Cartland Barbara NajpiÄkniejsze miĹoĹci 02 Niewolnicy miĹoĹci
Barbara Cartland Love, Lords & Lady Birds (pdf)
Dussler Barbara AnioĹy naprawdÄ istniejÄ
Cartland Barbara Poskromienie lady Lorindy
Cartland_Barbara_Tajemnica_Anuszki
Cartland_Barbara_ _PrzeÄšâşladowana_KsiĂâ˘ÄšÄ˝niczka
Cartland Barbara W ramionach ksiÄcia
Cartland Barbara Rapsodia miĹoĹci
Dom na klifie Barbara Delinsky
Carol A Freeman As The Eagle Cries Sharon's Journey Home (pdf)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Posłuchaj swojej żony, chłopcze. Dobrze ci radzę.
- Czy taka rozmowa czeka mnie za każdym razem,
kiedy się lekko skaleczę?
- Och, przestań już, Nick, bo tracę cierpliwość - po�
wiedziała Caroline tonem nie znoszącym sprzeciwu.
Nick z trudem powstrzymywał się przed wybuchem
śmiechu. Caroline wyglądała przy nim jak drobina, kie�
dy z wysoko zadartą głową wydawała polecenia.
- No, dobrze już. Oddaję się pod twoją opiekę-powie�
dział, ironicznie się uśmiechając.
- Powinieneś się teraz położyć i nie wstawać z łóżka aż
do obiadu.
- No, no. To brzmi niezle.
Zaczerwieniła się, a George znacząco chrząknął.
- Sam widzisz, dziadku, że Caroline chce się mną za�
opiekować. Mam nadzieję, że się nie obrazisz, jeśli popro�
szę cię, żebyś wyszedł.
Nick spojrzał na Caroline z rozbawieniem i pociągnął
ją w stronę łóżka.
Nagle usłyszeli Amandę, która wzywała ich ze swojego
pokoju.
MAA%7łECSKA UMOWA 49
- Na razie, mój mężu, odpoczniesz sam. A ja tymcza�
sem przygotuję ci rosół - powiedziała Caroline i czym prę�
dzej wyszła z pokoju.
Zajrzała do Amandy, pomogła jej poukładać klocki,
a następnie zeszła na dół do kuchni. Po kilku minutach
wróciła z herbatą i aspiryną. Nick siedział na łóżku prze�
pasany białym prześcieradłem. Jego spodnie i buty leżały
obok. W pierwszej chwili Caroline była tak zaskoczona, że
stanęła w progu, nie mogąc uczynić kroku. Czy Nick miał
coś na sobie oprócz prześcieradła? W końcu na drżących
nogach podeszła do niego.
- Nie mogłam znalezć kostek rosołowych - powiedziała.
Postawiła na szafce obok łóżka tacę z herbatą i wysy�
pała na dłoń dwie pastylki apiryny.
- Nie potrzeba mi rosołu - powiedział.
Podniósł jej otwartą dłoń do ust i językiem zsunął oby�
dwie pastylki. Następnie posadził ją koło siebie na łóżku.
Spojrzała nieśmiało na Nicka, który małymi łykami po�
pijał herbatę.
- W moich rodzinnych stronach chorym często podaje
się rosół. Ma podobno właściwości lecznicze.
- Jeśli tak, to trzeba będzie go ugotować. Obawiam się,
że w tej chwili nie mamy kostek rosołowych w domu.
- To prawda. Lodówka jest prawie pusta.
- To również twój dom, Caroline. Nie zapominaj o tym
- powiedział, mrużąc groznie oczy.
- Wiem.
Uśmiechnęła się pojednawczo, udając, że nie czuje jego
dłoni na swojej ręce.
- Chyba powinnam zobaczyć, co się dzieje z Amandą.
- Nie przesadzaj. Nic jej się nie stanie.
- Nie lubię jej zostawiać długo samej.
50 MAA%7łECSKA UMOWA
Caroline próbowała zabrać swoją rękę, ale Nick nie
zwolnił uścisku.
- Myślałem, że moja żona będzie się mną lepiej opie�
kować - powiedział, udając obrażonego.
- Nick, czy ty masz na sobie jakieś ubranie?
To pytanie zupełnie go zaskoczyło. Odstawił filiżankę
z herbatą i zbliżył rękę Caroline do swego nagiego torsu.
Następnie przesuwał ją powoli w dół.
Serce Caroline waliło jak oszalałe. Wreszcie poczuła
pod palcami rozkoszną miękkość jego skóry opiętą na
wspaniałych mięśniach. Nick opuszczał jej rękę coraz ni�
żej, aż wyczuła pod palcami gumkę od majtek.
- Może chcesz pobawić się w lekarza? - zapytał mięk�
ko, przesuwając jej rękę w górę.
Przecząco potrząsnęła głową i powiedziała:
- Na dzisiaj wystarczy już chyba tej zabawy.
- No cóż, to może kiedy indziej.
- Mam nadzieję, że już nigdy nie będę musiała cię
opatrywać. Naprawdę bardzo się o ciebie dziś bałam.
- Jak widzisz, zupełnie niepotrzebnie. Jestem zdrów jak
ryba. Na farmie zdarzają się różne rzeczy. Dziadek przeżył
tu całe życie i nigdy mu się nic nie stało. A biedny Alex
tylko się stąd ruszył do Sydney i od razu zginął w wypadku
, samochodowym.
- No tak, ale robi mi się słabo, kiedy pomyślę, że gdyby
nie twój koń, pewnie już byś nie żył.
- Nie warto zastanawiać się, co by było, gdyby. Naj�
ważniejsze, że żyję i czuję się dobrze.
Nick położył rękę na jej plecach i zaczął je delikatnie
gładzić.
- Powinieneś teraz odpocząć - powiedziała. - Ja też
mam jeszcze kilka rzeczy do zrobienia.
MAA%7łECSKA UMOWA 51
- Opuszczasz mnie?
- Tak będzie bezpieczniej.
- Nie boisz się chyba rannego mężczyzny - powiedział,
wskazując na swój temblak.
- Ty jesteś niebezpieczny nawet w takim stanie - po�
wiedziała z uśmiechem i wyszła.
Kiedy po kilkunastu minutach zajrzała do pokoju, Nick
słodko spał. Przyglądała mu się przez jakiś czas, dziękując
Bogu, że obrażenia nie były zbyt poważne. Caroline nabie�
rała coraz większego przekonania, że trudno byłoby jej
teraz żyć bez Nicka. Nie mogła znieść nawet myśli, że coś
mogłoby mu się przytrafić.
Kiedy nadszedł czas obiadu, Nick ubrał się i usiadł ze
wszystkimi przy stole. Caroline uważnie mu się przyjrzała.
Nie był już taki blady, ale siniak na brodzie nabrał cie�
mniejszego koloru.
- Chciałem do ciebie zajrzeć - zaczął dziadek - ale
doktor Caroline absolutnie mi tego zabroniła. Powiedziała,
że nie wolno ci przeszkadzać.
Nick uśmiechnął się, obserwując, jak żona sprawnie
nakrywa do stołu.
- Jest tu wreszcie ktoś, kto się o mnie troszczy.
- To widać. Wyglądasz teraz dużo lepiej.
- Ale nadal czuję się tak, jakbym połknął patyk.
Caroline nie spuszczała Nicka z oka, podstawiając mu
natychmiast to, o co poprosił. Mężczyzna był tym wyraznie
rozbawiony.
- Caroline, pozwól ze mną na chwilę. Chciałbym obe�
jrzeć konie i zamienić z tobą parę słów. Dziadku, zajmij
się Amandą, dobrze?
Popatrzyła na stos brudnych talerzy.
- Może najpierw pozmywam?
52 MAA%7łECSKA UMOWA
- Nie, nie. Zrobisz to pózniej.
Na dworze zapadał zmrok. Caroline spojrzała na idące�
go obok Nicka. Wyglądał teraz zupełnie zdrowo. Gdyby
nie zgrubienie bandaża, nikt nie domyśliłby się, że zale�
dwie kilka godzin temu uległ poważnemu wypadkowi.
Kiedy Caroline otworzyła drzwi stajni, uderzył ją za�
pach siana, koni i kurzu, który w takich miejscach zawsze
unosi się w powietrzu. Od razu przypomniało jej się ranczo
w Teksasie, gdzie zapach był prawie identyczny. Zatęskni�
ła nagle za swoim domem.
Nick zatrzymał się przy koniu o imieniu Ace. Zwie�
rzę wystawiło głowę i zaczęło pocierać nosem ramię męż�
czyzny.
- Dobry konik, dobry. Pokaż swoje rany, biedaku.
- Nie wiedziałam, że coś mu się stało - powiedziała [ Pobierz całość w formacie PDF ]
