C Howard Robert Conan i Bogowie Bal Sagoth
Arthur C Clarke & Stephen Baxter [Time Odyssey 02] Sunstorm (v4.0) (pdf)
Howard, Robert E Conan el Cimmerio
Carter Lin Conan wyzwoliciel
Arthur D Howden & Robert Louis Stevenson Porto Bello Gold (pdf)
Arthur Baudzus U 859
Deaver Jeffery Spirale strachu
Carpenter Leonard Conan Tom 50 Conan Gladiator
51. Conan pan Czarnej Rzeki (Conan, Lord of the Black River) 1996
Arthur Conan Doyle Ostatnia zagadka sherloca holmes'a
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
czołem.
Bracie Morris rzekł. Ty zawsze kraczesz. Dopóki trzymamy się
razem, nie ma takiej siły w Stanach, która by nas złamała. Czy już nie
dowiedliśmy tego przed sądami? Myślę, że wielkie przedsiębiorstwa będą
wolały płacić, jak to już niejedno z nich robi, nizli walczyć. A teraz, bracia
zdjął swoją czarna aksamitną czapeczkę i stułę zamykam posiedzenie
loży, bo wyczerpaliśmy nasz porządek dzienny, prócz jednej jeszcze
drobnej sprawy, o której wspomnę przy rozstaniu. Napijmy się teraz po
bratersku i zaśpiewajmy.
Dziwna jest natura ludzka. Tych, dla których morderstwo było rzeczą
codzienną i którzy raz po raz, nie oglądając się na rozpacz żony i
bezradnych dzieci, zabijali ojców rodzin albo ludzi, którzy osobiście nie
zrobili im nic złego, do łez wzruszały patetyczne i ckliwe piosenki.
McMurdo miał piękny tenorowy głos i gdyby już przedtem nie zdobył sobie
przychylności braci z loży, zdobyłby ją teraz, rozczuliwszy ich piosenkami:
Czekam u brodu, Mary i Nad brzegami wód . Od razu, od pierwszego
wieczoru, w którym został przyjęty do loży, zyskał sobie olbrzymią
popularność wśród jej członków i wkroczył na drogę wiodącą do
zaszczytów i wysokich godności. Ale trzeba było wykazać się jeszcze innymi
kwalifikacjami poza koleżeńskością, by stać się pełnowartościowym
wolnomularzem, a wykazał się nimi tejże jeszcze nocy. Wypito niejedną
kolejkę whisky, nastroje dojrzały do złych czynów, ludzie nabrali animuszu
i wtedy mistrz wstał i raz jeszcze zwrócił się do nich:
Chłopcy rzekł mamy tu w mieście człowieka, któremu trzeba
dać dobrą nauczkę i to będzie wasze zadanie. Mówię o Jakubie Stangerze z
Heralda . Widzieliście, jak znów rozwarł pysk przeciwko nam.
Słowa powitano przychylnym pomrukiem. Padło też wiele przekleństw.
McGinty wydobył wycinek gazety z kieszeni i przeczytał:
Praworządność i Porządek! oto jak zaczyna. Panowanie terroru w
zagłębiu węglowo hutniczym. Dwanaście lat upłynęło od pierwszych
zabójstw, które dowiodły istnienia zbrodniczej organizacji w naszym
środowisku. Od tego dnia zbrodnie się nie kończą, a teraz osiągnęły już takie
rozmiary, że przynosimy hańbę cywilizowanemu światu. Czy po to nasz
wspaniały kraj udziela przytułku różnym cudzoziemcom, którzy chronią się u
nas przed despotyzmem panującym w Europie? Czy po to, aby stali się oni
gnębicielami tych, którzy ich przygarnęli, i aby terror i bezprawie zapanowały
pod osłoną fałd gwiazdzistego sztandaru wolności: terror i bezprawie, o
których czytalibyśmy z przerażeniem, gdyby panoszyły się w najbardziej
przegniłej europejskiej monarchii? Znamy tych ludzi. Ich organizacja jest
jawna i także znana ogółowi. Jak długo więc będziemy to jeszcze znosili? Czy
mamy zawsze żyć&
Chyba dość już wam przeczytałem tych bzdur! krzyknął mistrz,
rzucając wycinek na stół. Oto co ów człowiek pisze o nas. Pytam, jaką
karę mu wymierzyć!
Zabić! odezwało się kilkadziesiąt głosów.
Protestuję! odezwał się brat Morris, człowiek o odkrytym czole i
gładkim obliczu. Mówię wam, bracia, że zbyt ciężką ręką rządzimy w tej
dolinie i że przyjdzie taka chwila, kiedy wszyscy złączą się przeciwko nam.
Jakub Stanger to człowiek stary, szanowany w mieście i całym okręgu. Jego
gazeta broni wszystkiego co prawe i uczciwe w tej dolinie. Jeżeli go
zabijemy, wywołamy poruszenie w całych Stanach, które musi doprowadzić
do naszej zguby.
W jakiż to sposób doprowadzi do zguby, panie Tchórzem Podszyty?
wykrzyknął McGinty. Przy pomocy policji? Przecież jedna jej połowa
jest na naszej pensji, a druga trzęsie się ze strachu przed nami. A może
przez sąd i sędziów? Czyśmy już tego nie doświadczyli? I co z tego wynikło?
Jest jeszcze sędzia Lincz, który może wdać się w sprawę odparł
brat Morris.
Gniewnym pomrukiem przyjęto te słowa.
Wystarczy mi tylko palcem kiwnąć zawołał McGinty a dwustu
ludzi zjawi się tu i zrobi porządek w mieście. Potem, podnosząc głos i
gniewnie marszcząc czarne brwi, ciągnął dalej: Posłuchaj, bracie Morris,
od dawna już mam cię na oku. Sam masz zajęcze serce i odbierasz ducha
innym. Zły to będzie dzień dla ciebie, gdy twoje nazwisko wpiszemy w
porządek dzienny, myślę zaś, że czas, bym je tam umieścił.
Morris pobladł jak ściana, kolana się pod nim ugięły i padł na krzesło.
Drżącą ręką uniósł szklankę do ust, wypił jej zawartość i dopiero potem
odpowiedział.
Przepraszam, ubóstwiany mistrzu, ciebie i każdego z braci, jeśli
powiedziałem coś więcej, niż należało. Jestem wiernym i oddanym
członkiem loży, wszyscy to wiecie, i tylko obawa o jej los skłoniła mnie do
tych słów pełnych troski. Bardziej jednak dowierzam pańskiemu rozumowi,
mistrzu, niż swojemu, toteż obiecuję uroczyście, że się to już więcej nie
powtórzy.
Zaciśnięte gniewnie szczęki mistrza zelżały, gdy słuchał tych pokornych
przeprosin. Dobrze, bracie Morris. Sam żałowałbym, gdyby trzeba było
dać ci nauczkę. Ale tak długo, jak długo ja jestem mistrzem, nasza loża
będzie zjednoczona w słowach i czynach. A teraz, chłopcy mówił dalej,
rozglądając się po zebranych powiem wam, że gdyby Stanger dostał to, [ Pobierz całość w formacie PDF ]
