Smith Lisa Jane Pamietniki Wampirow 02 Walka
Jane Lindskold Firekeeper Saga 1 Through Wolf's Eyes
JANE ELLEN HARRISON ANCIENT ART AND RITUAL
Jane Jensen Gabriel Knight 1 Sins of the Fathers
Alfred Szklarski Tajemnicza Wyprawa Tomka
MC7805
Janko Anna Dziewczyna z zapaśÂkami
Bernard F. Dick Forever Mame, The Life of Rosalind Russell (2006)
377. Marinelli Carol Ojciec dla Emily
Sutton June KsićÂśźycowe wzgórze
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
lazł podobnego.
Clive zachowywał się jak zwyczajny młody chło�
pak, a nie jak rozpuszczone hrabiowskie dziecko.
JANE PORTER
98
Nigdy nie chciał pracować w bankowości, jak na�
kazywała rodzinna tradycja. Mawiał, że to zajęcie dla
nudziarzy. W końcu jednak podjął pracę w Bank of
England i z początku nawet dobrze mu szło. Niestety,
nie cierpiał rutyny, irytowały go regularne godziny
pracy, brakowało ryzyka. Chciał być panem swojego
losu, a przynajmniej pracować na własny rachunek.
Fatalnie zainwestował pieniądze i w konsekwencji
wszystko stracił. Nie tylko to, co sam posiadał, lecz
także Melrose Court, oszczędności matki, polisę
ubezpieczeniową ojca... Clive mógł się pogodzić
z tym, że oboje z Sophie będą klepali biedę, ale nie
był w stanie powiedzieć matce, że stracił jej majątek.
Dlatego zawarł umowę z Valdezem. Clive, jako
potomek wspaniałego rodu o nieposzlakowanej opi�
nii, prowadził wszystkie konta instytucji rządowych.
Wiedział, kiedy przekazywano pieniądze na specjal�
ne konta w Ameryce Aacińskiej, wiedział też, kiedy,
gdzie i kto będzie podejmował pieniądze z tych kont.
Za trzy miliony funtów Clive sprzedał Valdezowi
informacje o czasie i miejscu, w którym tajni agenci
mieli pobrać pieniądze.
Clive dostał milion funtów za każdego z trzech
agentów wywiadu MI6.
Jednym z nich był Lon.
ROZDZIAA �SMY
Sophie obudziła się o świcie.
- Przespałam całą noc - stwierdziła trochę zdzi�
wiona.
- I dobrze - mruknął Lon.
- Za to ty jesteś wykończony.
- Nic mi nie będzie. - Wzruszył ramionami.
Sophie przypomniała sobie, że nigdy się nie skarżył.
Jej było ciężko w Elmshurst, ale jemu w Langley było,
jeszcze gorzej. Koledzy wiedzieli, że jest nieślubnym
dzieckiem, a pan McKenna to ojczym, nie prawdziwy
tata. Dokuczali Lonowi, lecz on nigdy nikomu się nie
poskarżył. Uciekał w sport albo w muzykę.
Nikt nie grał na perkusji tak jak on. Mógłby zostać
zawodowcem, gdyby tylko chciał. Nie chciał. Skoń�
czył studia, a potem wstąpił do lotnictwa.
- Grywasz jeszcze czasami na perkusji? - spyta�
ła. - Nigdy nie zapomnę, jak grałeś dla mnie, kiedy
odwiedziłam Langley.
- Czasami. - Lon nie był specjalnie rozmowny.
- Grałeś na wszystkim, co ci wpadło w ręce
-wspominała Sophie. Clive strasznie się o to wściekał.
Sophie zsunęła się z hamaka, przykucnęła obok
JANE PORTER
100
Lona i podwinęła rękaw koszuli na jego postrzelonej
ręce. Gaza była biała, rana nie krwawiła.
- W porządku - oznajmiła zadowolona. - Teraz
ja przejmę wartę, a ty pójdziesz spać.
- Mam ci zaufać po tym, co zrobiłaś?
- Tym razem nie zrobię żadnego głupstwa - obie�
cała. - Zresztą, co mogłaby zrobić. Nie wiedziałaby
nawet, dokąd pójść.
- Skoro tak... - Lon się uśmiechnął i ułożył na
hamaku. - A może byś się do mnie przytuliła?
- Ty chyba oszalałeś! - obruszyła się.
- Mój ty tchórzliwy strusiu... - Alonso się roze�
śmiał.
- To już na mnie nie działa. Uodporniłam się.
Usiadła na ziemi, oplotła rękami kolana i patrzyła
na Lona. Był taki przystojny. I taki strasznie męski.
- Sophie?
- Miałeś spać - mruknęła.
- Nie jestem senny.
Patrzył na nią i czekał. Tym razem mógł czekać
wiecznie. Tym razem nie było Clive'a. Nikt mu nie
stał na drodze.
- Czego ty chcesz ode mnie? - Sophie nie wy�
trzymała tego wyczekującego spojrzenia.
Lon nadal milczał. I nadal na nią patrzył.
- Powiedz coś. - Lon wzbudzał w niej uczucia,
jakich nie znała, jakich nie chciała poznać. - Lon...
Zsunął się z hamaka, przyklęknął obok niej, do�
tknął palcem jej ust.
- Ja znam prawdę - wyszeptał. - Ty zresztą też.
WYPRAWA DO BRAZYLII 101
Prawdę? Jaką prawdę? Może tę, że dawno, dawno
temu Lon rzucał piłkę dalej niż ktokolwiek inny, że
najszybciej ze wszystkich rozwiązywał zadania z ma�
tematyki, że jak nikt na świecie umiał rozśmieszyć
Sophie. Zmuszał ją do myślenia i do odczuwania, tak
jak teraz...
Sophie drżała z pożądania. A przecież Lon właś�
ciwie nic nie zrobił, tylko dotknął palcem jej ust.
No właśnie, Lon zawsze sprawiał, że czuła więcej
i mocniej. Nie był podobny do jej ojca, nie był
podobny do Clive'a. Nie był podobny do żadnego
znanego jej mężczyzny.
- Przestań - poprosiła.
Alonso się pochylił, musnął jej usta wargami.
- Co takiego strasznego się stanie, jeśli zrobię to,
co chciałbym...? - szepnął.
Jemu nie wystarczy, że będzie się ze mną kochał,
pomyślała. On będzie chciał mieć mnie całą. Sprawi,
że stracę kontrolę, nawet nad sobą. Już nigdy potem
nie będę taka sama. Już zawsze będę chciała więcej.
Za dużo.
Zdała sobie sprawę, że właściwie nigdy dotąd nie
żyła naprawdę, że tylko egzystowała. Lon jej pragnął
i już samo to stanowiło ogromną odmianę w jej życiu.
Pocałował ją. Sophie poczuła się jak w niebie.
Nikt nigdy jej tak nie całował. To nie był tylko
pocałunek, żadne tam zwyczajne zetknięcie ust. To
był oddech budzący do życia.
Alonso się odsunął, bez słowa wrócił na hamak.
Sophie siedziała na ziemi jak porażona. Nie miała
102 JANE PORTER
siły się ruszyć, nie miała sił się odezwać, myśleć ani
nawet oddychać.
- Wszystko w porządku? - zapytał, mimo wszyst�
ko trochę zaniepokojony.
- Zpij - zdołała powiedzieć. Tylko tyle, ale i tak
wiele ją to kosztowało.
Sophie pełniła wartę przez resztę nocy. Mono�
tonny szum wodospadu stanowił interesujące tło do
rozmyślań.
Uświadomiła sobie, że życie, jakie dotąd wiodła,
było właściwie pozbawione sensu. Pomimo solid�
nego wykształcenia i znajomości kilku języków sie�
działa w Melrose Court i nic nie robiła. Co najwyżej
użalała się nad sobą.
Czy odważę się żyć tak, jak bym chciała? - za�
stanawiała się. Trzeba by było wyjść z cienia hrabiny,
rozpocząć własną karierę zawodową. Mogłabym
wstąpić do służby dyplomatycznej, jak tata. Znam
cztery języki, z czego trzy - niemiecki, hiszpański
i francuski - całkiem niezle. Pamiętam trochę rosyj�
ski, chociaż w Moskwie byliśmy z tatą dawno, kiedy
byłam mała.
Cóż to było za życie? Sophie nie cierpiała ciągłego
przenoszenia się z miejsca na miejsce, nowych szkół,
nieustannego uczenia się nowego języka i przyzwy�
czajania się do coraz to innej kultury. Dopiero po
latach mogła docenić, co zyskała dzięki podróżom
z ojcem, ile się wówczas nauczyła. Tylko nieliczne
amerykańskie dziewczyny miały okazję zobaczyć to,
WYPRAWA DO BRAZYLII 103
co widziała Sophie, poznać to wszystko, co ona
poznała. Dlaczego ta przygoda miałyby się już skoń�
czyć? Nie musi. Może trwać.
Sophie obserwowała wędrówkę słońca nad wie�
rzchołkami drzew. Poczuła, jak budzi się w niej
coś, co długo leżało uśpione w najdalszym zaka�
marku duszy.
Lon obudził się po trzech godzinach. Sophie od
razu się zorientowała, że on nie śpi. Dzień od razu stał
się jakby bardziej intensywny.
- Marnie wyglądasz, kochanie - odezwał się Lon.
Stał nad nią z rękami w kieszeniach. Naprawdę nie
słyszała, jak się zbliżał.
- Strasznie gorąco - pożaliła się Sophie.
- Cumulonimbusy - powiedział, spojrzawszy
w niebo. - Będzie burza. Dlatego jesteś taka spięta.
- Jeszcze tylko burzy mi brakuje - jęknęła.
- Po burzy zrobi się chłodniej, ale to dopiero za
parę godzin. Wszystko zależy od wiatru.
- Jakiego wiatru? - Sophie spojrzała na korony
drzew. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
