Cabot Meg PamiÄtnik KsiÄĹźniczki 06 KsiÄĹźniczka uczy siÄ rzÄ dziÄ
The Billionaire's Obsession 5 Billionaire Undone J.S. Scott
Antologia SF StaĹo siÄ jutro 23 Mistyfikacje
332. DUO Spencer Catherine ZaczÄĹo siÄ w Portofino
Fetzer Amy J. Nie bojÄ siÄ ciebie
Fitzgerald, F Scott Diamond As Big As The Ritz, The, And Other Stories
Kraszewski_Józef_Ignacy_ _Stara_baśÂśÂ_cz._2
Callan Method Teacher's Handbook
George R.R. Martin MaśÂpia kuracja
Dom otwarty BaćąĂ˘ÂÂuckiego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
również. Poza wszystkim tak przystojny mężczy�
zna chyba nie musi się posuwać do gwałtu, żeby
dostać to, czego chce. To raczej kobiety za nim ga�
niają.
- W porządku - powiedziała, wchodząc za nim do
kuchni. - Może nie miałam racji.
- Może?
Uśmiech, jaki nagle rozjaśnił mu twarz, sprawił,
że ugięły się pod nią kolana. Ten mężczyzna za�
chowywał się normalniej niż kiedyś większość jej
klientów.
- Pogadajmy. Usiądz, a ja przygotuję coś do je�
dzenia.
Przez następną godzinę jedli i rozmawiali. Chance
wyglądał na naprawdę zmęczonego, w końcu więc
zdecydował, że wróci do siebie i położy się spać. Po
jego wyjściu Polly doszła do wniosku, że najbardziej
niebezpieczny w nim jest jego czar. Już się cieszyła,
że go zobaczy nazajutrz. Zaprosiła go na śniadanie.
Kiedy już będzie wypoczęty, przekona się, czy jest
taki dobry w łóżku, jak jej się wydaje.
Słysząc, że ktoś do niej mówi, Amanda otworzyła
powoli oczy. W końcu uprzytomniła sobie, że to był
sen. Usiadła na łóżku i zaczęła się rozglądać po toną�
cym w ciemnościach pokoju, zdumiona, że już tak
pózno.
- Polly? - zawołała. - Polly?
- Twoja miła pulchna przyjaciółka bawi się w to�
warzystwie tego pastucha.
Serce zabiło jej z przerażenia. W nogach łóżka
znów pokazała się biała poświata. Amanda skuliła się
i przesunęła aż do wezgłowia.
- Nie powinnaś mnie się bać. Nigdy nie pozwolę,
by stała ci się jakaś krzywda.
Poświata przybrała bardziej konkretny kształt.
Dziewczyna chciała krzyknąć, lecz głos uwiązł jej
w gardle.
- %7łeby ci udowodnić, że jestem twoim przyjacie�
lem, zdradzę ci pewną tajemnicę: w tym mieście jest
złoto.
- Z... złoto?
- Tak. Jest go tyle, że możesz być bogata do końca
życia.
Widziała zarys męskiej postaci.
- Nie chcesz... nie zamierzasz zrobić mi krzyw�
dy?
- Skądże, po co miałbym krzywdzić taką śliczną
istotę?
Połyskliwy kontur postaci podniósł się i podszedł
do okna.
- Nie wierzę w duchy. To jakaś sztuczka! Skąd tu
się wziąłeś?
Roześmiał się.
- Przejmujesz się bardzo tym pastuchem o imie�
niu Chance. Chcę, byś wiedziała, że nigdzie miejsca
nie zagrzeje, ale jest nieszkodliwy. Niemniej powin�
nyście się starać go stąd wyprawić. Jest wam niepo�
trzebny.
Zarys sylwetki zaczął się rozpływać.
- Poczekaj! - zawołała, wyskakując z łóżka. -
Powiedz, co to wszystko znaczy! Nie odchodz! Co
z tym złotem?
Postać już jednak zniknęła, Amanda została sama
na środku pokoju. Wstrząśnięta, podeszła do stolika
zapalić świecę. Przeszył ją zimny dreszcz, znów po�
czuła się bardzo zmęczona. Padła na łóżko, mówiąc
do siebie, że musi znalezć Polly i upewnić się, czy
nic jej się nie stało.
Rozdział piąty
Amanda szła ulicą, trzymając w ręku strzelbę.
Szukała Polly. Przejrzała już wszystkie pokoje w ho�
telu, męczyło ją okropne poczucie winy, że tak długo
spała. Jeżeli przyjaciółce coś się stało, to przez nią.
Nie obchodziło jej, czy zaraz spotka gdzieś Chance'a
Doyer. I tak chciała go zabić.
Zbliżając się do domu, w którym gotowały, usły�
szała śmiech Polly. Postanowiła okrążyć dom i wejść
od tyłu. A w ogródku, w cieniu dębu zobaczyła Polly
i Chance'a. Przyjaciółka obejmowała go za szyję
i miała rozanielony wyraz twarzy.
- Co tu się dzieje? - spytała ostro, choć doskonale
wiedziała co.
- Och, Amando, cudownie, że się obudziłaś
ucieszyła się Polly.
- Wyglądasz, jakbyś biegła przez krzewy róż - za�
uważył Chance. - Coś ci się stało?
Amanda najeżyła się, widząc uśmiech na jego twa�
rzy, kiedy uwalniał się z objęć Polly.
-Bardzo śmieszne - skwitowała kwaśno. -
Chciałabym porozmawiać z Polly na osobności. -
Poczuła ulgę, kiedy odszedł bez słowa. Ale nadal się
uśmiechał.
- Myślałam, że stoisz na czatach - powiedziała do
Polly z wyrzutem.
- Owszem, pilnowałam nas. Ale Chance nie jest
grozny. Był wściekły za to wszystko, co mu zrobiłyśmy,
i niespecjalnie mu się dziwię. Już prawie miał w ręku
tych drani, którzy zostawili go na pewną śmierć! Moim
zdaniem powinnyśmy bardziej przyzwoicie się wobec
niego zachowywać, bo jakiś czas tu pozostanie.
Amanda oniemiała. Nie potrafiła odeprzeć argu�
mentów Polly, bo jeśli chodziło o mężczyzn, przyja�
ciółka miała naprawdę duże doświadczenie. Pomyśla�
ła, że może wyciągnęła zbyt pochopne wnioski co to
Chance'a, może powinna go trochę poobserwować.
- " Jakiś czas", to znaczy jak długo?
- Chyba dopóki nie będzie gotów do odjazdu. Co
z twoją twarzą, dlaczego tak wygląda twoja suknia?
- Nic się nie stało. Daj spokój.
Amanda dopiero teraz zauważyła, że Polly zrobiła
sobie wymyślną fryzurę - starannie uczesane loczki
zebrała do góry i związała na czubku głowy. Miała
na sobie tę piękną atłasową suknię, którą Amanda
chciała zatrzymać dla siebie. Ponieważ Polly była
bardziej pulchna, jej pełne piersi rozsadzały głęboki
dekolt, a szwy napięte były do granic wytrzymałości.
- Przymilanie się do tego mężczyzny nazywasz
pilnowaniem nas? I właściwie dlaczego masz na so�
bie moją suknię? [ Pobierz całość w formacie PDF ]
