Anderson Kevin J. & Moesta Rebecca OblÄĹźenie akademii jedi
Rebecca Winters Ĺlepy na miĹoĹÄ
021 Copeland Lori Krowki oraz inne slodycze
Flint, Eric Ring of Fire SS anth Grantville Gazette Vol 4
From NY 3 17 05 Sauter ch04 08 mbw
Clint Eastwood
Austin, Lena [Deadly Sins] Pr
William_Shekespeare Enrique_IV
0911. Radley Tessa Ród Saxonów 03 Pod dobrć opiekćÂ
Lembowicz Tadeusz Neseser Marii Visconti
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Wez sobie sam!
Natychmiast uświadomiła sobie swój błąd. On zobaczy, że płakała. Odwróciła
się do zlewu i zaczęła zmywać talerze. Owen nalał sobie herbaty.
A przy okazji, dlaczego nosisz inne nazwisko? Jego głos brzmiał spokojnie.
Jesteś mężatką? Rozwódką?
Ani jedno, ani drugie.
Spojrzała na niego. Na widok jej udręczonych oczu na jego twarzy odmalowała
się jakby troska. Poczuła, że łzy znów napływają i odwróciła się za pózno. Jak
ma zachować godność?
Posłuchaj, Alanno, spróbuję ci pomóc powiedział cicho.
Nikt cię nie prosi rzuciła oschle, wciąż odwrócona do niego plecami.
Mimo to chcę pomóc.
Od kiedy? spytała najzjadliwiej, jak potrafiła. Od dwudziestu sekund?
Nie. Nie bądz jędzą. To do ciebie nie pasuje.
A co do mnie pasuje? Pokora?
Nie odwracała się. Usłyszała, jak westchnął.
Nie zapominaj, że ja prowadziłem dochodzenie. Naprawdę rozumiem...
Coś może i rozumiesz. Ale nie możesz rozumieć, jak bardzo byliśmy
zdruzgotani... cala rodzina. O wszystko musieliśmy zawsze walczyć. Nie możemy
sobie pozwolić, żeby stracić cokolwiek, a już zwłaszcza dobre imię, od którego
zależą nasze środki egzystencji.
Wrócimy do tego pózniej, kiedy ochłoniemy i będziemy mogli rozmawiać
spokojnie, dobrze? Przyznaję, że nie miałem prawa niczego ci insynuować
powiedział łagodnie.
Istny kameleon; znowu kompletnie zmienił nastrój.
Nie dotykaj mnie.
Strąciła rękę, którą położył jej na ramieniu.
Bądzmy znów przyjaciółmi. Przecież byliśmy przyjaciółmi.
Była bliska płaczu. I nie całkiem z powodu Tima.
Idz stąd, proszę.
Nie!
Nagle otworzyły się drzwi od łącznika i do mieszkania wtargnęła hałaśliwie
Bonnie Mae. Po raz pierwszy bez zaproszenia.
Cześć. Jedno spojrzenie jej wystarczyło. Przyszłam zobaczyć, co z wami,
bo sumienie nie dawało mi spokoju. To przecież wszystko przeze mnie. Płakałaś,
Alanno... No, no. Nie powinieneś był, doktorku. Nie mogę patrzeć, jak się nad nią
znęcasz.
On myśli, że skoro mam już informacje, skorzystam z pierwszej okazji, żeby
uciec, Bonnie. A ja...
Ale głupek! No, a teraz wszyscy idziemy na tańce do sali parafialnej. Na kilka
godzin zapominamy o tym miejscu. Skip nas zastąpi, już z nim to załatwiłam. Nie
przepada za tańcami. A ty, doktorku, masz się nią opiekować. Nie ma gadania.
W sali parafialnej ludzie tłoczyli się pod ścianami. Zrodek został wolny do
tańca. Było hałaśliwie, ciepło, przyjemnie. Biała mgiełka dymu z papierosów
unosiła się pod sufitem i mieszała z dymem z kotłów ustawionych na zewnątrz, by
odstraszać tysiące komarów, które napływały z rozkwitającej tundry.
Na niskim podium obok baru stało dwóch skrzypków i akordeonista. Stary,
pomarszczony wodzirej wykrzykiwał do mikrofonu tradycyjne taneczne instrukcje.
Chuck, wielki i brodaty, solidny kawał chłopa", jak go określił Greg Farley,
poprowadził Alannę w sam środek wiru. Przyjemnie było czuć, jak bawełniana
spódniczka okręca się w tańcu wokół jej nóg... i wiedzieć, że Owen Bentall został
tymczasem we wprawnych szponach Bonnie Mae.
Rozdział 9
Przez kilka następnych tygodni niewiele spała. Z niemal masochistyczną
przyjemnością witała każdą pracę, jaka się nadarzyła. Mieszkanie wydawało się za
małe dla nich dwojga, choć ani on, ani ona nie wracali do przedmiotu sporu.
We wtorek wieczorem zostali wezwani do cesarskiego cięcia. To był dyżur
Owena. Ona już spała, gdy zadzwonił.
Czy możesz tu przyjść i skrzyżować krew? Lynne Nanchook zaczęła rodzić.
Och, nie!
W tej chwili wydaje się, że nie ma zagrożenia dla dziecka. Tętno płodowe jest
prawidłowe. Problem zacznie Się pózniej... czuwanie nad wcześniakiem przez
dwadzieścia cztery godziny na dobę. Lynne siedziała w domu, dopóki wody nie
odeszły mówił głosem, który zdradzał zdenerwowanie. Jest to jakiś sposób,
żeby uniknąć wyjazdu do miasta.
Przecież nie mogła powstrzymać porodu. Alanna odruchowo wzięła Inuitkę
w obronę, choć zdawała sobie sprawę, że Owen ma przynajmniej w części rację.
Dobrze, już idę. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
