Grace Carol Prezent dla szefa
Anne Perry Pogrzeb we fiolecie fragment
Bain, Darrell & Berry, Jeanine Gates 03 World of the Sex Gates
BogusśÂ‚aw WośÂ‚oszaśÂ„ski Sensacje Xx Wieku
Chalker Jack L W śÂšwiecie Studni 1 PóśÂ‚noc przy Studni Dusz (pdf)
Reichs Kathy Temperance Brennan 07 PoniedziaśÂ‚kowa śźaśÂ‚oba
Project Agreement
Lowell Elizabeth Bracia Maxwell Jesienny kochanek tom 1
eBook The Power of Concentration [Dumont,Theron Q.]
Margit Sandemo Cykl Saga o Ludziach Lodu (38) Urwany śÂ›lad
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
przed mszą z powrotem do Dunniegray - poinformowała có
reczkÄ™ Honor.
Mała skrzywiła smutno buzię.
- Ale przecież się ze mną nie pożegnał! Zawsze przed
wyjazdem kręci nami młynka i obiecuje, że wkrótce wróci.
Zobaczysz, że mały Adam będzie płakał, jak o tym usłyszy.
- Dziewczynka pociągnęła nosem, ale dzielnie powstrzymała
łzy. - Wujek niedługo wróci, prawda, mamo?
RS
- Widać wujek miał coś bardzo pilnego do załatwienia -
powiedziała Honor, gładząc córkę po promieniście rudej
główce. - Na pewno niedługo nas odwiedzi.
Juliana wcale nie była taka pewna, czy Ian znów do nich
zawita. Przynajmniej dopóty, dopóki będzie się czuł skrępo-
wany jej obecnością. Odwróciła głowę, by nie widzieć roz-
czarowania na twarzy dziecka. Buzia maleńkiej Kit tak
wyraznie odzwierciedlała jej własne uczucia. Choć Ian po-
stąpił najmądrzej, jak było można, wiedziała, że będzie za
nim rozpaczliwie tęsknić.
Jak to możliwe, by tak silnie przywiązała się do mężczy-
zny, którego znała zaledwie jeden dzień. I jedną noc, oczy-
wiście. W tym krótkim czasie tak wiele między nimi zaszło,
wydarzyły się rzeczy, które nigdy nie powinny mieć miejsca.
Nic dobrego, a jednak nie potrafiła ich żałować, choć bardzo
tego chciała. Nawet w kaplicy nie poczuła prawdziwej skru
chy.
To prawda, że ledwie się znali, a jednak czuła, że są sobie
bliżsi niż większość ludzi, który poznali się, zaślubili i do
pełnili swego małżeństwa w sypialni. Jak to możliwe? Za-
myślona, zapatrzyła się w kubek, jakby chciała wyczytać
odpowiedz z odblasków światła tańczących na powierzchni
piwnej polewki.
Co takiego miał w sobie Ian Gray, że tak głęboko zapadł
jej w serce? Było w nim coś, co poruszyło ją już wówczas,
gdy zobaczyła go na oczy po raz pierwszy w drzwiach sieni
- ociekającego deszczem i szczerzącego zęby w beztroskim
uśmiechu człowieka, który nie ma żadnych zmartwień. Pa
miętała radosne spojrzenie, jakim ją powitał, jakby przeczu
wał, czym się skończy ta znajomość.
Zastanawiała się, czy w ogóle by się z nim wtedy przywi
tała, gdyby wiedziała, jak potoczą się wypadki. Tak, zadecy-
RS
dowała ostatecznie, zrobiłaby to jeszcze raz. Jeden po dru
gim, powtórzyłaby każdy krok, jaki popchnął ją w jego ra-
miona.
Skoro w całym swoim życiu miała spędzić tylko jedną
noc w objęciach mężczyzny, Ian był najlepszym możliwym
wyborem. Po raz pierwszy od kilku godzin Juliana poczuła
się trochę lepiej. Jeśli nawet Ian był taki czuły i namiętny tyl
ko dlatego, że liczył na jej wiano, to i tak nie miało to zna
czenia/Jakiekolwiek były jego motywy, wypełnił swoje za
danie bez zarzutu.
Przez kilka następnych tygodni Juliana starała się ukryć
przed samą sobą uczucia, jakie budził w niej Ian Gray. Sny
w których do niej wracał, były osłodą jej nocy, dni zaś upły
wały jej w kuchni, gdzie szykowano zimowe zapasy. Praco
wała od świtu do wieczora, razem z kucharkami wędząc
i marynując mięso, susząc owoce, zioła, groch, ciecierzyce
i fasolę. Uważała, że tak jak inni mieszkańcy Byelough, po
winna zarobić na swoje utrzymanie. Wiedziała, że nie musi
tego robić. Alan i Honor zapewniliby jej życie godne damy
i nie żałowaliby niczego, choćby nawet nie ruszyła palcem,
ale duma nakazywała jej pracować. Nawet wtedy, gdy ze
zmęczenia ledwo trzymała się na nogach.
Angażując wszystkie siły w żmudne zajęcia, Juliana mia
ła nadzieję, że dzięki temu zapomni o piwnych oczach peł
nych czułości i rezygnacji. Czasem nawet jej się to udawa
Å‚o... na chwilÄ™ lub dwie.
Lecz nocą chętnie witała Iana w snach. Marzenia były bo
wiem wszystkim, co jej pozostało.
Nadszedł grudzień. Serce Juliany było równie ciężkie
i równie bliskie załamania, jak gałęzie jodeł uginające się
pod ciężarem śniegu.
RS
Na pięć dni przed Wigilią Bożego Narodzenia siedziała
obok Honor w jej komnacie i haftowała kwiaty na wełnianej
sukni, gwiazdkowym prezencie dla Kit. Przesunęła palcem
po wąskim karczku sukienki i uśmiechnęła się do siebie.
Jej tęsknota za łanem nabrała szczególnego, słodko-gorz-
kiego smaku, odkąd Miana wiedziała, że ich wspólna noc
zaowocuje przyjściem na świat dziecka.
Co powie jej kuzyn, kiedy siÄ™ o tym dowie? Wygna jÄ…
z Byelough? Zażąda, by poślubiła Iana? Wiedziała, że po
winna odmówić, lecz jej stanowczość wiotczała na myśl, że
jeśli to zrobi, ich dziecko będzie dzwigać piętno nieślubnego
pochodzenia. Cokolwiek się stanie, Ian ma prawo do własnej
opinii w tej sprawie.
- Będzie tu za cztery dni - powiedziała Honor, podając
Julianie kłębek błękitnej, jedwabnej nici. - Ojciec Dennis
przyniósł dziś wiadomość.
- Kto przyjedzie? - spytała Juliana, jakby się nie domy
ślając.
Kapelan dbał o potrzeby duchowe mieszkańców obu pa
rafii, zarówno Dunniegray, jak i Byelough. A więc Ian wróci.
Juliana głęboko odetchnęła. Poczuła ulgę i radość. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
