Arthur D Howden & Robert Louis Stevenson Porto Bello Gold (pdf)
KoĹciuszko_Robert_ _Wojownik_Trzech_ĹwiatĂłw_03_ _Tata
Czarna Legenda DziejĂłw Polski â Jerzy Robert Nowak
C Howard Robert Conan i Bogowie Bal Sagoth
Forward, Robert L Rocheworld 3 Ocean Under the Ice
Chazan, Robert God, Humanity, and History
Howard Robert E Tygrysy morza
Heinlein, Robert A The Puppet Masters
Howard, Robert E Conan el Cimmerio
Roberts Alison Rajska wyspa
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
pełen ludzi, to znaczy wró\ek i czarnoksię\ników, a jego \ona siedziała na sofie z
miną jakby nigdy nic, mimo i\ poród zaczął się ju\ dobre trzy godziny temu. - Mo\e
to był fałszywy alarm.
Camilla, w balowej sukni z cekinami, uderzyła go w ramię wachlarzem ze strusich
piór.
- Zostaw to Anie, drogi chłopcze. Ju\ ona się wszystkim zajmie. Sebastiana rodziłam
trzynaście godzin. Zmialiśmy się pózniej z tego, pamiętasz, Douglas?
- Dopiero po tym jak przestałaś mnie przeklinać, moje serce.
- To całkiem zrozumiałe. - Camilla poszła do kuchni, \eby zajrzeć do zapiekanki. Jej
zdaniem Ana zawsze dodawała za mało szałwi.
- Gdyby nie to, \e była zajęta czym innym, zamieniłaby mnie w je\ozwierza - wyznał
Nashowi Douglas.
- Dzięki. Zaraz się lepiej poczułem mruknął Nash.
Douglas poklepał go serdecznie po plecach.
- Po to tu jesteśmy, Dash.
- Nash.
- Rzeczywiście. - Douglas uśmiechnął się dobrotliwie.
- Mamo! - Morgana ścisnęła matkę za rękę. - Idz i ratuj Nasha przed wujem
Douglasem. Biedak minę ma nietęgą.
Bryna odło\yła szkicownik.
- Mam poprosić tatę, \eby wziął go na spacer?
- Zwietny pomysł. - Morgana westchnęła z wdzięcznością, kiedy Ana zaczęła jej
masować ramiona. - Na razie nic tu po nim.
Ojciec Any, Padrick, opadł na zwolnione przez Brynę krzesło.
- Jak się miewa nasza dziewczynka?
- Całkiem dobrze. Na razie. Ale myślę, \e niedługo ju\ się zacznie. - Morgana
nachyliła się i pocałowała go w pulchny policzek. - Cieszę się, \e tu jesteście.
- Nie mógłbym być nigdzie indziej. - Padrick kojącym gestem poło\ył jej rękę na
brzuchu, po czym uśmiechnął się do Any. - A jak ty się miewasz, moje maleństwo?
Jesteś śliczna jak z obrazka. To po tatusiu, prawda?
- Oczywiście, \e tak. - Ana zorientowała się, \e Morgana zaczyna mieć skurcze, i
chwyciła ją mocno za ramiona. - Oddychaj głęboko, kochanie.
- Mo\e dać jej ziółka? - zapytał Padrick.
- Jeszcze nie. Na razie radzi sobie całkiem niezle. Mógłbyś mi za to podać mój
woreczek. Potrzebne mi kryształy.
- Ju\ się robi. - Padrick wstał, machnął ręką i zademonstrował łody\kę fioletowych
wrzosów. - Skąd to się wzięło? Potrzymaj to przez moment, bo ja mam co innego do
roboty.
Morgana przytuliła wrzosy do policzka.
- Padrick to najmilszy człowiek na świecie.
- Będzie rozpieszczał twoje maluchy jak nikt. Papa uwielbia dzieci. - Ana wyczuła, \e
bóle Morgany zaczynają się nasilać. - Myślę, \e niedługo powinnaś iść na górę.
- Jeszcze nie. - Morgana chwyciła ją za rękę. Tak mi tu z wami dobrze. - Gdzie
ciocia Maureen?
- Mama jest w kuchni. Pewnie kłóci się z ciocią Camillą nad zapiekanką.
Morgana jęknęła i zamknęła oczy.
- Bo\e, mogłabym zjeść całe tony.
- Pózniej - obiecała jej Ana i podniosła oczy. Od drzwi słychać było szczęk
łańcuchów i potępieńcze jęki.
- Ktoś przyszedł.
- Biedny Nash. Nie miał okazji nacieszyć się swoimi pomysłami. Czy to Sebastian?
Ana odwróciła głowę.
- Aha. Razem z Mel krytykują hologramy. A teraz śmieją się z maszynki do
puszczania dymu i nietoperzy.
Sebastian energicznie wkroczył do pokoju.
- Amatorzy!
- A Lydia tak się przestraszyła, \e krzyczała bez końca - opowiadała Jessie o
zbudowanym w szkole nawiedzonym zamczysku. - A potem Frankie zjadł tak du\o
ciastek, \e a\ zwymiotował.
- To dopiero historia. - śeby zapobiec podobnym przygodom, Boone ju\ wcześniej
schował połowę słodyczy, które Jessie uzbierała do torby, odwiedzając w przebraniu
sąsiadów.
- Mój kostium był najładniejszy. - Kiedy wysiedli z samochodu przed domem
Morgany, Jessie okręciła się na pięcie tak, \e ró\owy materiał zawirował wokół jej
drobnej figurki. Zadowolony z siebie, Boone przykucnął, \eby przypiąć jej skrzydła z
aluminiowej folii. Przygotowanie kostiumu zajęło mu prawie dwa dni. Ale patrząc na
córkę, uznał, \e było warto.
Jessie uderzyła go w ramię tekturową ró\d\ką.
- Teraz jesteś moim księciem z bajki.
- A przedtem kim byłem?
- Brzydką ropuchą. - Jessie zapiszczała, kiedy uszczypnął ją w czubek nosa. - Jak
myślisz, co powie Ana? Czy pozna, \e to ja?
- Na pewno nie. Ja sam ciebie nie poznaję. - Po wspólnej naradzie zrezygnowali z
maski i Boone pomalował jej policzki na ró\owo, usta na czerwono, a powieki na
złoto.
- Poznamy całą rodzinę - przypomniała mu Jessie, jakby potrafił o tym zapomnieć. Od
tygodnia perspektywa tego spotkania napawała go lękiem. - A ja znowu zobaczę psa i
kota Morgany.
- Tak. - Boone próbował udawać, \e pies go nie niepokoi. Wprawdzie Pan wyglądał
jak prawdziwy wilk, ale podczas ostatniej wizyty był bardzo przyjazny i łagodny.
- To będzie najlepsze przyjęcie na Halloween, jakie miałam. - Jessie wspięła się na
palce i nacisnęła dzwonek. Zza drzwi rozległy się jęki i szczęk łańcucha.
Drzwi otworzył starszawy, łysiejący jegomość o wesołych oczach. Spojrzał na Jessie i
zahuczał:
- Witaj w nawiedzonym zamczysku. Wejście na własne ryzyko.
Jessie miała oczy wielkie jak spodki.
- Naprawdę jest nawiedzony?
- Wejdz... jeśli masz dość odwagi. Przykucnął i nagle wyciągnął z rękawa
puszystego wypchanego królika.
- Och! - Jessie, zachwycona, przytuliła go do policzka. - Czy pan jest magikiem?
- Oczywiście, \e tak. Jak wszyscy.
- Ja jestem dobrą wró\ką.
- To ładnie. A to twój narzeczony? Mę\czyzna podniósł oczy na Boone'a.
- Nie - zachichotała Jessie. - To mój tatuś. A ja, tak naprawdę, jestem Jessie.
- A ja, tak naprawdę, jestem Padrick.
Padrick wyprostował się i choć oczy miał nadal pełne radości, Boone był pewny, \e
starannie go taksują.
- A pan?
- Nazywam się Sawyer. - Boone wyciągnął rękę.
- Boone Sawyer. Jesteśmy sąsiadami Anastasii.
- Powiadasz, sąsiadami? Ale to chyba nie wszystko. Wejdzcie, proszę. - Ujął Jessie za
rękę. - Chodz, zobaczymy, co my tu dla ciebie mamy.
- Duchy! - wykrzyknęła nagle Jessie. Zobacz tato, duchy!
- Całkiem niezła robota jak na amatora - stwierdził Padrick. - A tak przy okazji, Ana
właśnie zabrała Morganę i Nasha na górę. Dziś w nocy urodzą się nam bliznięta.
Maureen, kwiatuszku, poznaj sąsiadów Any.
Postawna amazonka w szkarłatnym turbanie wyłoniła się z kuchni i ruszyła w ich
stronę. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
