Jordan Penny Francuski pocaĹunek (Francuskie wakacje)
McComas_Mary_Kay_ _PocaĹuj_mnie
GR470. Greene Jennifer PocaĹunek ksiÄcia
Amy Bryant Polly (pdf)
0886. Jameson Bronwyn W poszukiwaniu wspomnieĹ
Fetzer Amy J. Nie bojÄ siÄ ciebie
Mathers Kabbalah Unveiled
Jerzy Kostowski Kod raka
720 a
Alan Dean Foster Into the Out Of
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ło, oczy piekły...
- Niech cię diabli porwą, Ben! - jęknęła. - To nie mu�
siało się tak skończyć.
Jej łzy go zabijały, każda z nich wcinała się głęboko
w duszę. Chciał, żeby to się skończyło inaczej, serdecznie
żałował, że dziewięć lat temu posłuchał rozumu, nie po�
szedł za głosem serca. Teraz, patrząc w oczy Julie, czuł, jak
rozdziera mu się serce.
Udrapowała prześcieradło jak togę, boso szła w stro�
nę drzwi.
- Julie! - zawołał za nią Ben.
- Niech cię diabli porwą, Ben - powtórzyła. Wyszła
i zatrzasnęła za sobą drzwi.
Już mnie porwali, pomyślał. Na moją własną prośbę.
Julie biegła korytarzem, zakrywając dłonią usta. Chcia�
ło jej się wyć.
Wpadła do swego pokoju, zatrzasnęła drzwi i oparła się
o nie plecami. Azy ciekły strumieniem, i nawet ich nie ocie�
rała. Padła na podłogę, łkała. Płakała za człowiekiem, jakim
był kiedyś Ben, za tym, którego miała w ramionach, z któ�
rym spędziła minioną noc. Płakała za namiętnością, jakiej
doświadczyła i jakiej pewnie już nigdy nie doświadczy.
Musiała pogodzić się z tym, że miniony tydzień był tyl�
ko wakacjami od rzeczywistości, że Ben już na zawsze zo�
stanie w tej swojej przeklętej jaskini.
scandalous
Ben usłyszał brzęk porcelany, podniósł głowę znad
dokumentów. Benson postawił na jego biurku tacę. Ze
znacznie większym impetem, niż by należało.
- Czy życzy pan sobie coś jeszcze, sir? - zapytał swym
zwykłym służbowym tonem, od którego Ben już zdążył
się odzwyczaić.
- Nie, Benson, dziękuję. - A ponieważ Benson nie od�
chodził, tylko patrzył na niego jakby z obrzydzeniem, za�
pytał: - Masz mi coś do powiedzenia?
- Tak, sir - odparł Benson.
- Słucham - zachęcał go Ben.
- Jest pan dupkiem, sir - oświadczył Benson tym sa�
mym służbowym tonem.
Ben spojrzał na niego zdumiony.
- Pozwolił pan tej przeklętej Lily ponownie zrujnować
sobie życie - mówił Benson, ale tym razem normalnie,
jak bardzo zdenerwowany przyjaciel. - A teraz jeszcze po�
zwolił jej pan zrujnować życie panny Julie.
- Widziałeś ją? - Ben nie widział Julie od dwóch dni. Uni�
kali się, choć jedyne, czego Ben naprawdę pragnął, to być bli�
sko niej. Niestety, nie miał jej nic nowego do powiedzenia.
- Owszem, widziałem - miotał się Benson. - Przed
chwilą była w sali gimnastycznej. Rozbijała w proch wo�
rek treningowy.
- Jeszcze coś, Benson? - Ben spojrzał spode łba na sta�
rego lokaja. - Bo coś mi się zdaje, że masz dzisiaj dzień
wyrażania uczuć.
- Nic, co mógłbym powiedzieć w eleganckim towarzy-
scandalous
stwie, sir - odparł Benson i wyszedł, głośno zamykając za
sobą drzwi.
Ben rzucił pióro, schował twarz w dłoniach. Zwietnie,
pomyślał.
Wyszedł z gabinetu, pomaszerował prosto do sali gim�
nastycznej, gdzie, jak to określił Benson, Julie rozbijała
w proch worek treningowy.
Kiedy wszedł, na chwilę przerwała obijanie worka,
spojrzała na Bena i zaraz wróciła do bicia.
- Julie - zaczął niepewnie Ben. Nadal nie miał pojęcia,
co właściwie powinien jej powiedzieć.
- Na twoim miejscu bym się nie zbliżała - ostrzegła
go Julie.
- Wykorzystałem cię, przepraszam. Ja...
- Jeśli znów zaczniesz mnie przepraszać za to, że się ze
mną kochałeś, to stłukę coś bardzo kosztownego - wark�
nęła. - A jeśli chodzi o ścisłość, to wykorzystaliśmy się na�
wzajem. I wiesz co? - Podeszła do niego, zgrzana, zdysza�
na. Benowi przyszło do głowy, że bezpieczniej byłoby się
uchylić. - Bardzo mi się to podobało. Każda pojedyncza
chwila. Niczego nie żałuję.
- Ja też nie!
- Więc dlaczego przepraszasz?
- Bo uważam, że zrobiłem ci krzywdę - powiedział
bardzo cicho.
- Sam sobie robisz krzywdę i sam siebie okłamujesz.
Wielki, silny, bogaty i potężny Ben Blackmon pozwala się
prześladować duchowi.
scandalous
- A ty pozwalasz się prześladować Kreegowi - odpa�
rował Ben.
- Kreeg nie przeszkadza mi cieszyć się życiem - zawo�
łała Julie - tylko nie pozwala mi spać spokojnie.
Podniosła dłoń w bokserskiej rękawicy, rozsznurowała
ją zębami. Ben podszedł całkiem blisko, pqmógł jej zdjąć
rękawicę.
- Marnujesz sobie życie - prychnęła Julie.
- To moje życie - burknął. - Mogę z nim zrobić, co
zechcę.
- A co będzie ze mną, Ben? - Patrzyła na niego ze łzami
w oczach. - Czy ja naprawdę nic dla ciebie nie znaczę?
- Jesteś dla mnie wszystkim.
W sercu Julie zabłysła iskierka nadziei.
- Więc opowiedz mi o Lily i o tej spróchniałej łodzi na
brzegu rzeki.
Ben zamarł. Patrzył na Julie niewidzącymi oczami.
- Nigdy!
- Dlaczego?
- Bo nie! - Odwrócił się na pięcie i wyszedł.
Julie opadły ręce, rzuciła rękawicami o ścianę, wytar�
ła twarz ręcznikiem. Mimo wszystko nie chciała dać za
wygraną.
Wyszła z sali gimnastycznej, nasłuchując głosu Bena
albo choć jego kroków.
Znalazła go na werandzie. Stał z dłońmi zaciśniętymi
na kamiennej poręczy, z głową wtuloną w ramiona, jakby
jakiś wielki ciężar przygniatał go do ziemi.
scandalous
- Rozumiem, że musiałeś się odciąć od świata - ode�
zwała się Julie. - Ja zrobiłam to samo. Ale chyba już czas
wrócić i stanąć do walki.
- Proszę cię, Julie, daj spokój - jęknął zbolały Ben.
- Nie zostawiaj mnie samej - poprosiła cichutko. Azy
nie pozwalały jej mówić głośniej. - Zostawiłeś mnie dzie�
więć lat temu. Nie rób tego po raz drugi.
Kochała go. W tej chwili była tego absolutnie pewna.
- Nie mogę, Julie - tłumaczył Ben. - Nawet sobie nie
wyobrażasz, co zrobiłem.
- Więc mi o tym opowiedz - nie ustępowała Julie. - Na
wszystko jest jakiś sposób, więc i z tym jakoś sobie pora�
dzimy. Nie wiesz, że co dwie głowy, to nie jedna?
Paskudna przeszłość ciągnęła go z powrotem do gabi�
netu, żądała, by wrócił do trybu życia, jaki prowadził, nim
Julie ponownie zjawiła się w jego domu. Nie chciał tego.
Pragnął, by Julie z nim została. Była dla niego oddechem,
pozwalającym przeżyć kolejny dzień.
- Odezwij się do mnie, Ben - poprosiła.
- To nie ma sensu, Julie. - Ben pokręcił głową. I tak odej�
dzie, pomyślał. A jeśli jej powiem, odejdzie i będzie mną po�
gardzać. - Nie mogę ci dać tego, czego pragniesz. Nie opusz�
czę Nine Oaks, a nie mogę cię prosić, żebyś tu została.
- A gdybyś mnie jednak poprosił? Jak myślisz, co bym
odpowiedziała?
- To byłoby zbyt okrutne, kochanie. - Pogłaskał ją po
głowie. - Jesteś taka energiczna, taka żywa.
- Tamtej nocy ty też taki byłeś - wypaliła bez namysłu.
scandalous
Uśmiechnął się leciutko, popatrzył w smutne oczy Julie
i zapragnął skończyć z pustelniczym trybem życia.
- Ja stąd nie wyjadę - oświadczył stanowczo, wbrew [ Pobierz całość w formacie PDF ]
