Montgomery L. M. Emilka 03 Emilka na falach Ĺźycia
Bain, Darrell & Berry, Jeanine Gates 03 World of the Sex Gates
Chris Ewan Charlie Howard 03 Dobrego zlodzieja przewodnik po Las Vegas
Andre Norton and Mercedes Lackey Halfblood Chronicles 03 Elvenborn
Janrae Frank Lycan Blood 03 If Truth Dies [pdf]
0911. Radley Tessa RĂłd SaxonĂłw 03 Pod dobrÄ opiekÄ
KoĹciuszko_Robert_ _Wojownik_Trzech_ĹwiatĂłw_03_ _Tata
Colfer Eoin Artemis Fowl 03 Kod wiecznosci
Alastair J Archibald Grimm Dragonblaster 03 Questor (v5.0)
Foster, Alan Dean Catechist 03 A Triumph of Souls
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
nieprzytomni.
Nie stawiałbym na to stwierdził Felix.
Varek uśmiechnął się smutno.
Ani ja.
Nie zwracaj na mnie uwagi rzekł Felix. Chciałem sobie tylko
uciąć drzemkę.
Rozsiadł się ponownie.
Zanim uśniesz, czy mógłbym cię prosić, byś streścił szczegóły
dzisiejszych wydarzeń. Chcę się upewnić, że zapiszę wszystko, co trzeba.
Oczywiście powiedział Felix i zaczął jeszcze raz opowiadać całą
historię, tylko nieznacznie przesadzając.
Felix obudził się nieco pózniej, nadal na fotelu działa organowego.
Zobaczył, że jeden z inżynierów zamiatał pokład wokół niego. Ziewając i
wyciągając się, wstał i postanowił zjeść śniadanie. Podnosząc się zauważył
dokładnie pod nimi niewielką bandę konnych wojowników, jadących
najwyrazniej w kierunku, w którym leciał statek powietrzny.
Czy oni nas śledzą? spytał, wiedząc, że to głupie pytanie. Gdy
patrzył w dół, odziani w czarne zbroje jezdzcy pozostali daleko w tyle za
szybko poruszającym się okrętem.
Nie odpowiedział krasnolud ale z pewnością coś się dzieje. Przez
cały ranek przelatywaliśmy nad watahami zdążającymi w tę samą stronę.
Jakby wiedzieli dokąd zmierzamy i chcieli nas przechwycić.
To jest niemożliwe powiedział Felix, ale w głębi serca nie był tego
pewien. W końcu, któż wiedział, do czego naprawdę zdolne są siły
Chaosu?
Robi się coraz gorzej rzekł Varek nadal wyglądając przez teleskop
za okno sterówki. Są setki nowych. Teraz wydaje się, że więcej z nich
jest przed nami niż z tyłu.
Felix musiał się z tym zgodzić. Było to oczywiste nawet dla patrzącego
gołym okiem. Przez cały dzień mijali gromady zwierzoludzi, wojowników
Chaosu i innych nikczemnych stworów. Im dalej lecieli, tym częstsze
stawały się takie widoki. A wszyscy wyznawcy Ciemności brnęli w tym
samym kierunku, w którym podążał statek powietrzny. Wyglądało to tak,
jakby dano tajemny znak i zbierała się armia.
To mi się wcale nie podoba rzekł Felix. Czy oni naprawdę
wiedzą, co robią? Czy na nas czekają?
Nie sądzę, by było to prawdopodobne powiedział Borek z pewnym
rozdrażnieniem. Zasiadł w jednym z wyściełanych skórą foteli na mostku
kapitańskim i siedział tam, szarpiąc z namysłem palcami sękatej dłoni
swoją brodę. W żaden sposób nie mogli dowiedzieć się o naszym
przybyciu. Na pokładzie tego statku nie ma zdrajców. Nikt nie dowiedział
się o naszych planach zanim nie wyruszyliśmy, a nawet jeśli, z pewnością
wieści nie biegną szybciej, niż my lecimy.
Głos starego krasnoluda brzmiał tak, jakby starał się on przekonać
samego siebie. Felix bez trudu znajdował luki w jego argumentacji.
Schreiber wiedział o ich celu, podobnie jak Straghov i każdy z jego
podwładnych. Czarodziejstwo jest w stanie przesłać wiadomość nawet
szybciej, niż leci statek. Jeszcze prościej było założyć, że wyznawcy
Chaosu mieli wizjonerów, którzy potrafili przewidzieć przyszłość.
Czasami Felixa dziwiło, jak szybko i łatwo potrafił znajdować gorszą
stronę sytuacji.
Zakładamy, że to jest związane z nami mówił dalej Borek. Nie ma
na to jednak dowodu. Może mają swoje powody, by gromadzić się wzdłuż
naszej trasy.
A jakież to mogą być powody?
Nie wiem, ale jestem pewien, że jeśli tak jest w istocie, to wkrótce je
poznamy.
Gdy statek powietrzny leciał dalej, watahy stawały się coraz liczniejsze,
jakby wiele mniejszych grup wyznawców Chaosu spotkało się i skupiło
tworząc większe jednostki. W niektórych bandach widać było nawet tuzin
sztandarów łopoczących na wietrze.
Coraz częstszym widokiem wśród stworów poniżej, stawały się
groteskowe istoty. Felix widział dziwnych wojowników, częściowo
mężczyzn, częściowo kobiety z ogromnymi szczypcami, jak u kraba.
Jechali na podskakujących dwunożnych stworzeniach z długimi
wywieszonymi jęzorami. Gdy spoglądał przez teleskop wysoko nad nimi,
oddziały tej demonicznej kawalerii zaczęły ścigać rozproszoną bandę
mutantów Ich paskudne wierzchowce wyrzucały naprzód swoje długie,
lepkie języki, łapały ofiary i rzucały je na szczypce swoich panów, lub
pań, w sposób, w jaki niektóre jaszczurki z dżungli łapią muchy.
Dziwne, jaskrawo kolorowe stwory, których ohydnie przesadne twarze
zdawały się wychodzić bezpośrednio ze środka korpusów, szły przez jasne [ Pobierz całość w formacie PDF ]
