 |
|||||
 |
|||||
 |
|||||
|
Index Anne Cain Pawprints 1 Pawprints Harry Harrison Cykl Stalowy Szczur (06) Stalowy Szczur i piÄ ta kolumna Anne Whitfield The Gentle Winds Caress (Robin Hale Pub.)(pdf) H101. Herries Anne Tajemnice Opactwa Steepwood 09 Szansa dla dwojga Boge Anne Lise Grzech pierworodny 04 Dziecko miĹoĹci Anne Brooke The Hit List (pdf) Anne Hampson Fly Beyond the Sunset (pdf) Long Julie Anne Nieuchwytny ksišże Anne Perry Pogrzeb we fiolecie fragment Stuart Anne UpadĹy anioĹ |
[ Pobierz całość w formacie PDF ] zowane pragnienie. Gdybym miał dość znajomości, kierował- bym statkiem dowodzenia i prowadził gwiezdne wojny na Perymetrze Osiowym. Ale... - westchnął znacząco - ...kto jeszcze wierzy w marzenia? - Ty, ze wszystkimi swoimi grami wojennymi i taktycz- nymi snami na jawie. Zbliżający się statek wciąż nie odpowiadał, ani nie wytracał szybkości w takim tempie, jak powinien. W istocie, ktokol- wiek nim dowodził, zbyt długo czekał z rozpoczęciem tego manewru. Błysk energii napędowych powinien przesłaniać cały ten kwadrat, a strumień cząstek neutrino ledwie wy- starczać do sterowania. Simeon doszedł do nieprzyjemnego wniosku. - Ej, Channo. Mamy obiekt, obcy, zbliżający się w celu zrobienia z nas siekanki, jeśli nie będziemy ostrożni. Chcesz zobaczyć? Simeon włączył główny ekran, na którym widoczny był lecący w ich stronę intruz. Zaskoczenie i strach sparaliżowały ją tyiko na ułamek sekundy. Potem reagowała już właściwie. - Zaalarmuję straż obwodu - powiedziała, wymazując poprzedni program i wprowadzając nowy. - Zwietnie! - pochwalił ją, choć za pośrednictwem dwóch zródeł ogłosił już stan wyjątkowy. - Jestem zajęty obliczaniem, jak zamortyzować uderzenie tej wielkiej kupy złomu sypiącej w naszą stronę. Mam nadzieję, że wiedzą, gdzie są hamulce. - Miło mieć mięśniowca, z którym można dzielić pracę w krytycznej sytuacji. Personel stacji powinien przywyknąć do wykonywania jej poleceń. Channa wcisnęła przycisk alarmowy, a następnie przywo- łała wyostrzenie obrazu obiektu, który dla niej wyglądał jak ciemna plama na tle czerni kosmosu. - Nie zapowiedziany przylot! - Przesłała obraz persone- lowi obwodowej kontroli ruchu, zwracając jego uwagę na właściwy wektor i nakazując wprowadzenie zmian w roz- kładzie przylotów. - Skąd wiesz, że sypie w naszą stronę? - zapytała spo- kojnym głosem, do którego przywykł, gdy jej palce muskały kontrolki. - Z kosmosu nie dociera żaden dzwięk. Simeon wyczuł w jej pozornie obojętnym tonie delikatne drżenie strachu. - Jeśli mówię, że sypie - odpowiedział - to znaczy, że sypie. - Ci z kontroli ruchu mówią, że też nigdy przedtem nie widzieli czegoś takiego i..- przerwała i oblizała wargi - � " " że to zamierza przeciąć właściwy tor ruchu. Simeon przejął pełną kontrolę nad tablicami kontroli ruchu. Mógł zareagować prędzej niż jakikolwiek człowiek nie zam- knięty w skorupie i zarządzić konieczne zmiany w rozkładzie lotów. Jednocześnie nawiązywał łączność z tuzinami statków i naprowadzał je na nowe kursy. Nagle Channa zaczęła przeklinać. - Niech diabli wydrą im oczy i wnętrzności! Ci przeklęci cywile zadają pytania, zamiast postępować zgodnie z obowią- zującym planem awaryjnym. Teraz widzisz, dlaczego byłam przeciwna twoim fałszywym alarmom. Nikt nie zwraca naj- mniejszej uwagi na prawdziwy alarm! Masz, co chciałeś, dowcipnisiu! - Włączę wizję na wszystkich publicznych ekranach. Bę- dą wiedzieli, że to nie są ćwiczenia - oznajmił Simeon głosem zmienionym ze złości. - I że obiekt leci prosto na nas. Nie sądzę, żeby się zatrzymał. Nie przypuszczałem, że potrafisz żartować, kiedy jesteś przestraszona, choć to działa jak adrenalina, pomyślał Simeon. Channa zamarła, gdy obcy statek wypełnił ekran. - Nie włączyłeś osłony odpychającej? Zrób to. na litość boską! - Przycisnęła wypukły guzik tylko ułamek sekundy po Simeonie. Joat zacisnęła zęby i wytarła rękawem oczy i nos. Jeszcze niedawno była to dobra i czysta koszula. Niema, powiedziała do siebie srogo. Niema, niema, niema suka, niemy przedmiot. Tak właśnie mówił o tobie kapitan. Szczególnie, kiedy był pijany. Wtedy zawsze był gorszy. Ponownie skupiła uwagę na małym komputerze, najlep- szym, jaki kiedykolwiek udało jej się ukraść - prawdziwym Spuglishu. Podłączony był do systemu stacji za pomocą urzą- dzenia przeskokowego. które uniemożliwiało stacji zlokalizo- wanie jej. Wprowadziła dane dotyczące planów statku, odlotów i sys- temu zewnętrznego. Maszyny nie kłamały! Można było ufać maszynom, a jeśli nie robiły tego, czego się oczekiwało, to nie dlatego, że kłamały. Matematyce i maszynom można wierzyć. %7łałosne łkanie wyrwało się z jej ust. I łzy pokąpały na ekran. Zacisnęła zęby na dłoni, aż ból i smak własnej krwi pozwoliły jej się opanować. Potem wytarła urządzenie rąb- kiem koszuli. Maszyny nie zawodzą. - Odloty - powiedział komputer. - Posłuchaj, Joat. nie musisz stąd wyjeżdżać. Zaufaj mi, mamy... - Nie! - wrzasnęła dziewczynka. Wepchnęła startery do kieszeni i ruszyła w dół kanału, lawirując między występami i wspornikami. Poruszała się [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
||||
 |
|||||
| Wszelkie Prawa Zastrzeżone! Lubię Cię. Bardzo. A jeszcze bardziej się cieszę, że mogę Cię lubić. Design by SZABLONY.maniak.pl. |
 |
||||
 |
|
|
|
|
|
W trosce o komfort korzystania z naszego serwisu chcemy dostarczać Ci coraz lepsze usługi. By móc to robić prosimy, abyś wyraził zgodę na dopasowanie treści marketingowych do Twoich zachowań w serwisie. Zgoda ta pozwoli nam częściowo finansować rozwój świadczonych usług.
Pamiętaj, że dbamy o Twoją prywatność. Nie zwiększamy zakresu naszych uprawnień bez Twojej zgody. Zadbamy również o bezpieczeństwo Twoich danych. Wyrażoną zgodę możesz cofnąć w każdej chwili.