685. London Cait Przytul mnie mocno
Jack London Iron Heel
Jack London The Sea Wolf
London, Jack Crucero del Snark
Eo Capek, Karel Nau fabeloj
Eo Wood, Willy Blua sango
1029. DUO McKay Emily Najlepszy w śÂ›wiecie seks
00000181 śąeromski Syzyfowe prace
W obronie wegetarianizmu. Czas, żeby fakty mówiły same za siebie
Historical Dictionary of Mediev Iqt
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
malmolan objekton prematan kontraû la lumboj, kaj voço
malantaû li blekis:
Levu la manojn!
Estis Jimo. Omaro kaj Sventon levis la manojn, la tri çan-
ta¸istoj mallevis la manojn. En unu mano Jimo tenis la pisto-
lon, per la alia li tenis la altan çapelon, kvazaû ¸i estus krem-
kruço.
Dum Jimo kontrolis Sventon kaj Omaron, Nivalo kaj liaj
helpantoj kolektis çiujn pistolojn. Sventon kaj Omaro devis
74
SVENTON EN LONDONO
eLIBRO
stari¸i kun levitaj manoj en angulo. La aliaj kolekti¸is çe la
tablo, kie ili havis çiujn pistolojn en oportuna distanco, se
Sventon kaj Omaro estus maltrankvilaj.
Kiel dirite, estas tiel, ke ni renkonti¸as kelkfoje, diris Ni-
valo per sia pepaça voço, kaj çiuj çanta¸istoj eksplodis en ri-
dego, tiel ke la plafono povus levi¸i.
Sventon kaj Omaro staris silentaj.
Estas tiel, ke ni povas renkonti¸i iom, de temp al tem-
po, pepaçis Nivalo, kaj la aliaj ridis, tiel ke la plafono povus
disfali.
Tiam aûdi¸is voço de unu el la fenestroj:
Estas pli bone levi la manojn eble. Estis lordo Hubardo.
Nivalo, Briljanto, Tomaso kaj Jimo levis konsternitaj la ma-
nojn. Sventon kaj Omaro mallevis la manojn. Lordo Hubar-
do, kiu malfermis la lukon, sen ke iu rimarku tion, kuÿis vi-
za¸altere sur la trotuaro kaj rigardis en la kelon kun pistolo
en la mano. Oni vidis preskaû nur liajn pendantajn ru¸bru-
najn lipharojn en la malvasta aperturo.
Venis ¸uste hejmen el la klubo, kiam mi ricevis tiun çi
adreson de Diko kaj Maria, li diris. Pli bone, ke vi levu ambaû
manojn eble, li diris kaj svingis per pistolo al Jimo, kiu an-
koraû tenis la çapelon kiel kruço antaû si. Sen pripenso Jimo
metis la çapelon sur la kapon kaj tri mezuroj da kremo je çies
surprizo fluis suben sur lian viza¸on.
Sventon esploris la poÿojn de Jimo, sed trovis nur pakaîon
da malbonodora fiÿo, kiu similis al fumaîfiÿo.
Sventon kaj Lordo Hubardo kontrolis la tutan bandon,
dum Omaro iris al cigarbutiko kaj telefonis al Scotland Yard.
Ne daûris longe, antaû ol oni aûdis policaûtojn brui sur la
strato. La bruo çesis, bremsoj grincis, aûtopordoj klakfermi¸is
75
SVENTON EN LONDONO
eLIBRO
kaj sinjoro Omaro gvidis kun orientana ¸entileco la polici-
stojn en la kelon. Estis granda amaso da policistoj, ili venis en
longa vico tra la pasejo. Unue venis granda kaj afabla çefpo-
licisto.
Çu estas çi tie, kie estas iom da implikaîo? li diris. Sed
vidu, Jimo! Jam pasis longa tempo. La tri aliajn li ne rekonis,
sed en unu el la fenestrotruoj li ekvidis konatan viza¸on. Bo-
nan tagmezon, li diris kaj metis du fingrojn al la pinta kasko.
Malvarmetan veteron ni havas!
Povus esti iom pli varme, diris Hubardo supre en la truo.
Vere bongustos taso da varma teo, kiam ni venos hejmen.
¯uste kion mi çiam kutimas diri, deklaris la çefpolicisto.
Sed pri kio temas nun? Li çirkaûrigardis kaj gratis sin malan-
taû la orelo. xajnas kvazaû estus iom da implikaîo çi tie.
Privatdetektivo Sventon alpaÿis.
Mia nomo, diris Sventon, estas Sventon.
Çiuj policistoj mirigite rigardis Sventon. Ili jam aûdis pri li.
Forkonduku çi tiujn kvar. Mi poste liveros raporton.
Jes, sinjoro Sventon, fari¸os, diris la çefpolicisto kaj metis
du fingrojn al la pinta kasko.
Estas bone, knaboj, nun vi helpas vin mem, diris Sven-
ton al la policistoj kaj ÿovis la kavaleripistolon en la poÿon.
Nalo Smito-Nivalo, Franco Briljanto, Tomaso Larsono kaj
Jimo estis forkondukataj. La eta kolera Nivalo rigardaçis per-
fide en çiujn direktojn. Li ternis trifoje.
Permesu al mi, diris Omaro kaj forprenis ÿnureton de la
jako de Nivalo. Laû mia modesta opinio la ÿnureto verÿajne
ne plu estas bezonata por la esplorlaboro.
Lordo Hubardo venis suben en la kelon al la aliaj. Tamen
lertaj knaboj, tiuj privatdetektivoj, li pensis kaj gratis la katon
76
SVENTON EN LONDONO
eLIBRO
malantaû unu orelo. Trançilakraj homoj. Fakte. Nun onklino
Viktoria povas alveni kiam ajn ÿi volas, li pensis kaj gratis la
katon malantaû la orelo. Li dankis al Sventon dirante:
Precize kiel mia bofrato Antono Smito kutimas diri: Nur
turnu vin al sinjoro Sventon en Stokholmo, se vi estas en em-
baraso.
Je-es, la afero estas ordigita, diris Sventon. Li forigis iom
da polvo de la jakomaniko kaj bruligis grandan cigaron. Sed
kiu pitolo estas tiu? li demandis suspekteme kaj rigardis akre
la pistolon, kiun lordo Hubardo tenis en la mano.
Ne povis trovi mian propran en la ur¸o, diris lordo Hu-
bardo. Pruntis tiun de Diko anstataûe. Çiuj rigardis konster-
nitaj la pistolon, per kiu lordo Hubardo estis teninta la tutan
krimulbandon en respekto, tiu pistolo, per kiu li fine savis ilin
çiujn. xajnis al mi, ke mi devas preni la riskon, diris lordo
Hubardo. Li celis al la fenestrotruo kaj sendis bone direktitan
akvoradion eksteren sur la straton.
Estas al mi granda honoro çeesti dum tiu braveco sur ba-
talkampo, diris Omaro kaj riverencis respektplene. Estus ege
valore vidi la esprimon en la viza¸o de Nivalo, se li scius tion
çi.
Nun aûdi¸is rapidaj paÿoj kaj fervoraj voçoj en la pasejo.
Estis Maria kaj Diko, kiuj venis.
Ni prenis aûton çi tien por vidi, kiel la afero solvi¸as, de-
klaris Diko. Ni vidis la policon forveturi kun la tuta bando.
Vi bone faris vian taskon, miaj junaj geamikoj, diris
Sventon. Sed nun estas tempo por reiro hejmen. Ni prenas la
tapiÿon.
En tiu momento okazis io tute neatendita.
La belega angurokato longe supozis, ke regas trafiko de
77
SVENTON EN LONDONO
eLIBRO
ratoj ekstere sur la strato. xi ekmemoris nun, ke ÿi ne man¸is
lunçon kaj faris belan salton supren al la fenestrotruo kaj ek-
steren sur la straton. xi tuj fari¸is kaptita de çifonkolektisto,
kiu ¸uste tiam pasis kun sia sako kaj kiu alte taksis anguro-
katojn. En la sekva momento li kaj la kato estis malaperintaj
en la nebulokovrita metropolo.
78
SVENTON EN LONDONO
eLIBRO
Reveno al Holanda Parkavenuo
iam la kunveno en la kelo çe Nigra Strato okazis, ekblo-
Kvis forta nordokcidenta vento. La densa unuaklasa nebu-
lo, kiu prave estas mondfama kaj kiu dum pluraj tagoj kuÿis
super la urbo, nun forblovi¸is. La suno eklumis sur la mon-
durbo çe la rivero Tamizo.
Privatdetektivo T. Sventon el Stokholmo sternis sian ta-
piÿon sur la strato kaj kvin personoj je çies miro sidi¸is sur
¸in: lordo Hubardo, sinjoro Omaro, Maria, Diko kaj Sventon
mem.
Sidu nun senmove, miaj junaj geamikoj! diris Sventon al
Diko kaj Maria. Ne sidu tiel proksime al la rando!
Li karesis per la mano la fran¸on de la tapiÿo kaj diris:
Holanda Parkavenuo 104. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
