West_Frances_Gwiazdy_Swieca_dla_wszystkich_RPP069
Nora Roberts Tajemnicza gwiazda
John Dalmas Yngling 3 The Circle of Power
W obronie wegetarianizmu. Czas, żeby fakty mówiły same za siebie
Emilie Rose MiśÂ‚osne pojednanie
Czarna Legenda Dziejów Polski – Jerzy Robert Nowak
Our Friends From Frolix 8
Pan Samochodzik i Arsen Lupin tom 30 częÂść 2
Crymsyn Hart Mating Fever
Catherine Spencer Lato w Prowansji
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
podjął opowieść nasz
gość. - Każdemu z kandydatów mówił kilka słów, a potem
zawsze wynajdywał jakąś
usterkę. Okazało się, że uzyskanie posady nie było taką prostą
sprawÄ…. Jednak
kiedy przyszła nasza kolej, mały człowieczek okazał nam
większą przychylność niż
innym i zamknął drzwi, by móc z nami porozmawiać na
osobności.
"To jest pan Jabez Wilson - oświadczył mój pomocnik. - Jest
gotów objąć posadę w
stowarzyszeniu".
"I wspaniale się do tego nadaje - odpowiedział ten człowiek. -
Nie przypominam
sobie, żebym kiedykolwiek widział takie włosy".
Cofnął się, przechylił głowę na bok i przyglądał się im tak
długo, że poczułem
się zawstydzony. Potem nagle podszedł do mnie i gorąco
pogratulował sukcesu.
"Nie ma co się wahać - oznajmił. - Ale najpierw muszę jeszcze
coś sprawdzić. -
Złapał mnie za włosy i mocno pociągnął, aż krzyknąłem z bólu.
- WidzÄ™ Å‚zy w
pańskich oczach - powiedział. ~ I tak właśnie powinno być.
Musimy być ostrożni,
bo dwa razy zostaliśmy oszukam: raz była to peruka, a drugi
raz farba. Mógł-
bym o tym długo opowiadać. Są to jednak historie, które nie
przy-stojÄ… uczciwemu
człowiekowi".
Podszedł do okna i krzyknął głośno, że posada jest już zajęta.
Rozległ się
pomruk niezadowolenia i ludzie zaczęli się rozchodzić.
"Nazywam się Duncan Ross - powiedział człowieczek - i
jestem pracownikiem
opłacanym z funduszu pozostawionego przez naszego
szlachetnego beneficjenta. Czy
jest pan żonaty, panie Wil-son? Ma pan rodzinę?"
Odpowiedziałem, że nie.
"O mój Boże! To doprawdy problem - zmartwił się. - Przykro
mi to słyszeć. Celem
funduszu jest rozkrzewianie i wspomaganie rudowłosych.
Wielka szkoda, że jest
pan kawalerem".
Twarz mi się wydłużyła, bo pomyślałem, że nici z posady.
Jednak po chwili
zastanowienia Ross oznajmił, że to nic nie szkodzi.
"Mogą się krzywić, lecz uważam, że musimy zrobić ustępstwo
na rzecz kogoÅ› z
takimi włosami. Kiedy może pan zacząć pracę?"
"Ale ja już mam pracę" - powiedziałem.
"Och, proszę się tym nie martwić, panie Wilson - odparł Vin-
cent Spaulding. -
ZastÄ…piÄ™ pana".
"W jakich godzinach miałbym pracować?" - spytałem.
"Od dziesiÄ…tej do drugiej".
Muszę tu dodać, że największy ruch w lombardzie jest
wieczorem, a zwłaszcza w
czwartki i piątki, przed dniami wypłat, więc przedpołudnia
mam wolne.
"Bardzo mi to odpowiada - powiedziałem. - A ile wynosi
pensja?"
"Cztery funty tygodniowo".
"A moje obowiÄ…zki?"
"Będą czysto symboliczne".
"Co pan rozumie przez czysto symboliczne?"
"W czasie pracy nie wolno panu wychodzić ani z biura, ani z
budynku. Jeśli pan
wyjdzie, straci pan posadę. Tak stanowi testament. Jeśli
wyjdzie pan z biura,
złamie pan jego warunki".
"To tylko cztery godziny dziennie, nie będę więc musiał
wychodzić" - odparłem.
"Nie ma żadnych wyjątków - powiedział Duncan Ross. - Ani
choroba, ani interes,
nic. Albo pan zostaje, albo traci posadÄ™".
"A co będę robił?"
"BÄ™dzie pan przepisywaÅ‚ »EncyklopediÄ™ Britannica«. Oto jest
jej pierwszy tom.
Musi pan postarać się o atrament, stalówki i papier. My
zapewniamy stół i
krzesło. Będzie pan gotowy na jutro?"
"Oczywiście" - odparłem.
"W takim razie do zobaczenia, panie Wilson, i jeszcze raz
gratulujÄ™".
Z ukłonem wyprowadził mnie z pokoju. Wróciłem do domu,
nie mogąc uwierzyć we
własne szczęście.
Myślałem o tym przez cały dzień, a wieczorem wpadłem w
panikę. Doszedłem do
wniosku, że cała sprawa to jedno wielkie oszustwo, lecz nie
mogłem zrozumieć,
jaki był jego cel. Wydawało się niewiarygodne, by ktoś mógł
pozostawić taki
testament, jak również to, że miałem dostawać pensję za
przepisywanie
encyklopedii. Yincent Spaulding robił wszystko, by mnie
pocieszyć, ale ja, leżąc
już w łóżku, postanowiłem zrezygnować. Rano jednak
uznałem, że spróbuję, kupiłem
butelkę atramentu, pióro, siedem arkuszy papieru
kancelaryjnego i wyruszyłem do
Pope's Court.
Ku mojemu zaskoczeniu i radości wszystko było jak należy.
Czekał na mnie stół i
pan Duncan Ross, który pilnował, czy uczciwie pracuję. Kazał
mi zacząć od litery [ Pobierz całość w formacie PDF ]
