Idries Shah Learning How To Learn Psychology And Spirituality In The Sufi Way 289p
Chittenden Margaret Przyjmij tÄ obrÄ czkÄ Zaczarowana panna mĹoda
105_Ziemski_Krystyn_ _Usmiech_fortuny
DePalo Anna Dziecko fortuny
Moore Margaret Pociecha i radoĹÄ
Sara Bell The way you say my name
KoĹciuszko_Robert_ _Wojownik_Trzech_ĹwiatĂłw_03_ _Tata
Borlik, Michael Scary City 01 Das Buch der Schattenflueche
H. P. Lovecraft The Dunwich Horror
212. Shaw Chantelle Romans w Monako
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Mogę zabrać z sobą przyjaciela?
Leila uśmiechnęła się. Szczerze.
Masz chłopaka?
To kolega z Australii, znamy się od lat. Peter jest genialnym
wiolonczelistą. Studiuje na tutejszej uczelni muzycznej.
Leila poprawiła swoją nienaganną fryzurę.
Możesz mi zamówić taksówkę? Umówiłam się z Corinem na lunch...
A Petera oczywiście zaproś. Sprawiała wrażenie, jakby ciężar spadł jej z
serca. Myślę, że zjemy w Claridges, w restauracji hotelowej. Szefem
kuchni jest Gordon Ramsey. Słyszałaś o nim?
Wszyscy o nim słyszeli, Leilo.
No tak. Wiesz, mogłabym ci dać parę groszy. W końcu jestem ci coś
winna.
103
R
L
T
Miranda potrząsnęła głową.
Nie chcę twoich pieniędzy. Sama sobie poradzę. Będę lekarzem. Tak
jak kilku członków rodziny mojego ojca.
Po twarzy Leili przemknął cień zatroskania.
Nie chcę, żebyś cierpiała. Wiem, że cię nie powstrzymam, jeśli
postanowisz odszukać rodzinę ojca, ale przynajmniej mogę cię przed nimi
ostrzec. Twoja babka ze strony ojca to wredna suka. Powiedziała to takim
tonem, jakby wierzyła, że sama jest osobą o gołębim sercu.
Ile miał lat? Mój ojciec? spytała cicho Miranda.
Tyle samo co ja. Leila wzruszyła ramionami, jakby mówiła o
czymś nieistotnym. Był prawiczkiem. Zakochał się we mnie po uszy. Nie
on jeden; miałam spore powodzenie. Obróciła się przy drzwiach. Do
jutra, Mirando. Cholera, skąd mama wytrzasnęła takie imię? Ponownie
wzruszyła ramionami. Stroje wieczorowe. Uprzedz swojego przyjaciela.
104
R
L
T
ROZDZIAA SZ�STY
Po wyjściu Leili Miranda zwinęła się na fotelu. Czuła się skonana i
obolała, jakby Leila wyssała z niej całą energię. Czy naprawdę między
matką a córką istnieje mistyczna więz? Babcia do końca kochała córkę,
która odwróciła się do niej i dziadka plecami. Przelała miłość na wnuczkę,
córkę swojej córki. Leila zaś nie potrzebowała w swoim życiu ani matki, ani
córki. Fizycznie była zdolna do urodzenia dziecka. Niestety opiekować się
nim nie chciała i nie potrafiła. Dla niej macierzyństwo było ciężarem, który
jak najszybciej należy z siebie zrzucić.
Corin wrócił wcześniej, niż obiecywał, już o wpół do trzeciej.
Wysiadłszy z taksówki, sprężystym krokiem ruszył ku drzwiom, jakby nie
mógł się doczekać, kiedy będzie w domu.
Nie musisz nic mówić, szepnął jej do ucha wewnętrzny głos. Niech on
pierwszy opowie o lunchu z Leilą.
Przystojny, elegancko ubrany, wszedł do środka i zamknął za sobą
drzwi. Biały kołnierzyk jeszcze mocniej podkreślał złocistą opaleniznę.
Naturalną, nie z tubki. Na widok Mirandy bez słowa rozpostarł ramiona. A
potem całował ją długo i namiętnie.
Udało mi się wcześniej wyrwać powiedział, unosząc głowę.
Podobno Leila złożyła ci wizytę.
Popatrzyła mu prosto w oczy. Czego szukała? Znaku, że ją okłamuje?
Nawet nie sądziła, że Leila do tego stopnia zburzy jej pewność siebie.
Skąd wiesz?
Usłyszał napięcie w jej głosie.
105
R
L
T
Zadzwoniła do mnie na komórkę. Pamiętaj, że ta kobieta ma jeden
cel w życiu: wprowadzać zamęt, mydlić ludziom oczy. Oczywiście brzmiała
super sympatycznie. Spodobałaś się mojemu ojcu i jesteśmy wszyscy
zaproszeni jutro na kolację.
O której dzwoniła? Nie widziałeś się z nią?
O co chodzi, Mirando? W jego głosie zabrzmiała nuta irytacji.
Nie lubię, kiedy się mnie bezpodstawnie o coś podejrzewa. I kiedy się wątpi
w moją szczerość. Od rana byłem na spotkaniu biznesowym. Poszło
świetnie; dziękuję, że o nie spytałaś. A Leila zadzwoniła, kiedy stałem na
rogu, próbując złapać taksówkę. Powiedziała, że na jutrzejszą kolację chcesz
przyjść ze swoim chłopakiem. Zakładam, że miałaś na myśli Petera?
Wolałbyś, abym poszła z tobą? Miranda miała świadomość, że
stąpa po śliskim gruncie, że rzuca Corinowi rękawicę, licząc, że ją
podniesie. A o spotkanie biznesowe zamierzałam zapytać, ale priorytety mi
się pomieszały.
Peter to zasłona dymna. Tyle zrozumiałem, choć wiem, że bardzo go
lubisz. Co ci Leila miała do powiedzenia?
Większość czasu to ja mówiłam.
Zdradzisz szczegóły? Wpatrywał się w nią uważnie.
Podniosła wzrok. Miała wrażenie, że widzi w jego oczach swoje
odbicie.
Znasz je, ale na wszelki wypadek powtórzę: że nie zamierzam
wydawać mojej matki. Nie zrobię tego dla ciebie ani dla nikogo. W głębi
duszy jest to bardzo nieszczęśliwa, bardzo ambitna kobieta pozbawiona
poczucia własnej wartości.
Corin opuścił ręce.
106
R
L
T
Nie obchodzi mnie to rzekł zdegustowany. Skrzywdziła moją
rodzinę, porzuciła własne dziecko. A gwoli jasności: nie przypominam
sobie, abym kiedykolwiek mówił, że wyjawię ojcu jej przeszłość.
Więc co zamierzasz? Rozdzwięk i napięcie między nimi
przybierały coraz większe rozmiary.
Nic. Milczeć. Za bardzo nam, mnie i Zarze, zależy na tobie, abyśmy
sprzeciwili się twoim życzeniom. Chcesz zachować przeszłość Leili w
tajemnicy, to zachowamy.
Dotrzymasz słowa?
Pod jednym warunkiem: że Leila zostawi cię w spokoju. Jeżeli
zacznie cię nękać, wtedy za siebie nie ręczę. Mówiłaś jej, że oboje z Zarą
wiemy?
Mówiłam, że Zara wie. Kiedy spytała o ciebie, odparłam, że to z
Zarą się przyjaznię. Moją wymijającą odpowiedz Leila zrozumiała po
swojemu. Nie wyprowadziłam jej z błędu.
Czyli ciebie i mnie nic nie łączy?
Uznałam, że tak będzie lepiej. Bezpieczniej.
Zasępił się.
W porządku, ale uprzedzam cię: nie pozwolę ci zniknąć z mojego
życia. Cholera, ledwo Leila przyjechała, a już sprawia kłopoty. Zaczęła
podkopywać twoje zaufanie do mnie... Najchętniej by się ciebie pozbyła.
Mam tego świadomość przyznała Miranda.
Nie daj się jej zgnębić, nie daj się zdołować. Zara i ja mamy za sobą
lata doświadczeń, a ty jesteś całkiem zielona...
Z czasem zhardzieję.
107
R
L
T
Wiem. Jego spojrzenie złagodniało. Pilnujmy się, żeby Leila nas
nie skłóciła. Jest w tym świetna. Kurczę, wolałbym cię teraz nie opuszczać,
ale czeka mnie ta podróż do Chin.
Miranda zacisnęła zęby.
Leila leci z wami?
Tam, gdzie ojciec, tam i ona.
Ale Dalton ma spotkania służbowe... Po co ją zabiera? Nie ufa jej?
Corin roześmiał się gorzko.
A ty byś ufała? Gdyby było więcej miliarderów, Leila na pewno
znalazłaby sobie młodszego.
Na przykład ciebie, pomyślała Miranda, lecz nie powiedziała tego na
głos. Corin jednak czytał w jej myślach.
Jeszcze nie jestem miliarderem. Zostanę nim dopiero po śmierci
ojca, a życzę mu jak najdłuższego życia. Widzi we mnie swojego następcę i
na swój dziwny sposób bardzo mnie kocha. W sprawach służbowych jestem
chyba jedyną osobą, do której ma zaufanie.
Pewnie wybrał już dla ciebie odpowiednią kandydatkę na żonę?
Miranda uniosła pytająco brwi. Annette Atwood, prawda? [ Pobierz całość w formacie PDF ]
