Christie Agatha śÂmierć w chmurach
006 Romantyczne podróśźe Wood Sara Wenecki ksić śźe
Loius L'Amour Trail to Crazy Man
M L N Hanover Black Sun's Daughter 01 Unclean Spirits
A.J.Quinnell Szlak śÂez
0886. Jameson Bronwyn W poszukiwaniu wspomnieśÂ
Butler Nancy 75 Cudowna kuracja
Piper Vaughn & MJ O'Shea Lucky Moon 1 Moonlight Becomes You
Isaac Asimov's Caliban 1 Caliban
John Dalmas Yngling 3 The Circle of Power
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
kaskadą Lanthir Lamath koło domu Diora iskrzyły się odblaskiem gwiazd.
W tym czasie rozeszła się szybko wieść, że znaczny zastęp krasnoludów
w wojennym rynsztunku zeszedł z gór i po Kamiennej Grobli przeprawił się na za-
chodni brzeg Gelionu. Pogłoski te dotarły też do uszu Berena i Luthien, a wkrótce
potem przybył wysłaniec z Doriathu z wieścią o nieszczęściach, które dotknęły to
królestwo.
Beren natychmiast poderwał się na ratunek i opuścił Tol Galen wraz ze swym
synem Diorem; ruszyli na północ ku rzece Askar, a przyłączyło się do nich wielu
Elfów Zielonych z Ossiriandu.
Toteż gdy mieszkańcy Nogrodu wracając z Menegrothu z mocno wyszczer-
bionymi szeregami doszli do Sarn Athrad, zaatakowali ich niewidzialni przeciw-
nicy. Krasnoludowie, obciążeni łupem, wspinali się właśnie na wysoką skarpę
Gelionu, gdy nagle las dokoła rozbrzmiał głosami rogów, a ze wszystkich stron
sypnęły się strzały elfów. Wielu krasnoludów zginęło już w pierwszym natarciu,
lecz ci, co ocaleli z zastawionej pułapki, trzymali się razem i uciekali na wschód,
ku górom. A gdy się pięli na długi stok pod górą Dolmed, na ich spotkanie wyszli
Pasterze Drzew i zapędzili krasnoludów w cień lasów rosnących na Ered Lindon;
218
podobno ani jeden wojownik z Nogrodu nie trafił nigdy na wysokie przełęcze
prowadzące do ich rodzinnych osiedli.
Pod Sarn Athrad Beren stoczył swój ostatni bój, własną ręką zabił władcę
Nogrodu i odebrał mu Naszyjnik Krasnoludów, lecz krasnolud przed śmiercią
rzucił klątwę na cały skarb z Doriathu.
Beren z podziwem patrzał na klejnot Feanora, ten sam klejnot, który niegdyś
wyciął z żelaznej korony Morgotha, a który teraz świecił wśród złota i drogich ka-
mieni, oprawiony w łańcuch misternej roboty krasnoludzkiej; obmył go do czysta
z krwi w nurtach rzeki. A gdy się wszystko skończyło, skarby Doriathu zostały za-
topione w Askarze i odtąd rzeka ta nazywała się Rathloriel, co znaczy Złote Aoże;
lecz Nauglamir wziął Beren ze sobą, powracając na Tol Galen. Niewiele pociechy
dała Luthien wieść, że wódz armii Nogrodu poległ i że wraz z nim zginęło wielu
krasnoludów, ale opowieść i pieśni mówią, że Luthien w naszyjniku z nieśmiertel-
nym klejnotem olśniewała pięknością i blaskiem, jakich nigdy nie widziano poza
królestwem Valinoru; na jakiś czas Kraina %7łyjących Umarłych stała się jak gdyby
wizją krainy Valarów i żadne inne miejsce nie mogło się z nią równać, tak była
piękna, urodzajna i nasycona światłem.
Wtedy to Dior, spadkobierca Thingola, pożegnał Berena i Luthien, by wyru-
szyć z Lanthir Lamath wraz z Nimloth do Menegrothu i tam zamieszkać; wzięli
też ze sobą synów Elureda i Elurina oraz córkę Elwingę. Sindarowie przyjęli ich
z radością, otrząsnęli się z żałoby po poległych krewniakach i zabitym królu i po
zniknięciu Meliany. Dior Eluchil zaś wziął się do pracy, aby przywrócić chwałę
królestwa Doriathu.
Pewnego jesiennego wieczora jakiś zapózniony gość zakołatał do bramy Me-
negrothu i zażądał, by go bez zwłoki zaprowadzono do króla. Był to jeden z wo-
dzów Elfów Zielonych z Ossiriandu, więc wartownicy wpuścili go i zaprowadzili
do komnaty, gdzie Dior siedział samotnie; przybysz bez słowa wręczył królo-
wi szkatułkę i odszedł. W szkatułce leżał Naszyjnik Krasnoludów z oprawionym
weń Silmarilem. Dior ujrzawszy go zrozumiał; że to jest znak, i wiedział, co mu
zwiastuje: oto Beren Erchamion i Luthien Tinuviel umarli prawdziwie i odeszli
tam, gdzie poza światem dopełnia się los rodzaju ludzkiego.
Długo wpatrywał się Dior w Silmaril, którego jego rodzice przeciw wszelkiej
nadziei odebrali straszliwemu Morgothowi, i z wielkim żalem opłakiwał ich tak
wczesną śmierć; mędrcy powiadali, że to właśnie Silmaril skrócił ich życie, bo
piękność Luthien, gdy nosiła ten klejnot, jarzyła się płomieniem zbyt jasnym dla
krainy śmiertelnych. Potem Dior wstał i gdy włożył na szyję Nauglamir, stał się
219
najpiękniejszym z synów świata pośród trzech ras: Edainów, Eldarów i Majarów.
Lecz gdy między elfami rozproszonymi po Beleriandzie rozeszła się wieść, że
Dior,
spadkobierca Thingola, nosi Naszyjnik Krasnoludów, zaczęli mówić: Oto
Silmaril Feanora znowu płonie w lasach Doriathu , a synowie Feanora przypo- [ Pobierz całość w formacie PDF ]
