Nora Roberts Tajemnicza gwiazda
Celmer Michelle Erotyczne fajerwerki
Balzac, Honore de Der Dorfpfarrer
105_Ziemski_Krystyn_ _Usmiech_fortuny
Wylie Trish Nagroda dla wytrwaśÂych
Dana Marie Bell Halle Shifters 01 Bear Necessities
Honor 06 Honor Under Siege Radclyffe
Megan Derr Regency
Becca Fitzpatrick 02 Crescendo
Douglas Lindsay [Barney Thomson] The Wormwood Code (retail) (pdf)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Dzię... dziękuję wyjąkała.
Jednak pomyliła się. Quinlan nie chciał jej uwieść.
Przyprowadzają tutaj, ponieważ naprawdę wydawało mu się, że
będą mieli lepszy widok... Priscilla poczuła coś w rodzaju
rozczarowania. Nie chciała się z tym jednak zdradzić nawet
przed sobą.
Włożyła marynarkę, która sięgała jej do kolan. Po chwili
zaczęło jej się robić cieplej.
Połóż się już ponaglił ją. Za chwilę zacznie się pokaz.
Przysiadła ostrożnie na brzegu posłania. Zerknęła przy tym na
wąskie legowisko.
Za małe? spytał.
Mhm mruknęła.
Mamy jeszcze tylko jedną narzutę wyjaśnił.
Musi starczyć dla nas dwojga...
Położyła się ostrożnie na brzegu posłania. Siano pachniało
przyjemnie. Quinlan nawet jej nie dotknął.
56
Myślała, że zrobi to od razu, kiedy się położy, a potem...
potem...
Widzisz te ognie? spytał. Za chwilę będą zaczynać.
Wygodnie ci?
Tak. Nie najgorzej.
Oparła mocniej głowę na czymś w rodzaju poduszki. Po chwili
poczuła, że zapada się w miękkie siano.
Zobaczyła gwiazdy w górze.
Zdaje się, że powinienem wziąć więcej siana powiedział,
Połóż lepiej głowę na moim ramieniu.
Ale musisz najpierw usunąć te spinki...
Zaczęła je odpinać, nie bardzo wiedząc, co robi.
Serce biło jej jak oszalałe.
Pospiesz się poganiał ją Quinlan.
Pomagał jej, opierając się lewą ręką o posłanie. Czuła zapach
jego skóry zmieszany z wonią trawy. Wiedziała, że wystarczy
przesunąć się nieco, żeby poczuć go blisko.
No już sapnął. Już się zaczyna. Połóż głowę tutaj... o tak.
Możesz mówić, co chcesz, ale się nie ruszaj. Chcę dokładnie
obejrzeć ten pokaz.
Dziewczyna dopiero teraz oprzytomniała. Co robi w lesie nad
brzegiem jeziora? Dlaczego dała się namówić na ten wypad?
Nie jesteś zmęczona? spytał.
O, nie! zaprotestowała żywo. To był cudowny dzień.
Dawno się tak dobrze nie bawiłam.
Dlaczego mu to mówi? Przecież powinna się już pożegnać i
jechać w stronę Pace.
Ja też wyznał Quinlan.
Objął ją delikatnie i przytulił po przyjacielsku. Ten gest, chociaż
ciągle niewinny, wprawił ją w popłoch. Jej ciało zesztywniało.
Quinlan wyczuł to prawdopodobnie, ponieważ po chwili się
wycofał.
57
Leżeli obok siebie. Dziewczyna chciała coś powiedzieć, ale nic
mądrego nie przychodziło jej do głowy. Czuła jeszcze, że serce
bije jej w przyspieszonym rytmie i dziwny skurcz chwyta ją za
gardło.
Otworzyła usta, ale wyrwało się z nich tylko westchnienie.
Quinlan uniósł się na łokciu i dotknął jej twarzy.
Jesteś taka słodka szepnął i pochylił się, żeby ją pocałować,
Priscilla chciała zaprotestować, ale wciąż nie mogła wydobyć z
siebie głosu. Czuła, że mimo wieczornego chłodu robi się jej
gorąco. Wybełkotała coś niewyraznie, ale tylko przy dużej dozie
dobrej woli można by to wziąć za protest. Quinlanowi
najwyrazniej brakowało dobrej woli...
Ich wargi zetknęły się. Przywarli do siebie w namiętnym
pocałunku. Dziewczyna drżała w silnym uścisku.
Pragnęła, żeby ten pocałunek trwał wiecznie... I nagle niebo
zakwitło pióropuszem kolorów. Nie miała pojęcia, co się dzieje.
Tysiące tańczących iskier unosiło się w powietrzu. Niektóre
gasły, ale inne zapalały się na nowo. Oderwali się od siebie, ale
spektakl trwał.
Dopiero teraz zrozumiała, że zaczął się pokaz sztucznych ogni.
Teraz widzisz, co dzieje się w mojej głowie powiedział,
wyciągając przed siebie rękę.
Priscilla nie odpowiedziała. Wciąż nie mogła złapać tchu. To, co
działo się w jej głowie, wielokrotnie przewyższało pokaz
sztucznych ogni. Było to palące jak alkohol, a jednocześnie
słodkie jak świąteczne łakocie.
Nigdy czegoś takiego nie doznała. Spotkania z Clevelandem
wydawały się teraz zupełnie pozbawione erotyzmu. Jakby
całowała ojca albo kogoś starszego...
Z trudem powstrzymała się, żeby nie podnieść się i nie
pocałować teraz Quinlana. Zcisnęła tylko jego dłoń, którą wciąż
trzymał na jej ciele. Mężczyzna uśmiechnął się i pochylił się nad
58
nią raz jeszcze.
Priscilla westchnęła i rozchyliła wargi.
Poczuła, że dłoń Quinlana wędruje do góry. Spłoszyła się. Nie
zwróciła nawet uwagi na feerię świateł, tylko poruszyła się
niespokojnie.
Quinlan szepnęła.
Mmm mruknął, usiłując znowu ją pocałować.
Jego dłoń zbliżyła się niebezpiecznie do piersi dziewczyny.
Tak nie wolno upomniała go.
Otworzył jedno oko i łypnął na nią niechętnie.
Odwrócił się w stronę świateł. Już myślała, że to koniec
zalotów, i zrobiło jej się żal... Ale Quinlan poprawiał tylko
narzutę, która zsunęła się z siana. Po chwili znowu był przy niej.
Daj spokój powiedziała słabnącym głosem. Nie miała już
siły, by się opierać.
Quinlan położył dłoń na dawnym miejscu. Jego palce znowu
rozpoczęły wędrówkę w górę.
Chcę się z tobą kochać powiedział.
Serce Priscilli załopotało ze strachu.
Dlaczego?!
Zdobyłem pierścień ciągnął, nie zważając na ten okrzyk.
Jest zaczarowany. Spełni wszystkie moje życzenia...
Ależ Quinlan....
Zobaczyłem cię w tym małym samochodzie...
w Emilii, i jechałem za tobą. Specjalnie, jak głupiec, jechałem
osiemdziesiąt kilometrów na godzinę. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
