling (2008)
Radley Tessa To tylko seks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zapłacić zaraz po rozpoczęciu zdjęć, ale Firepower wstrzymała wszystkie wypłaty. Jak tylko
nam zapłacą, też dostaniesz forsę.
- W porzÄ…dku, Jon.
- Bardzo bym chciał, żebyś przyjechał zobaczyć bar i hotel, w którym kręcimy.
Wyobraz sobie, zaangażowaliśmy prawdziwą klientelę baru. Wszystkich zakwaterowaliśmy
w naszym hotelu. Zobaczysz, przypadnÄ… ci do gustu.
- Zajrzymy do was w poniedziałek...
- Miałem jeszcze parę pomniejszych kłopotów z Jackiem.
- Co takiego, na przykład?
- %7łądał opalenizny, kapelusika z wąskim rondem i włosów związanych w ogonek...
- Nie wierzÄ™...
- Serio. Bóg wie ile godzin trwało, zanim mu to wyperswadowałem. Zobacz tylko, w
czym chciał wystąpić!
Sięgnął do teczki i włożył na nos ogromne okulary przeciwsłoneczne, z zielonymi
plastykowymi oprawkami w kształcie palmy.
- Czy on oszalał? - zdumiałem się. - W całej Kalifornii ze świecą nie znalazłbyś
człowieka, który włożyłby coś takiego.
- To samo mu powiedziałem. Zażądał, żeby mu pozwolono włożyć okulary jeden raz,
chociaż na chwilę. NIE MO%7łECIE POZBAWIA MNIE JAJEC! - wrzeszczał na mnie.
- Nie mam najmniejszego zamiaru pozbawiać Jacka jajec - oświadczyłem. - Wymyślę
jakąś scenę, w której będzie mógł włożyć te swoje okulary.
- Dasz mi te sceny, jak tylko będziesz miał gotowe?
- WezmÄ™ siÄ™ za nie wieczorem.
Nalałem jeszcze jedną kolejkę.
- Jak siÄ™ miewa François?
- Słyszałeś już, że stracił 60 tysięcy na swojej ćwiczebnej ruletce?
- Słyszałem.
- No więc jakoś się z tego wygrzebał. Jest teraz 6 tysięcy dolarów do przodu i nastrój
bardzo mu się poprawił.
- To świetnie.
Wiara, wytrwałość i szczęście - to wszystko, czego człowiekowi trzeba.
28
Zdjęcia miały się zacząć od Culver City. Tam znajdował się bar i hotel z moim
pokojem. Dalsze zdjęcia mieli kręcić w okolicach Alvorado Street, gdzie znajdowało się
mieszkanie głównej bohaterki.
Pózniej planowano wykorzystać bar na rogu Szóstej i Vermont, ale pierwsze zdjęcia
miały być nakręcone w Culver City.
Jon oprowadził nas po hotelu, który przypominał swój pierwowzór. W hotelu
zakwaterowano załogę baru. Bar mieścił się na parterze. Przystanęliśmy, rozglądając się po
lokalu.
- Jak ci się podoba? - spytał Jon.
- Szalenie. Zdarzało mi się mieszkać w gorszych miejscach.
- Wiem coś o tym - westchnęła Sara. - Widywałam te miejsca.
Udaliśmy się do pokoju na piętrze.
- ProszÄ™ bardzo. Czy coÅ› ci to przypomina?
Pokój, jak wiele podobnych mu pokoi, był pomalowany na szaro. Podarte firanki, stół
i krzesło. Lodówka pokryta grubą warstwą brudu. %7łałosne, zapadnięte łóżko.
- Doskonała robota, Jon. To jest dokładnie ten pokój.
Zrobiło mi się trochę smutno, że nigdy już nie będę młody, że to wszystko już się nie
powtórzy: picie, bójki, pierwsze przymiarki do pisania. W młodości człowiek potrafi znieść
niezłe wciry. Jedzenie się nie liczyło. Liczyło się tylko picie i pisanie na maszynie. Musiałem
być szalony, ale szaleństwo przybiera niejedną postać. Niektóre z nich mają pewien urok.
Głodowałem, żeby mieć więcej czasu na pisanie. Nikt już teraz tego nie robi. Patrząc na stół,
zobaczyłem przy nim siebie samego sprzed lat. Byłem szalony. Wiedziałem o tym i w ogóle
się tym nie przejmowałem.
- Chodzmy na dół popatrzeć na bar...
Zeszliśmy na dół. Załoga, która miała wystąpić w filmie, siedziała już popijając.
- Klapnijmy, Saro. Do zobaczenia, Jon...
Barman zapoznał nas z załogą. Byli tam Potwór, Potworek, Poślizg, Buffo, Psiagłowa,
Pani Lila, Wymach, Klara i inni.
Sara spytała Poślizga, co pije.
- Wygląda interesująco - zauważyła.
- Przylądek Cod. Wódka z sokiem porzeczkowym.
- Poproszę Przylądek Cod - zwróciła się Sara do barmana imieniem Kowboj Kai.
- Vodka 7 - rzuciłem Kowbojowi Kai.
Wypiliśmy kilka kolejek. Potwór sprzedał mi opowieść o tym, jak cała załoga wdała
się w bójkę z policją. Niezła historia. Co więcej, widać było, że nie łże.
Wezwano aktorów i ekipę na lunch. Załoga nie ruszyła się ze stołków.
- Chodzmy coś przekąsić - powiedziałem do Sary.
Tylnym wyjściem wydostaliśmy się z hotelu od strony wschodniej. Rozstawiono tam
wielki stół piknikowy. Przy stole siedzieli już statyści, technicy, fizyczni i tym podobni.
%7łarcie wyglądało przyzwoicie. Jon czekał na nas. Wszyscy troje wzięliśmy swoje porcje z
barobusu i poszliśmy na koniec stołu. W pewnej chwili Jon zatrzymał się przy samotnie
jedzącym lunch mężczyznie. Dokonał prezentacji:
- Lance Edwards...
Edwards skinął niedbale głową i zabrał się z powrotem za swój befsztyk.
Usiedliśmy przy końcu stołu. Edwards był jednym z współproducentów.
- Ten cały Edwards zachowuje się jak skończony kutas - stwierdziłem.
- Jest bardzo nieśmiały - wyjaśnił Jon. - To jeden z ludzi, których Friedman usiłował
się pozbyć.
- Kto wie, czy nie miał racji.
- Hank - upomniała mnie Sara - nawet nie znasz faceta.
WziÄ…Å‚em siÄ™ za piwo.
- Zjedz coś - przypomniała Sara.
Wyraznie miała zamiar, dla mojego dobra czy na zgubę, wydłużyć mi życie o 10 lat.
- Będziemy teraz kręcić scenę z Jackiem w pokoju. Dobrze, żebyś przyszedł
popatrzeć.
- Mamy zamiar wrócić do baru, jak zjemy. Przyślijcie kogoś po nas.
- Dobra - zgodził się Jon.
Po lunchu poszliśmy obejrzeć hotel z drugiej strony. Towarzyszył nam Jon. Przy
krawężniku stało zaparkowanych kilka przyczep kempingowych. Najpierw zobaczyliśmy
rolls - royce'a Jacka, a za nim wielkÄ… srebrnÄ… przyczepÄ™ z napisem JACK BLEDSOE na
drzwiach.
- Zobaczcie - powiedział Jon - z dachu sterczy peryskop, żeby mógł widzieć, kto idzie.
- Rany...
- Słuchajcie, muszę iść wszystko przygotować...
- W porzÄ…dku... Na razie...
Zabawna rzecz, z angielszczyzny Jona coraz bardziej ulatniał się francuski akcent. Tu,
w Ameryce, mówił wyłącznie po angielsku. Trochę mnie to martwiło.
Nagle otwarły się drzwi przyczepy. Stał w nich sam Jack.
- Cześć. Włazcie do środka.
Weszliśmy do przyczepy. W środku grał telewizor. Program oglądała wyciągnięta na
łóżku piętrowym dziewczyna.
- Poznajcie Cleo. Kupiłem jej motor. Jezdzimy razem.
W nogach łóżka siedział facet.
- Mój brat Doug.
Podszedłem do Douga, machnąłem mu pięścią przed nosem i zadałem w powietrzu
kilka bokserskich ciosów. Popatrzył na mnie bez słowa. Trzymał dystans. I fajnie. Lubię takie
typy.
- Masz coś do picia? - spytałem Jacka.
- Jasne.
Wyciągnął napoczętą whisky, zmieszał z wodą.
- Dzięki...
- Napijesz się? - spytał Sarę.
- Dziękuję, nie lubię mieszać alkoholi.
- Leci dzisiaj na Przylądku Cod - wyjaśniłem.
- Rozumiem...
Usiedliśmy z Sarą. Whisky była jak trzeba.
- Fajnie tu jest - zauważyłem.
- Możesz tu siedzieć, dokąd zechcesz - zaoferował Jack.
- Może zostanę na zawsze...
Jack obdarzył mnie swoim słynnym uśmiechem.
- Braciszek nie należy do rozmownych, co?
- Ano nie.
- Trzyma dystans.
- Taa...
- Jak tam, Jack, nauczyłeś się roli?
- Zawsze przeglądam rolę dopiero w ostatniej chwili. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
