 |
|||||
 |
|||||
 |
|||||
|
Index 1006. Lennox Marion Odzyskana narzeczona James Julia Narzeczona dla greka 5 Barker Clive Ksiega Krwi III Hogan, James P Giants 5 Mission to Minerva Charlotte Lamb ZaćÂmienie Busby, FM Long View 1 Star Rebel Eo Wood, Willy Blua sango 453. Hardy Kate śÂwićÂto śźycia 685. London Cait Przytul mnie mocno Morey Trish ÂŚwiatowe Życie Extra 324 ÂŚlub księżniczki |
[ Pobierz całość w formacie PDF ] wiek reputacja czy szanse Grace na dobrą partię zostaną za� grożone, natychmiast poinformuję ją o prawdziwej treści tej książki. -Jakże wspaniałomyślnie z twojej strony - powiedział Magnus i ponownie zaczął się śmiać. Eliza zmrużyła oczy. - Czy mógłbyś mi powiedzieć, co cię tak bawi? - Twój sposób myślenia. Ale dziewczynie wcale nie było do śmiechu. - Cóż, jak na razie wolałabym wymyślić sposób wydosta� nia się z tego pokoju. Pomożesz mi? - Eliza wstała i znowu podeszła do drzwi. Popatrzyła przez grubą szybę. - Wypuść� cie nas! Proszę! - zawołała. Odpowiedziała jej cisza. - Grace i ciotka Letitia musiały pójść do swoich pokoi - poinformo� wała Magnusa, który nadal wygodnie siedział na krześle. Jeszcze przez kilka chwil Eliza krzyczała i tłukła pięścią w szybę. W końcu jednak musiała pogodzić się z porażką i zrezygnowana opadła ponownie na fotel. - Viola jest wciąż w bibliotece. Wydawało mi się, że wi� dzę czubek jej głowy. Musiała zasnąć. A kiedy ona zamknie oczy, nie ma sposobu, by ją obudzić. - Nic dziwnego. - Magnus otworzył złoty kieszonkowy zegarek i popatrzył na tarczę. - Lady Viola wypiła sporo wina, poza tym jest dość pózno... a raczej już wcześnie. - Musisz przyznać, że wina leży po twojej stronie - po� wiedziała Eliza z wyrzutem w głosie. - Dlaczego zostałeś? Trzeba było wyjść z lordem Hawksmoor. Wtedy zaoszczę� dziłbyś nam obojgu tak nędznego losu. scandalous - Tak, ale nie dawała mi spokoju myśl, że Hawksmoor może tu wrócić. Eliza splotła dłonie. - A po cóż miałby to robić? Przecież to nie ma sensu. Magnus ruchem głowy wskazał na laskę o srebrnym oku� ciu opartą o framugę drzwi. - To jego własność, czyż nie? Teraz może tu przyjść, gdy tylko najdzie go ochota. To najstarsza sztuczka kawalerska. Przypadłaś mu do gustu i jestem pewien, że kiedyś wspo� mnisz moje słowa. - Z pewnością się mylisz, milordzie. On woli Grace. - Udawał, odkąd wziąłem cię za rękę. Nie oszukuj samej siebie, Elizo. - Cóż, w takim razie winna ci jestem wdzięczność za to, że zgodziłeś się odgrywać rolę mojego wielbiciela i ostrze� głeś przed potencjalnym zagrożeniem. - Eliza podeszła do drzwi i znowu zaczęła pukać. - Choć zaryzykuję stwierdze� nie, że Hawksmoor jest teraz moim najmniejszym zmar� twieniem - wymamrotała. - Chyba nie mówisz o mnie? - zauważył Magnus z uśmiechem. Dlaczego nie potrafiła zachować dla siebie własnych my� śli? Powinna jak najszybciej wydostać się z pokoju. - Oczywiście, że nie. Chodziło mi o moje ciotki. - Eliza odwróciła głowę, mając nadzieję, że Magnus nabrał się na to kłamstwo. - Teraz twoja kolej. Hrabia jednak nie zamierzał ruszyć się z krzesła. - Twoje pukanie i krzyki nic nam nie pomogły. Jest oczy� wiste, że ciotki wypuszczą nas dopiero wtedy, gdy same uznają to za stosowne. Te hałasy na nic się nie zdadzą. Eliza mruknęła coś i opadła na stołek przy pianinie. - Chyba musimy oswoić się z myślą, że spędzimy tu noc. - Rzeczywiście - przytaknął Magnus. - Może usiądzie� my i porozmawiamy o tym, co zdarzyło się w Vauxhall Gardens? scandalous - Porozmawiamy? Och, nie. Mam już dość tej dyskusji. Co powiesz na grę w karty? - Eliza nerwowo popatrzyła na piękną twarz Magnusa. Kiedy ich spojrzenia spotkały się, poczuła dziwny skurcz w żołądku. Chyba tylko z boską pomocą zdoła przetrwać tę noc ja� ko... dziewica. Po upływie trzeciej godziny i kilkunastu partiach gry Eliza poczuła w końcu, że jej powieki robią się coraz cięż� sze. Notorycznie ignorowała próby przedyskutowania wydarzeń poprzedniego wieczoru podejmowane przez Magnusa. Była zmęczona na skutek niewyspania i sporych ilości wina, które wypiła. Oparła się o drzwi, za wszelką ce� nę starając się nie zamknąć oczu. Dłoń mocno zacisnęła na perłowym trzonku noża do owoców. Nieprzytomnym wzrokiem patrzyła na pustą butelkę po winie. Niepotrzebnie popijała je przez cały wieczór. Mag� nus zaś, w przeciwieństwie do niej, wydawał się w zadzi� wiająco dobrej formie. - Zupełnie nie rozumiem, jak możesz tak spokojnie sie� dzieć. Jesteśmy przecież uwięzieni w szklanej pułapce - po� wiedziała w końcu. Magnus wstał z miejsca i wolno podszedł do Elizy. - To chyba wpływ otoczenia. Bo na pewno nie rozmowy. Ale oczywiście mam nadzieję, że sytuacja wkrótce ulegnie zmianie. - Nie mamy sobie chyba już nic więcej do powiedzenia - oznajmiła po raz kolejny Eliza. Jej głos drżał desperacko. - To, co zaszło w Vauxhall, nie było przypadkowe i bę� dziemy o tym rozmawiać. - W oczach hrabiego pojawiły się iskierki rozbawienia. - Przyznaj się, Elizo, nie jestem ci obo� jętny. Wiem o tym dobrze. - Mylisz się - zdołała wydusić z siebie Eliza. - Nie łączy nas nic oprócz interesów. I nagle Magnus objął ją i przyciągnął do siebie. Eliza scandalous poddała mu się, zbyt zmęczona, by stawiać opór. Powoli uniosła powieki i popatrzyła w oczy hrabiego. Była zasko� czona ich niesamowitym blaskiem. Co ja robię? Anemicznym ruchem Eliza ujęła nóż do owoców jakby chciała się bronić, ale to tylko rozbawiło Magnusa. - Dość już gry w karty. Dość rozmów - powiedział lord Somerton i delikatnie odebrał jej nóż, po czym rzucił go na podłogę. [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
||||
 |
|||||
| Wszelkie Prawa Zastrzeżone! Lubię Cię. Bardzo. A jeszcze bardziej się cieszę, że mogę Cię lubić. Design by SZABLONY.maniak.pl. |
 |
||||
 |
|
|
|
|
|
