Boge Anne Lise Grzech pierworodny 04 Dziecko miĹoĹci
Cartland Barbara NajpiÄkniejsze miĹoĹci 144 Wezwanie z pĂłĹnocy
Andrew Sylvia Przyjaciel czy ukochany.03 MiĹoĹÄ puĹkownika
0155. Hammond Rosemary Bariera na drodze miĹoĹci
Dirie Waris List do matki. Wyznanie miĹoĹci
046. Alexander Meg Dziecko miĹoĹci
045. Mortimer Carole Szansa na miĹoĹÄ
Maxwell L.Gina Ucieczka do MiĹoĹci Tom 1
Iding Laura MiĹoĹÄ to za maĹo
Ransom S.C BĹÄkitna miĹoĹÄ 02 BĹÄkitna magia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
za nią. - Dobrze, że znów tu jesteś. Tęskniłem za tobą.
Poczuła, jak krew napływa jej do twarzy. Poruszona do głębi tym
intymnym wyznaniem, z ogromnym trudem starała się zachować spokój.
- Honey jest już gotowa. - Sam odsunął się od niej. - Zanim zaczniemy,
powiem ci, co będziemy robić.
Poczuła się rozczarowana. Czy to właśnie o to mu chodziło? Czy tylko
dlatego chciał ją widzieć z powrotem w Beechwood?
Operacja była długa i ciężka, gdyż stan Honey okazał się poważniejszy,
niż sądzili na początku. Podziw Tessy dla zręczności i cierpliwości Sama rósł z
każdą chwilą. Gdy skończyli, oboje odetchnęli z ulgą. Wszystko poszło
sprawnie.
- Dla powodzenia operacji największe znaczenie będzie teraz miała
fachowa opieka. Możesz przelać na Honey wszystkie twoje instynkty
macierzyńskie - Sam mrugnął do Tessy z rozbawieniem.
- Zepsuję ją do szpiku kości - oświadczyła z uśmiechem. - Po takich
przejściach zasługuje na rozpieszczanie. Mam tylko nadzieję, że właściciele nie
będą się upierali przy jej szybkim powrocie.
Wzruszył ramionami.
- Poczekają, nie mają wyjścia. Nie martw się, jakoś to z nimi załatwię.
Parę minut po piątej przed lecznicą zatrzymała się furgonetka, z której
wysiadł potężny rudowłosy mężczyzna. Sam wyjrzał przez okno.
- Eustace Mayfield. Nie widziałem go od kilku lat. Ma gospodarstwo
niedaleko stąd, pamiętam, że swego czasu hodował krowy.
Mężczyzna wszedł do przychodni. Towarzyszył mu piękny owczarek
szkocki. Po powitaniach Eustace z troską potarł dłonią podbródek.
- Coś mi się Shep ostatnio nie podoba. Jest coraz wolniejszy, coraz
słabszy, nie chce jeść...
- 65 -
S
R
- Ile ma lat? - Sam oglądał psa.
- Siedem, właściwie prawie osiem. Jest tak zmęczony, że nie chce
wstawać rano. Zupełnie jak ja, ale ja zbliżam się już do wieku emerytalnego.
Przykro by mi było go stracić.
- Mam nadzieję, że do tego nie dojdzie - Sam uśmiechnął się
uspokajająco. - Zatrzymam go na badania. Chyba wiem, o co chodzi, ale
poczekam z diagnozą, aż będę miał całkowitą pewność. Przyjedz po niego w
poniedziałek.
- Przyznam ci się, że bez niego czuję się zle. Czy nie mógłbyś mu jakoś
pomóc od razu? Nie chcę go zostawiać.
Sam potrząsnął głową.
- Daj spokój, Eustace, przecież wiesz, że tak będzie lepiej.
Farmer patrzył na niego i wyraznie się wahał. Tessa widziała, jak twarz
Sama przybiera wyraz nieustępliwości. Wiedziała doskonale, czyja wola
przeważy, jednak odetchnęła z ulgą, gdy tamten wreszcie skinął głową.
- Wiem, że lepiej się z tobą nie kłócić. - Zmierzwił pieszczotliwie sierść
Shepa i wyszedł.
- Biedny stary Eustace, naprawdę jest przywiązany do tego psa - wyjaśnił
Gus, pojawiając się w drzwiach. Widocznie słyszał część rozmowy. - Załamałby
się zupełnie, gdyby Shepowi coś się stało.
- Ale nic się nie stanie. - We wzroku Sama Tessa dostrzegła determinację.
- Od razu wezmę go do laboratorium i zrobię jak najszybciej badania
Tego dnia Tessa asystowała Gusowi przy przyjmowaniu jeszcze kilku
klientów, po czym usiadła w części biurowej, by uzupełnić kartoteki pacjentów.
Nagle usłyszała głos Annie.
- Sam, telefon do ciebie!
Poszedł odebrać, a kiedy wrócił po chwili, na jego twarzy widać było
nadal zaskoczenie.
- 66 -
S
R
- Greeley twierdzi, że przyłapał jakiegoś intruza. Zastanawia mnie, co
ktoś mógł chcieć ukraść w Beechwood Hall? Tam nie ma nic, co można by
wynieść w kieszeni, trzeba by przyjechać wozem!
Cała trójka patrzyła na niego zdumiona.
- Kto to może być, do licha? - spytał Gus.
- Gus, nie będziesz miał nic przeciw temu, że wyjdziemy z Tessą
odrobinę wcześniej? Na dzisiaj już właściwie skończyliśmy.
- Oczywiście. Wez moją dubeltówkę, jak chcesz - zażartował.
- %7ładna broń nie umywa się do Greeleya - roześmiał się Sam.
Gdy wpadli do głównego holu, Greeley stał plecami do nich.
- Dobry wieczór, sir. Przepraszam, że przeszkodziłem panu w pracy.
Tessa zadrżała, kiedy zobaczyła, że Jay przysiadł, gotowy do skoku, ze
zjeżoną sierścią i odsłoniętymi ostrymi zębami.
- Co tu się dzieje?
- Jay dopadł go w salonie i ścigał aż tutaj, ale opanowałem sytuację. Czy
mam zadzwonić na policję?
- Nie są nam chyba potrzebni. Wygląda na to, że jest śmiertelnie
przerażony. Poza tym obawiam się, że jego spodnie nie nadają się już do
noszenia. Ucierpiały głównie na siedzeniu, że się tak wyrażę. Jay ma znakomity
refleks.
Pies zawarczał głośniej, gdy na jego ofiarę padł snop światła.
Tessa zakryła usta dłonią. Rozpoznała tę twarz z łatwością.
- 67 -
S
R
ROZDZIAA SI�DMY
- Jay, siad! - rozkazał Sam. - To, czy pies nic panu nie zrobi, będzie
zależało od pańskiego zachowania. Kim pan jest i czego pan chce? Chyba że
woli pan rozmawiać z policją?
Tessa westchnęła mimowolnie, patrząc na twarz człowieka, którego [ Pobierz całość w formacie PDF ]
