John Gardner Bond 00 Licence Renewed(v2.0)
Fred Saberhagen Berserker 00 Earth Descended
L J Smith NightWorld 00 Black Dawn
The First Civilization
Edward Balcerzan Kregi wtajemniczenia
Janrae Frank Lycan Blood 03 If Truth Dies [pdf]
453. Hardy Kate śÂwićÂto śźycia
Jarrett A.J. Warriors Of The Light 2 Astr
04. Oakley Natasha Królewski rod Ksiezniczka i magnat
1893115925 {398FAFD3} Java Collections [Zukowski 2001 04 26]
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
twarzy.
Fayima, rysy tak zniszczone, że nie byłby w stanie rozpoznać młodej księżniczki, gdyby
nie drobne znamię z boku szyi.
Platynowa blondynka, Ahnuewk. Aelin, wspaniała tancerka. Kir, skazana na banicję
duchessa, która została piratką.
I tak dalej. Cały szereg kobiet, młodych i starych. Jego żony i kochanki z kolejnych stuleci.
Wszystkie martwe. Wszystkie martwe z jego powodu. Zawinił w taki czy inny sposób.
Odwrócił się i zobaczył szereg martwych dzieci. Jego dzieci. Jego zmarłych. Jego winę.
Gwinvere ściągnęła mu tunikę przez głowę, jakby był dzieckiem. Stał obok balii z parującą
wodą. Nawet nie zauważył, kiedy ją przyniesiono.
***
- Przeszedłeś długą drogę, Talu Drakkanie... Czy może teraz to Gaelan Gwiezdny %7łar? Tak
trudno uciec przed przeszłością, prawda?
Mężczyzna siedział na wspaniałym, karym rumaku bojowym. Uśmiechał się zadowolony z
siebie. Należał do tych ludzi, o których wiadomo, że zmierzają do własnego upadku, ale
jeszcze nie w tej chwili.
Gaelan uśmiechnął się szyderczo. Nic nie powiedział. Dalej szedł do domu.
- Jesteś księciem, nie farmerem. To poniżej twojej godności. Jesteś wojownikiem! Chcę,
żebyś dla mnie walczył, Gaelanie - powiedział baron Rikku - i nie przyjmę odmownej
odpowiedzi.
- Owszem, przyjmiesz.
***
Gaelan pracował na polu, naprawiał ogrodzenie, po tym jak grunt przesuwał się i podnosił
w czasie zimy. Odkładał wielkie płaskie kamienie z powrotem na ich miejsce, podczas gdy
potężne kudłate tury patrzyły na niego ze zdziwieniem.
- Pewnie - powiedział do większego, którego nazwał Oren - udawaj, że nie przeskoczysz
muru, gdy tylko się odwrócę.
Gaelan znalazł jeden z głazów, który ześlizgnął się i sturlał ze swojego miejsca. Rozejrzał
się, sprawdzając, czy nie ma gdzieś w zasięgu wzroku sąsiadów. Okoliczni farmerzy już się
zastanawiali, jakim cudem był w stanie wykonać tyle ciężkiej pracy samemu.
Nikogo.
Złapał głaz i za pomocą Talentu podniósł go i odłożył na miejsce.
- Niezle, co? - powiedział, otrzepując dłonie z ziemi i błota.
Oren najwyrazniej nie był pod wrażeniem.
Gaelan lubił pracę farmera. Wystarczająco dużo wysiłku fizycznego, żeby zachował formę
nie korzystając z magii cielesnej. Narzucanie porządku chaosowi natury. Proste linie bruzd po
orce. Prostota sąsiadów, którzy o nic go nie prosili, tylko raz od wielkiego dzwonu, żeby
pomógł przy stawianiu stodoły.
Zanim zapadł zmrok, naprawił około trzech mil ogrodzenia. A potem poszedł do domu
brudny, spocony i szczęśliwy.
Kiedy wrócił, na wielkim dębie przed domem znalazł córkę i ciężarną żonę. Powieszone.
Padł na kolana. Wrzasnął.
***
- Seraene. Alinaea. - Imiona wyrwały mu się w szlochu.
- Cicho, ciii.
Gwinvere obejmowała go opiekuńczo, leżąc z nim w swoim łóżku. Głaskała go po
skroniach.
Kiedy obudził się rankiem, Gwinvere już wstała. Spojrzała na niego i mógłby przysiąc, że
w jej oczach zabłysło prawdziwe pożądanie.
- Wez mnie - powiedziała. - Potem znowu poczujesz się sobą.
Prawda była taka, że już czuł się lepiej. O des pał wspomnienia jak zatrucie złymi grzybami.
Jednakże tylko głupiec odtrąciłby kobietę tak piękną jak Gwinvere Kirena.
Wziął ją w ramiona.
***
- Został już tylko jeden do zabicia powiedziała Gwimrere.
Była w szlafroku i miała policzki nadal zarumienione po tym, jak się kochali, ale nagle
wróciła do interesów.
Gaelan usiadł w łóżku.
-Kto?
- Wrąbie Szrama. Tylko on jeden wie, kim jesteś. Tylko on może zgadnąć, co robię. I
rozkazano mu odmeldować się u Shingi. Dziś wieczorem. Przykro mi, że cię o to proszę, ale to
jedyne wyjście.
***
- Arutayrół - rozległ się jakiś głos obok stolika Gaelana,
To była stara tradycja wśród siepaczy - przysięga nieagresji obowiązująca przez godzinę. W
zajezdzie było ciemno, kłębił się dym z palonego tytoniu i lubieżnicy. Miejsce z rodzaju tych,
gdzie nie wypytuje się o nic nieznajomych.
- Arutayro - potwierdził Gaelan.
Na stole leżała zawinięta w szarfę jego broń. Ben Wrąbie położył swoje zawiniątko z
bronią obok rzeczy Gaelana. Usiadł.
- Nie spodziewałem się, że będziesz wiedział o arutayro. To stara tradycja. Naprawdę stara.
- Tak samo jak ja.
- Wątpię. Założę się, że jestem starszy od ciebie.
- Hm. Ile mamy czasu?
- Mam się odmeldować za trzy godziny, więc jeśli zamierzasz spróbować mnie zabić, to
będziesz musiał...
- Nie zamierzam.
- Daj spokój, Gaelanie. Okaż mi chociaż tyle szacunku i bądz ze mną szczery. Znam
Gwinvere.
Nie biorę tego do siebie. Jest przyparta do muru. Jeśli mnie puścisz, pozostali siepacze... -
Urwał. Uniósł brwi. Dorwałeś już pozostałych?
Gaelan skinął głową.
Ben zaklął.
- Nawet Nefryt i Sarona?
- Z nimi było ciężko.
Ben zagwizdał. Mężczyzna usługujący w zajezdzie podszedł, myśląc, że jest wzywany.
- Ehm, dwa piwa - zamówił Ben i mężczyzna odszedł. -Jeśli mnie nie zabijesz, Shinga każe
mi zabić ciebie. Odsuniesz problem od siebie tylko na dzień albo dwa. Naśle na ciebie
mięśniaków i wszystkich uczniów terminujących u siepaczy.
- Okłamałem cię odnośnie do symbolu, który wyciąłeś sobie na piersi - powiedział Gaelan.
- Widziałem go już kiedyś. To piktogram. Dosłownie oznacza przepołowioną głowę. Kretyna.
Idiotę,
Twarz Bena pociemniała, palce szarpnęły się w stronę broni. A potem roześmiał się z
żalem. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
